Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1889)

171

ανασκαφαι αρχαιων ταφων εν ελευσινι

172

αέρος άποτελεί τό δένδρον. Ανωτέρω (άρ. 12) εύ-
ροαεν γυναΓκα όρχουμένην, κρατούσαν μάλιστα
ϊ'σως έγνειρίδιον, άνεφέραμεν δ' αυτόθι και άλλην
όμοίαν παράστασιν επί λίθου" ένταΟΟα βλέπομεν
πάλιν γυναίκα όρχουμένην, ίσως δέ και του ανδρός
ή στάσις ούτω πρέπει νά έξηγηθή, δύσκολον δέ
είναι νά παραδεχθώμεν, δτι ή ορχησις αύτη δεν
εχει βαθυτέραν τινά θρησκευτικήν εννοιαν' 5 χα-
ρακτήρ της θρησκείας ταύτης πρέπει νά ήτο ορ-
γιαστικός.

40) Δακτύλιος χαλκοΰς διαμ. 0,02. Ή σφεν-

δόνη είναι προσηλωμένη έπι του κύκλου δια δύο
ήλων" ή παράστασις επαθεν ένεκα της κατιώσεως*
ζώον ού τό μεν σώμα ομοιάζει τω του λέοντος, ή
κεφαλή δμως μάλλον τη αρπακτικού δρνέου, ορ-
Οιον έπι των οπισθίων ποδών ίστάυιενον σπαοάσσει
άλλο τετράπουν, έπι τοΟ τραχήλου του οποίου-
θέτει τους προσθίους. Όπίσω του σπαρασσομένου-
φοίνις, εις το δεξιόν άκρον άλλος.

Τόν Φεβρουάρίον 1890.

Χρ. Τςουντας

ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΑΡΧΑΙΩΝ ΤΑΦΩΝ ΕΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙ

Έν τοις Πρακτικοΐς της Αρχ. Εταιρίας (1884,
σελ. 83-8/) άνακοινών τάς παρατηρήσεις μου, άς
είχον κάμει έπι αρχαίων τάφων, ους τυχαίως ει-
χον ανακαλύψει, εγραφον τά έξης :

« Έν δέ τή παρούστ] έκθέσει κρίνω οχ ι άσκοπον
νά κάμω λόγον και περί άλλων τινών απροσδόκη-
των μεν αποκαλύψεων των ένταυθα ανασκαφών,
μή στερουμένων δμως επιστημονικοί) ενδιαφέρον-
τος. Κατά τήν μεσημβρινήν δηλ. κατωφέρειαν του
λόφου της Ακροπόλεως 60-80 Γ. Μ. μακράν του
ίερου Περιβόλου έχει άγορασθή μετά τίνος έκει
οικίας σωζούσης λείψανα ψηφιδωτοΟ έδάφους και
αγρός 1500 τετρ. Γ. Μ. περίπου τήν εκτασιν. Τόν
άγρον τούτον θέλων νά χρησιμοποιήσω, αν ανάγκη
έγίνετο, εις μεταφοράν έκεϊ χωμάτων έκ των έν τω
ΙΙεριβόλω ανασκαφών, έκρινα άναγκαϊΌν νά τον
ερευνήσω πρότερον δια σκάφης, ί'να μή τι κρύπτη-
ται άξιον λόγου και σκεπασθή ετι μάλλον διά της
μ,ελετωμένης μεταφοράς εκεί νέων χωμάτων. Και
κατ αρχάς μεν μοί απεκαλύφθη νόραγωγόί; άοβε-
οτόκτιΰτος άπ ανατολών προς δυσμάς εχ_ων τήν
φοράν και τήν κλίσιν του και πιθανώς προς περι-
συναγωγήν των ομβρίμων υδάτων είς τινα δεξα-
μενήν κτισθείς έν Ρωμαίκοΐς, ώς εικάζω, χρόνοις.
Το εύρημα δεν είναι πολλού λόγου άξιον και δύ-
ναται κατά τήν γνώμην μου, άφινομένου μικρού
μόνον μέρους ορατού, και πάλιν νά καλυφθή.Άλλ'

οί εκεί τόποι έπρεπε νά έξετασθώσι μέχρι του στε-
ρεοΟ,ήτοι βραχώδους,έδάφους, ή δέ έπιχωσις, καί-
περ ώς το πολύ εξ αμμωδών χωμάτων άνωθεν έκ
του λόφου κατενεχθέντων άποτελουμένη, ήτο και
σκληρά και ίκανώς μεγάλη (3-4 Γ. Μ.) πολλα-
χοΟ, Ό δέ γράφων τά παρόντα είχε πάντοτε ύπ
οψιν νά μή ύπερβή ή γενησομένη δαπάνη τήν τυ-
χόν ώφέλειαν έκ μεταφοράς εκεί χωμάτων έκ τών
έν τω Περιβόλω ανασκαφών. Τέλος κατά τινα τών
άποπειρατηρίων τάφρων έφθάσαμεν είς τό στερεόν,
ήτοι βραχώδες, έδαφος, έκεϊ" δέ ήλθον είς φώς τά-
φοι πανάρχαιοι, ων έρευνήσας περί τους δέκα μέ-
χρι τούδε μετά πάσης της δυνατής προσοχές πα-
ραθέτω ένταυθα συντόμως τών παρατηρήσεων μου
τά πορίσματα ».

«"Ομοιοι πανάρχαιοι τάφοι άνευρέθησαν, ώς
γνωστόν, και έν αύτώ τω Περιβόλω 1 άλλ' ούτοι
σεσυλημένοι και μεμονωμένοι δεν παρείχον πολύ
τό διάφορον* οί εν τω άγρώ είσί βεβαίως άθικτοι και
αν δεν άποτελουσιν όλόκληρον νεκροταφείον, ουδέν
ήττον φαίνονται οντες ικανοί τον αριθμόν,και αύτοί
όέ οί ολίγοι οί 6π έμοΟ έρευνηθέντες παρέχουσιν εν-
νοιάν τινα της τε διασκευής αυτών και του τρόπου
της ταφής τών έν αύτοϊς τεθαμμένων. Και πρώτον
μεν άς ρηθή τούτο,δτι ούτε τις οιαδήποτε διάταξις,

4 Παράο. άνωτ. σελ. 76 και Πρακτ. του' 1883, σελ. 59, σημ.. 2
και σελ. 61, σηιχ. 2.