DOI Artikel:
Leonardos, Basileios I.: Lykosouras nomos ieros
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14647#0140
251
ΛΥΚΟΣΟΥΡΑΣ ΝΟΜΟΣ ΙΕΡΟΣ
252
τοΟ πύργου. Και δ Ρουςιιβνίΐΐβ1 ακολουθών τώ
Οοϋννβΐΐ έν τοις περί Αυκοσούρας αναφέρει και το
Δεληχασάνη ού Γοη υοϊΙ αηβ ΙοαΓ Μΐίβ ανβο (1θ8
(ΙβΒπδ (Ι'&ΓβΙιίΐβοΙαΓβ αηοϊβηηβ. Ό δε Βογ^ (1β
δ3ΪηΙ-νϊηοβηΐ2 λέγει: ηοιίδ οηβι-οΜπιβδ ναϊηβπιβηΐ
<1αη8 1β8 ΓπυΓ£ΐί11β8 (3α ρ)τ§ο Ιατο 1β8 πιαΓΒρββ βΐ
1θ8 (Ιββπβ ά'αΓοΗίίβοΙαΓβ αηοίβηηβ ςαβ ηοιίδ ν αναΐί
ρΓοπιΐδ Μ. Ροϋηαβνίΐΐβ.
Κατά ταΰτα διαπυθόμενος τα περί τοΟ πύργου
έν Δεληχασάνη μετέβην εϊς ΰψωμά τι ,δ/60 ώρ.
προς Β. τοΟ χωρίου άπέχον, δπου ώς μοι εΐπον,
εκειτό ποτε δ πύργος τοΟ Άγα. Αύτόθι (παρά με-
γάλην συκήν) ούδέν άλλο σώζεται ή ίχνη θεμε-
λίων ή μανδρών έκ λίθων μάλλον μικρών. Τούς
λίθους τοΟ καταστραφέντος πύργου μετεκόμισεν
έπειτα, ώς λέγεται, δ έκ της κωμοπόλεως Στε-
μνίτζης Δημ. Σακελλαριάδης εις τόπον ώραν
προς ΒΑ. τοϋ Δεληχασάνη κείμενον (πλησίον κτή-
ματος και οικίας κληρονόμων Ιωάννου Μανίκα,
Κασιμαίου τήν πατρίδα) και δι' αύτών ώκοδόμησε
μέγα πανδοχεΐον (χάνι), τανΰν κατερηριμμένον.
ΈνταΟθα φαίνονται και νΟν λίθοι τινές εϊργασμένοι
παρεμφερείς πως τοις έν Αυκοσούρα.
Ούτως ούδέν άπορον αν μετηνέχθη και ή προ-
κειμένη έπιγραφή εις τά Σελά έκ του ΊεροΟ της
Δεσποίνης. Εινε δε λίθου τοΰ αύτοΟ, ού και άλ^α
μνημεία τοΟ ίεροΰ οίον τό βάθρον της ΆριστοΟς
(Έφημ.Άρχαιολ. 1896 σελ. 101). Πόθ εν δέ ακρι-
βώς προέρχεται,άν έκτης Άνατ. άκρας τοΟ Τερζή,
δ'που τό Μέγαρον της θεοΟ, διότι έντεΰθεν κατέ-
πεσον άρχαϊοι λίθοι έπί τών έκατέρωθεν κλιτύων,
της τε προς Ν. και της προς τον ναόν και τήν
στοάν δπου καί άλλως εμεινεν έπ' έμοΰ άτελής ή
σκαφική έρευνα, ή άν προέρχεται έκ της εισόδου
του ίεροΟ, της στοάς3, τοΟ ναοΟ ή άλλοθεν, τοΟτο
1 ΡοιιςΜνίΙΙβ ~νογ&%6 άο Ια Ογ6οο, 2™6 οά., τόμ.. Ε' (1827)
σελ. 497-505.
2 Βονρ άβ δαίη'.-νίηοβηΐ ΚβΙαΙίοη (α"ο ΙΈχρβάίΙΐοη δοϊβηΐ.
<1θ ΜθΓ(3β) τόμ Α' 1836 σελ. 400. Έν «Πρακτικοί;» Αρχ.Έτ.
