Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1898)

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ

ΕΚ ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΙΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ

(Πίν. 1)

'Επιγραφάς ευρεθείσας έν ταΐς περί τήν Άκρό-
πολιν άνασκαφαΐς έχω ήδη δημοσιεύσει έν τη Άρ'χ.
Έφημερίάι, 1897 σ. 8 κέ., σ. 87 κέ , σ. 177 κέ.
Έξ άλλων δέ επιγραφών έν ταΐς αύταϊς άνασκα-
φαϊς εύρεθεισών δημοσιεύω νΟν τάς έπομένας1.

προταθέν ύπό τοΰ Άλκιβ&άδου.

1. "Ανω δεξιόν αέρος ψηφίσματος έπί πεντελη-
σίου λίθου (βψ. 0.19, πλ.0,34, πάχ. 0,09) είκο-
νιζόμενον έν πινάκι 1, Α'. Ευρέθη έν τη ανασκαφή
των Μακρών,έντος χωμάτων από της Ακροπόλεως
προφανώς καταπεσόντων.

Έδοζεν τήι βο.<£[ήι και τώ]ι δή[Λ[ωι........έ]-

πρυτάνευε Κράτη[ς] £γρα[Λ[Λ[άτευε Έπιγεν]-
ης έπεστάτε Αλκιβιάδης είπ[ε τάς ξυνθήκα]-
ς ας ζυνέθεντο οΐ στρατηγοί [τοις οίκίσασ]-
5 ι Δαφνοντα είναι αύτοϊς'κατα [τα ξυγκείμε]-
να έπειδή άνδρες έγένον[τ]ο άγα[θοί και άνα]-
γράψαι τόγ γραμ[ΐ.[ατε'α της βολή; έν στήληι]
λιθίνηι Ι[ν πόλει τάς τε ξυνθήκας και το ψή]-
[φισι^-α τόδε]

Ή έπιγραφή εινε στοιχηδάν γεγραμμένη" έκ της
συμπληρώσεως δέ της έν τφ στ. 7, ήτις πάντως
εινε βεβαία, δηλοΟται ό'τι έκαστος συνέκειτο έκ
34 γραμμάτων. Μόνον δ β' στίχος συνέκειτο έκ
32 γραμμάτων, άλλα τοΰτο προήλθεν έκ λάθους
τοΟ χαράξαντος τήν έπιγραφήν λιθοξόου. Ούτος
δηλ. έγραψε κατ' άρχάς άλλο όνομα γραμματέως,

Ί Εν τί) Ινταΰθα μεταγραφή των δημοσιευομένων επιγραφών τά
γράμματα, ών ελάχιστα μο'νον ίχνη έν τω λίθω σώζονται ή αναγνω-
σις δμως εινε βεβαία, δηλοΰνται, διακρίσεως ενεχα, δια κνρτωγ στοι-
χείων.

ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1898

έξ 8 γραμμάτων συγκείμενον, ακολούθως άπέξεσε
το όνομα τοΟτο και έν τω χώρω όν κατεϊχον τά 8
γράμματα έγραψε τό έκ γραμμάτων 6 συγκείμενον
άληθές όνομα τοΟ γραμματέως Κράτης. Παρατη-
ρητέον δέ οτι τό λάθος του τούτο ένόησεν άφοΰ
ειχε γράψει πλέον και τήν λ. έγραμμάτενε και
έπρόκειτο νά γράψη το όνομα του έπιστάτου, ό
άπετελεΐτο έξ 8 γραμμάτων.'Εκ τούτου δύναται νά
συμπεράνη τις οτι αντί τοΟ ονόματος τοΟ γραμμα-
τέως ειχε γράψει τό όνομα τοΟ έπιστάτου.Ιχνη τοΟ
έξαλειφθέντος ονόματος διακρίνονται έν τφ λίθω.
Τά μεν δύο πρώτα γράμματα ήσαν βεβαίως Ε Ρ, τά
δέ λοιπά σωζόμενα ίχνη εινε τοιαΰτα ώστε δύνα-
ται τις νά ανάγνωση Ε Π I Γ Ε Ν Η Σ. Τοίϊτο άρα τό
έξ 8 γραμμάτων όνομα δυνάμεθα μετά βεβαιό-
τητος νά έκλάβωμεν ώς τοτοΟ έπιστάτου και ούτω
νά συμπληρώσωμεν τό έν τψ τέλει τοΟ β' στίχου
κενόν ούτως: έγραμμ[άτευε Έπιγέν-].

Τά σωζόμενον έν τω λίθω κείμενον εινε μεν κο-
λοβόν, άλλ' άρκετόν ώστε νά έννοήσωμεν ό'τι ύπό-
θεσις τοΟ προκειμένου ψηφίσματος ήτο ή κύρωσις
συνθηκών ας συνέθεντο οί στρατηγοί τών Αθηναίων
προς τους κατοίκους του ΔαφνοΟντος* δια τούτο
αί συμπληρώσεις τών κενών τών στίχων, ας προ-
τείνομεν, δύνανται νά Οεωρηθώσιν ώς βέβαιαι, ώς
δηλοΟται τοΰτο και έξ ών έν τοις έπομένοις έκθε-
το μεν προς έρμηνείαν της έπιγραφής.

Τήν προσοχήν τοΟ άναγνώστου προκαλεί έν
πρώτοις ή φράσις: ΑΛκίβιάάης είπε. Προβάλλε-
ται δηλ. εύθύς έξ άρχής τό έρώτημα, τίς εινε δ
Αλκιβιάδης ούτος; μήπως εινε δ Αλκιβιάδης δ
πάνυ, δ πεφιλημένος μαθητής τοΟ Σωκράτους, δ
στρατηγικώτατος έκεϊνος περιβόητος ό'μως και αλ-
λοπρόσαλλος 1 Αλκιβιάδης, δ γενόμενος ή αιτία της
δυστυχίας της πατρίδος του καϊ τοΟ έαυτοΟ ολέ-
θρου; Φρονώ ό'τι αληθώς αυτός ούτος δ Άλκι-

1