Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1898)

21

κερνοι

ίσως αδελφός, ώς ειπομεν ανωτέρω, του έν στ. 6
Παμμένους Ζήνωνος Μαραθωνίου κτλ.

Τον έν στ. 12 Άλέξανδρον Αλεξάνδρου δεν δυ-
νάμεθα νά ταυτίσωμεν προς τους έξ έπιγραφών
πολλούς ομώνυμους τούτω, άτε έλλείποντος τοΟ
οτικοΟ.

Οί έν τοις στ. 13 και 14 Κυδήνωρ και Δημό-

στρατος Διονυσίου εΐνέ ίσως αδελφοί, κατ' άκολου"
θίαν και δ Δημόστρατος εινε ίσως Μελιτεύς. Ση-
μειωτέον δέ δτι και τα δύο ταύτα ονόματα εινε κε-
χαραγμένα έν τω λίθω άποκεχωρισμένα έκ των
άνω και κάτω δια κενοΟ εκατέρωθεν χώρου ενός
περίπου στίχου.

Π. Καββαδίας

δη μ

ΚΕΡΝΟΙ

Έν τφ τελευταίω τεύχει της Αρχαιολογικής
Εφημερίδος (1897* σελ. 163-174) δ ν. Ρπίζβ
οσιεύει τινά των έν Έλευσϊνι ύπό Φιλίου κατά
τό πλείστον εύρεθέντων 'ιδιοσχήμων αγγείων, ών
τινα ήδη και αύτός δ Φίλιος άπεικόνισεν (Άρχ.
Έφημ. 1885 σελ. 171-174, Πίν. 9, 5-9) όνο-
μάσας αύτά έν τη βραχεία αύτοΟ περι τούτων ομι-
λία θυμιατήρια.

Ό Ρπΐζβ ορθώς παρατηρήσας την ταυτότητα
των έν λόγω αγγείων προς τά έπϊ κεφαλής γυναι-
κών τίνων παρισταμένων έπί του πίνακος τής Νιιν-
νίου (Έφημ. Αρχ. 1897 σελ. 164) έπιθήματα,
εικάζει λίαν δικαίως, δ'τι τά ημέτερα αγγεία ήσαν
έπι τούτω κατεσκευασμένα, δπως δήλα δη φέρωνται
έπί τής κεφαλής προσδεδεμένα, παραδέχεται δέ
και αύτος την ύπο Φιλίου άποδοθεϊσαν αύτοϊς χρή-
σιν την ώς θυμιατηρίων δήλον δτι, προσθέτων δτι
ταΰτα έχρησιμοποιοΟντο έν όρχήσει γινομένη έν
Έλευσινιακη τινι ιεροτελεστία.

Πριν ή προβώμεν ε'ις τήν έξέτασιν του άν ορθώς
ήρμηνεύθη ή χρήσις τών έν λόγω αγγείων, κρίνο-
μεν καλόν νά παραθέσωμεν ένταΟθα κατάλογον και
άλλων μνημείων αρχαίων, έφ' ών εύρίσκονται άπει-
κονισμένα τά άγγεϊα ταΟτα.

Έπι τής Ν. πλευράς τής παρά τήν σημερινήν
Μητρόπολιν έκκλησίας Παναγία Γοργοπήκο ("Αγ.
Ελευθέριος) έν Αθήναις εινε έντετειχισμένον άνά-
γλυπτον έπιστύλιον 1 είλημμένον πιθανώς, ώς εί-

* Ι^εηοπϊΐίΐηΙ, ΚβοΙιβΓοΗβ» αΕ1βιΐ8Ϊ8 σελ. 53-55 καί 400-401.
Καλώς άπεικονισμ-ένον έν ΡΙιϊ1ο1ο§ιΐ8 1866 σ. 227 χ. ε. (ΒοΙΙίοΙιβΓ:
άβΓ ΑΙΙαΓ άβκ Εΐβιΐδίηίυπίδ ζα ΑΛβη ).

κάζει δ Εβηοηηαηί 2 έκ τοΟ έν άστει Ελευσίνιου
δ'περ έν τω μέσω τών λοιπών συμβόλων τής Έ-
λευσινιακής λατρείας τής Δήμητρος φέρει άναγε-
γλυμμένον και τό ήμέτερον άγγεϊον. Όμοίως δ'
άπεικονίζετο καί τό άγγεϊον ήμών μετά τών άλ-
λων συμβόλων και έπι τοΟ ωσαύτως άναγλύπτου
έπιστυλίου τών τοΟ Άπίου Πούλχρου ή μικρών
Προπυλαίων τοΟ ΈλευσινιακοΟ ίερου 3, ώς τοΟτο
δηλοΰται νΰν μόνον έκ τοΟ άπεικονίσματος τοΟ μνη-
μονευθέντος έπιστυλίου έν ταϊς ΚβοΗεπίΙιβδ β,ΓοΙιβοΙ.
τοΟ ΕβηοΓΠΐίΐηΙ σ. 396, διότι τό μικρόν τεμάχιον
άνω δεξιά,έφ' ου έσωζετο τό μή δυνάμενον νάπαρα-
γνωρισθή κομβίον τής λαβής τοΰ ήμετέρου άγγείου,
δεν ήδυνήθην δυστυχώς νά άνεύρω έν Έλευσϊνι.

Και έπι του μεγάλου καλάθου, δν έπι κεφαλής
φέρουσιν αί δύο κολοσσιαϊαι έξ Έλευσϊνος καλαθη-
φόροι, τά μέσον μεταξύ τών λοιπών άναγεγλυμμέ-
νων ιερών Έλευσινιακών σκευών κατέχει έπίσης
τό ήμέτερον άγγεϊον, έξ ού, ώς φαίνεται, προβάλ-
λει ένταΰθα έξ έκατέρας πλευράς μήκων 4.

Όμοίως δ' έπί άργυρών και χαλκών νομισμά-
των τής Αττικής5 άπαντα ένίοτε άπεικονισμένον
άγγεϊον, ούτινος τήν συγγένειαν προς τήν τοΟ άνα-
γλύφου Γοργοπήκο και έπομένως προς τά ήμέτερον
άγγεϊον άνεγνώρισεν ήδη δ Βθυΐβ, ή αύτη δέ πα-
ράστασις του άγγείου εύρηται και έπι νομισμάτων
τής Έλευσΐνος 6.

2 ΙΙιβηοΓΠίαηΙ I. ά. σελ. 53.

3 ^βηοΓΠίΕηΙ 'έ. ά. σελ. 396 ίί.

4 Οΐ'ββίι πι&Γΐ)1β5 οί0απ)1}Π<1§6 ρΐ. ΐν,ΡΙιϊΗοδΕίβυβϊβ σελ. 82»

5 Ββαΐβ, Μοηηαΐβδ ρ. 154, 192, 344, Η&αά ρ. 315, 316.

6 ΗβΕ(1 ρ. 328. Έν τω έδνιχω νθ(ΐισ|χατιχω μουσείω είίρηται 'Ε-

δημ