1896 σελ. 96 σημ.. 6 άντί «σελ. 397 .. . 398» γράφε «397-400».
3 Παρά Παυσανία (VIII 37, 2 ) φέρεται έν τη στοα καί πινάκιον
γεγραμμένον, έχον τά ές τήν τελετήν (τό κατωτέρω «τών τόπων»
ή «τόν τύπον» -γράφεται νυν « τρίτω τύπω»)" πρβ. Στράβ. 374,
Οανναάία,ί Ερίάαυτβ σ. 23, Ν° 1 στ. 24 (πρβ. στ. 8), Εγοο8θΐΐΓ&·
ΙϊνΓ. I σ. 13. Παυσ. V °4, 11 (πρβ. VIII 15, 2). Πρβ. Ο Ι.Α.
IV 1, σ. 59, 27 1) = I. ΖίεΙιβη Εβ£βδ Ογ. δ&ΟΓαβ άρ. 4 στ. 27
έ[μ] πινακ'ιοι. Έν τή προκειμένη επιγραφή (στ. 8) λέγεται σζάΐα.
Έν τω τοϋ Άμφιαρείου ίερώ νόμω τά ονόματα τών έγκαθευδόντων
άλλως τε και έλλείποντος του" κάτω της στήλης
διατελεί άδηλον. "Οπωσδήποτε εδει έγκαίρως νά
μανθάνωσιν οί προσερχόμενοι τάς διατάξεις τοΟ
νόμου.
Ή έπιγραφή, καίπερ ευθύς ού στοιχηδάν ό'ψιν
παρέχουσα , φαίνεται δμως ούτω κεχαραγμένη,
τά δέ στοιχεία μάλλον ή ήττον άντιστοιχοΟσιν
ύπ' άλλήλοις έκαστα. "Τψος γραμμάτων τοΟ μεν
1ου στίχου ώς 0.035, τών δέ λοιπών περί τά
0.015. Οί πλείστοι τών στίχων1 (ένδεκα συμπε-
ριλαμβανομένου καί του 12ου περί ού κατωτέρω έν
οϊκείω τόπω) εϊχον άνά 27 γράμματα, ο 2°< 25
γράμματα, δύο (δ 90? καί 100;) άνά 26, έτεροι δύο
(60? καί άνά 28. Ή διαφορά αύτη προκύ-
πτει έκ τοΰ κατά τό τέλος τών στίχων μείζονος ή
έλάσσονος άριθμοΟ γραμμάτων, λόγον δ' έχει τήν
κατά συλλαβήν περάτωσιν τών στίχων2. Εξαι-
ρέσει κέχρηται δ 140? στίχος (29 γράμμ.), έν ω
ταράσσεται ή στοιχηδάν γραφή άπο τοΟ ι της λέ-
ξεως ψνρτοι καί έξης δπου καί συμπίπτουσι τρία
ιώτα (γράμματα ισχνά) έν ταϊς δυσί τελευταίαις
λέξεσιν, άλλά καί τοΟτο έγένετο διά τόν είρημένον
λόγον καί ίνα μή άπολειφθη έν τω έξης στίχω
μόνη ή κατάληξις τοΟ κηρίοι,. Ό 150? στίχος καί
οί έξης (μέχρι καί τών τελευταίων σωζομένων
γραμμάτων τοΟ 19ου στίχου) άκολουθοΟσι πάλιν
τη τάξει τών προ τοΟ 14ου στίχων.
Ό παρών νόμος άναμιμνήσκει ημάς έν πολλοίς
τόν της Άνδανίας (άνωτ. σελ. 251 σημ. 3)· εν-
έγράφοντο έν πετενροι (Έφ. Αρχ. 1885 σ. 96 στ. 42 = Ο.Ι.Ο.8.
235). Πρβ. άλλως «έσ σανίδι » ΟΙΑ. II 38 Β στ. 7. Έν τώ γνω-
στώ της Ανδανίας νόμω (έκδοθ. 6πό Στ. Κουμανούδη, 8αιιρρβ,
[πρβ. Οοηζε - Μίείιαβίίχ έν Αηη. 1861,52-4], ΡοιιοανΙ, Οαιιεν,
ΏΜειΛετ^εν, ΟοΙΙίίζ-ΜβίίΙβν Ο ΠΙ. 4689) φέρεται διάγραμμα στ.
