Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1906)

21

ΔΤΟ ΛΕΥΚΑ1 ΛΗΚΥΘΟΙ ΕΞ ΕΡΕΤΡΙΑΣ

22

Καί 6 ύπό τοΰ Βρύγου δέ άναγραφόμενος Δίπι-
λος 1 βεβαίως δέν είνε διάφορος άπδ τοΰ Διφίλον
τών ληκύθων ιήμών, καί νομίζω, 8τι και γάοιν
του Διπίλου τούτου πρέπει νά άναβιβάσωμεν τήν
νρονολόγίαν των ληκύθων ημών μέχρι των χρό-
νων των αμέσως μετά τά Περσικά, έν οίς πάντως
κατεσκευάσθη ή μετά τοΰ ζΐίπι/ΐου κύλιξ τοΰ Βρύ-
γου, άφ ού πλέον είνε άποοέοειγμένον, οτι το
χύτδ όνομα καλόν ευρίσκεται έπϊ αγγείων, ων οί
χρόνοι της κατασκευής δεν πρέπει νά άπέχωσι
πολύ άπ άλλήλων. Οτι δέ α,ορφαί, οίαι προ πάν-
των αί επί των ύφ ημών δημοσιευομένων ληκύ-
θων, ήούναντο κάλλιστα και όσον άφορα τήν τέ-
'/νην καΐ όσον άφορα το σχεδίασμα νά κατεσκευά-
σΟησαν έν οΐς χρόνοις καί αί πλεΐσται και κάλ-
λισται των κυλίκων, μαρτυρεί άπλή τούτων προς
έκείνας σύγκρισις.

'Επι της ές Ολυμπίας χαλκής επιγραφής 2
άπαντα Αθηναίος τις Δίφιλος Μελανόπου, ον οί
Άλεΐοι (== 'Αλεαται ;) άναγορεύουσι πρόξενον,
υπάρχει οέ πολλή πιΟανότης, οτι ούτος είνε το
αυτό πρόσωπον ποό; τον Δίφιλον των άγγειογοά-
φων, άλλ ό'τι ούτος είνε το αύτο πρόσωπον καϊ
προς τον Δίφιλον, τον στρατηγον τοΰ 414 ", νο-
μίζω ότι είνε ολίγον δύσκολον νά δεχΟώμεν, διότι
ό περίπου εικοσαετής προ τοΰ 470 Δίφιλος δεν
ήδύνατο νά είνε στρατηγός άκόμη τω 414. Και ή
ες Ολυμπίας επιγραφή μοι φαίνεται, ό'τι πρέπει
νά είνε δεκάδας τινάς έτών παλαιοτέοα τοΰ 414
άκριβώς ένεκα της συνυπάρξεως τών ούο τύπων
τοΰ Λ και Ι».

1 ΗαιΊΛνί^' ΜβΪ8ΐβΓ8θ1ΐ3ΐβη πίν. 34.

3 01γηιρΪΕ V. Ν" 30 π6λ. χα! Βρ 797. "Ι8· χαϊ ,ΙΗ8 1899
«λ. 179 σηα. 1.
8 θουχυδ. VII. 34.

Τά γράμματα της επιγραφής τών ληκύθων
ημών είνε τά της συνήθους ιωνικής γραφής, άτινα
πολλώ βραδύτερον εισήχθησαν εις κοινήν χρήσιν
έν τή Αττική, δ'μοια δ' είνε και τά γράμματα
έπϊ τών λοιπών ληκύθων μετά της επιγραφής Λί-
φιλος καλός Μελανόπου, και έπι πασών σχεδόν
τών ένεπιγράφων λευκών ληκύθων και τών έρυθρο-
μόρφων τών μεταξύ τοΰ 480 και 450 χρονολο-
γουμένων. ΓΙ χρήσις τοΰ ίωνικοΟ' αλφαβήτου έπϊ
τών αττικών αγγείων έν γένει έν χρόνοις καΟ' ους
ή έπίσημος αττική γραφή έχρησιμοποίει εισέτι τους
ιδιάζοντας Αττικούς χαρακτήρας δύναται νά. έξη-
γηΟή 1 εκ τοΰ ότι οί Αθηναίοι κεραμείς γράφοντες
έπϊ τών αγγείων αυτών είχον ύπ όψει τους παν-
τοδαπούς έκτος τών Αθηνών καταναλωτάς αυτών
και ώς έκ τούτου μετέχει ρ ίζο ντο τούς χαρακτή-
ρας τοΰ κοινότερου 4ωνικοΰ αλφαβήτου. Τοΰτο
μόνον φαίνεται εις έμέ περίεργον και δεν δύναμαι
νά εύρω έπαρκή έςήγησιν, ότι έπι μεν τών κυλί-
κων γίνεται πολλώ συχνότερον χρήσις τοΰ άττικοΰ
αλφαβήτου, σπανιώτατα δέ τοΰ ίωνικοΰ έπϊ δέ τών
σχεδόν συγχρόνων ληκύθων γράφεται τουναντίον
το ίωνικον σχεδόν πάντοτε άλφάβητον, άκόμη καϊ
προκειμένου περί τών αυτών ονομάτων, ώς π.
χ. Δίφιλος, Γλαυκών και άλλ., άτινα έπϊ μέν τών
κυλίκων γράφονται δια τοΰ άττικοΰ, επί δέ τών λη-
κύθων διά τοΰ ίωνικοΰ άλφαβήτου, άφοΰ ώς φαίνε-
ται τά της καταναλώσεως κέντρα, όσα τουλάχιστον
είνε εις ήμάς γνωστά, ήσαν σχεδόν τά αύτά, αίΈλ-
ληνικαϊ πόλεις τής κάτω Ιταλίας και ή Ερέτρια,
της όποιας το άλφάβητον άλλως τε δέν διέφερεν
άπδ τοΰ Άττικοΰ 2. Κ. ΚοΥΡΟΥΝΙΩΤΗΣ

1 ΕβΓίθΙά (ΪΓίο(·.1ι. Ερΐ£Τ. Π, σελ. 396. Π6λ. χαί ΚΙθίη
Ευρ)π·οηίθ8 - σελ. 103 σημ.. 1.

2 'Αρχ. Έφημ. 1897 σελ. 166 χί.