5, 25, 28, 81, 95, 113, 114, 181, 189, 192, πρβ. νπέχθεμα στ.
59 [πρζ.έκ\χθέμαζα ΡαΙοη-ΗίοΙις ΙηδΟΓ. οί Οθ8 367=ΟϋΙ. 3705
στ. 61/2 [Μβι/βΓ Ογ.3 σ. 287], 'έκθεμα [Ιολύβ. XXXI 10,1 · Φρύνι-
χος έκδ. Ιούεείι 249 «ϊκθεμα βάρβαρον σΰ δέ λέγε πρόγραμμα»·
καί παρά Λουκιανώ Περί θυσιών 13 πρόγραμμα)· 8αηρρε σελ.
μετατυπώσεως 55. — Θέσεις άλλαι έν Μίείιεί ΚβΟαβίΙ (ΓίηδΟΓ. §γ.
473, 434 (=ΰΜ. 357, πρβ. 358), 520 (=ΰίίί. 470), 461 ( -
ΏΜ. 116), 478 (πρβ. έν Αυκοσούρα Έφ. Αρχ. 1896 σ. 223), 543
κλπ. Περί νόμων κατωτ. έν τοις περί στ. 2 της παρούσης έπιγραφής.
1 Περί τοϋ 1ου στίχου, ώς εικός, ουδείς λόγος.
2 Ό συνήθης συλλαβισμός λ. χ. καί έν Περγάμω 8θΗν)είζεν
Ογ&πιιιι. άβΓ ρβΓ§. ΙηδΟΐΐΓ. (ΒβΓίίπ 1898) σελ. 131. Πρβ. Διονύσ.
Άλικ. Περί συνθέσ. ονομάτων XXV καί τοϋ αΰτοΰ Περί της λεκτ.
Δημοσθ. δεινότ. \Λ\ « γράφειν τε καί αναγινώσκειν κατά συλλα-
βήν», ΠαπαδημητρακόπονΛος Βάσανος σελ. 304 - 5,1, ΨίΙΙιβΙπι
3α1ΐΓβδ1ιβίΙβ I 153.
ΛΥΚΟΣΟΥΡΑΣ ΝΟΜΟΣ ΙΕΡΟΣ
252
τοΟ πύργου. Και δ Ρουςιιβνίΐΐβ1 ακολουθών τώ
Οοϋννβΐΐ έν τοις περί Αυκοσούρας αναφέρει και το
Δεληχασάνη ού Γοη υοϊΙ αηβ ΙοαΓ Μΐίβ ανβο (1θ8
(ΙβΒπδ (Ι'&ΓβΙιίΐβοΙαΓβ αηοϊβηηβ. Ό δε Βογ^ (1β
δ3ΪηΙ-νϊηοβηΐ2 λέγει: ηοιίδ οηβι-οΜπιβδ ναϊηβπιβηΐ
<1αη8 1β8 ΓπυΓ£ΐί11β8 (3α ρ)τ§ο Ιατο 1β8 πιαΓΒρββ βΐ
1θ8 (Ιββπβ ά'αΓοΗίίβοΙαΓβ αηοίβηηβ ςαβ ηοιίδ ν αναΐί
ρΓοπιΐδ Μ. Ροϋηαβνίΐΐβ.
Κατά ταΰτα διαπυθόμενος τα περί τοΟ πύργου
έν Δεληχασάνη μετέβην εϊς ΰψωμά τι ,δ/60 ώρ.
προς Β. τοΟ χωρίου άπέχον, δπου ώς μοι εΐπον,
εκειτό ποτε δ πύργος τοΟ Άγα. Αύτόθι (παρά με-
γάλην συκήν) ούδέν άλλο σώζεται ή ίχνη θεμε-
λίων ή μανδρών έκ λίθων μάλλον μικρών. Τούς
λίθους τοΟ καταστραφέντος πύργου μετεκόμισεν
έπειτα, ώς λέγεται, δ έκ της κωμοπόλεως Στε-
μνίτζης Δημ. Σακελλαριάδης εις τόπον ώραν
προς ΒΑ. τοϋ Δεληχασάνη κείμενον (πλησίον κτή-
ματος και οικίας κληρονόμων Ιωάννου Μανίκα,
Κασιμαίου τήν πατρίδα) και δι' αύτών ώκοδόμησε
μέγα πανδοχεΐον (χάνι), τανΰν κατερηριμμένον.
ΈνταΟθα φαίνονται και νΟν λίθοι τινές εϊργασμένοι
παρεμφερείς πως τοις έν Αυκοσούρα.
Ούτως ούδέν άπορον αν μετηνέχθη και ή προ-
κειμένη έπιγραφή εις τά Σελά έκ του ΊεροΟ της
Δεσποίνης. Εινε δε λίθου τοΰ αύτοΟ, ού και άλ^α
μνημεία τοΟ ίεροΰ οίον τό βάθρον της ΆριστοΟς
(Έφημ.Άρχαιολ. 1896 σελ. 101). Πόθ εν δέ ακρι-
βώς προέρχεται,άν έκτης Άνατ. άκρας τοΟ Τερζή,
δ'που τό Μέγαρον της θεοΟ, διότι έντεΰθεν κατέ-
πεσον άρχαϊοι λίθοι έπί τών έκατέρωθεν κλιτύων,
της τε προς Ν. και της προς τον ναόν και τήν
στοάν δπου καί άλλως εμεινεν έπ' έμοΰ άτελής ή
σκαφική έρευνα, ή άν προέρχεται έκ της εισόδου
του ίεροΟ, της στοάς3, τοΟ ναοΟ ή άλλοθεν, τοΟτο
1 ΡοιιςΜνίΙΙβ ~νογ&%6 άο Ια Ογ6οο, 2™6 οά., τόμ.. Ε' (1827)
σελ. 497-505.
2 Βονρ άβ δαίη'.-νίηοβηΐ ΚβΙαΙίοη (α"ο ΙΈχρβάίΙΐοη δοϊβηΐ.
<1θ ΜθΓ(3β) τόμ Α' 1836 σελ. 400. Έν «Πρακτικοί;» Αρχ.Έτ.
1896 σελ. 96 σημ.. 6 άντί «σελ. 397 .. . 398» γράφε «397-400».
3 Παρά Παυσανία (VIII 37, 2 ) φέρεται έν τη στοα καί πινάκιον
γεγραμμένον, έχον τά ές τήν τελετήν (τό κατωτέρω «τών τόπων»
ή «τόν τύπον» -γράφεται νυν « τρίτω τύπω»)" πρβ. Στράβ. 374,
Οανναάία,ί Ερίάαυτβ σ. 23, Ν° 1 στ. 24 (πρβ. στ. 8), Εγοο8θΐΐΓ&·
ΙϊνΓ. I σ. 13. Παυσ. V °4, 11 (πρβ. VIII 15, 2). Πρβ. Ο Ι.Α.
IV 1, σ. 59, 27 1) = I. ΖίεΙιβη Εβ£βδ Ογ. δ&ΟΓαβ άρ. 4 στ. 27
έ[μ] πινακ'ιοι. Έν τή προκειμένη επιγραφή (στ. 8) λέγεται σζάΐα.
Έν τω τοϋ Άμφιαρείου ίερώ νόμω τά ονόματα τών έγκαθευδόντων
άλλως τε και έλλείποντος του" κάτω της στήλης
διατελεί άδηλον. "Οπωσδήποτε εδει έγκαίρως νά
μανθάνωσιν οί προσερχόμενοι τάς διατάξεις τοΟ
νόμου.
Ή έπιγραφή, καίπερ ευθύς ού στοιχηδάν ό'ψιν
παρέχουσα , φαίνεται δμως ούτω κεχαραγμένη,
τά δέ στοιχεία μάλλον ή ήττον άντιστοιχοΟσιν
ύπ' άλλήλοις έκαστα. "Τψος γραμμάτων τοΟ μεν
1ου στίχου ώς 0.035, τών δέ λοιπών περί τά
0.015. Οί πλείστοι τών στίχων1 (ένδεκα συμπε-
ριλαμβανομένου καί του 12ου περί ού κατωτέρω έν
οϊκείω τόπω) εϊχον άνά 27 γράμματα, ο 2°< 25
γράμματα, δύο (δ 90? καί 100;) άνά 26, έτεροι δύο
(60? καί άνά 28. Ή διαφορά αύτη προκύ-
πτει έκ τοΰ κατά τό τέλος τών στίχων μείζονος ή
έλάσσονος άριθμοΟ γραμμάτων, λόγον δ' έχει τήν
κατά συλλαβήν περάτωσιν τών στίχων2. Εξαι-
ρέσει κέχρηται δ 140? στίχος (29 γράμμ.), έν ω
ταράσσεται ή στοιχηδάν γραφή άπο τοΟ ι της λέ-
ξεως ψνρτοι καί έξης δπου καί συμπίπτουσι τρία
ιώτα (γράμματα ισχνά) έν ταϊς δυσί τελευταίαις
λέξεσιν, άλλά καί τοΟτο έγένετο διά τόν είρημένον
λόγον καί ίνα μή άπολειφθη έν τω έξης στίχω
μόνη ή κατάληξις τοΟ κηρίοι,. Ό 150? στίχος καί
οί έξης (μέχρι καί τών τελευταίων σωζομένων
γραμμάτων τοΟ 19ου στίχου) άκολουθοΟσι πάλιν
τη τάξει τών προ τοΟ 14ου στίχων.
Ό παρών νόμος άναμιμνήσκει ημάς έν πολλοίς
τόν της Άνδανίας (άνωτ. σελ. 251 σημ. 3)· εν-
έγράφοντο έν πετενροι (Έφ. Αρχ. 1885 σ. 96 στ. 42 = Ο.Ι.Ο.8.
235). Πρβ. άλλως «έσ σανίδι » ΟΙΑ. II 38 Β στ. 7. Έν τώ γνω-
στώ της Ανδανίας νόμω (έκδοθ. 6πό Στ. Κουμανούδη, 8αιιρρβ,
[πρβ. Οοηζε - Μίείιαβίίχ έν Αηη. 1861,52-4], ΡοιιοανΙ, Οαιιεν,
ΏΜειΛετ^εν, ΟοΙΙίίζ-ΜβίίΙβν Ο ΠΙ. 4689) φέρεται διάγραμμα στ.
5, 25, 28, 81, 95, 113, 114, 181, 189, 192, πρβ. νπέχθεμα στ.
59 [πρζ.έκ\χθέμαζα ΡαΙοη-ΗίοΙις ΙηδΟΓ. οί Οθ8 367=ΟϋΙ. 3705
στ. 61/2 [Μβι/βΓ Ογ.3 σ. 287], 'έκθεμα [Ιολύβ. XXXI 10,1 · Φρύνι-
χος έκδ. Ιούεείι 249 «ϊκθεμα βάρβαρον σΰ δέ λέγε πρόγραμμα»·
καί παρά Λουκιανώ Περί θυσιών 13 πρόγραμμα)· 8αηρρε σελ.
μετατυπώσεως 55. — Θέσεις άλλαι έν Μίείιεί ΚβΟαβίΙ (ΓίηδΟΓ. §γ.
473, 434 (=ΰΜ. 357, πρβ. 358), 520 (=ΰίίί. 470), 461 ( -
ΏΜ. 116), 478 (πρβ. έν Αυκοσούρα Έφ. Αρχ. 1896 σ. 223), 543
κλπ. Περί νόμων κατωτ. έν τοις περί στ. 2 της παρούσης έπιγραφής.
1 Περί τοϋ 1ου στίχου, ώς εικός, ουδείς λόγος.
2 Ό συνήθης συλλαβισμός λ. χ. καί έν Περγάμω 8θΗν)είζεν
Ογ&πιιιι. άβΓ ρβΓ§. ΙηδΟΐΐΓ. (ΒβΓίίπ 1898) σελ. 131. Πρβ. Διονύσ.
Άλικ. Περί συνθέσ. ονομάτων XXV καί τοϋ αΰτοΰ Περί της λεκτ.
Δημοσθ. δεινότ. \Λ\ « γράφειν τε καί αναγινώσκειν κατά συλλα-
βήν», ΠαπαδημητρακόπονΛος Βάσανος σελ. 304 - 5,1, ΨίΙΙιβΙπι
3α1ΐΓβδ1ιβίΙβ I 153.