DOI article:
Tsuntas, Chrēstos: Ērōs epi Blautē
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14656#0133
245
Η ΡΩ Σ ΕΠΙ ΒΛΛΤΤΙ1
246
και τα πέλματα των ποίων, ήμέλησεν δμως ν' άπο-
δείξη, δτι το έ'Οιμον. του νά '/αράττωσιν οί προσκυ-
νηταί ιερών τόπων τ χ πέλματα τών ποδών των
έπι αναθηματικών λίθων, ύπήρχεν έν Ελλάδι ήδη
κατά τον τέταρτον προ Χρ. αιώνα, δτε έποιήΟη ή
στήλη του Σόλωνος .
Ώς προς την τρί'την είκασίαν, δ'τι το σανδάλιον
έσωσε τον Σίλωνα άπο δήγματος οφεως, παοα-
τηρώ δτι, άφοϋ ο Σίλων δεν έφρόντισε νά υπόδειξη
τοΟτο δι' επιγραφής ή άλλως πως, δεν άρκεΐ' το ύπο
τοΟ Βυζαντινού μνημονευόμενον σημερινόν παρά-
δειγμα, ίνα καταστήση πιστευτήν την εΐκασίαν,
αλλά το πολϋ δυνατήν μόνον.
Ούτω ουδεμία εκ τών ερμηνειών, αίτινες προε-
τάΟησαν μέ/ρι τοΰδε, ευχαριστεί τελείως. Δεν
υπάρξει οέ, νομίζω, έλπις νά έξευρεθή καλυτέρα,
έν οσω — άνευ έπαοκών αποδείξεων άλλως—πΐ-
στεύεται, ό'τι το άνάΟημα του Σίλωνος -ροέρν"εται
έκ τοΟ Ασκληπιείου, και ζητείται έν αϋτώ έκ
παντός τρό~ου σ^έσις τις πρΌς τον Ασκληπιόν.
Διότι το αίτιον της αποτυχίας τών μνημονευθέν-
των ερμηνευτών οφείλεται εις την ύπόΟεσιν ταύ-
την, ενώ ούγΐ μακράν τοΟ Ασκληπιείου ύπήρ/εν
άλλο ιερόν, περί τοΟ οποίου έλάτΊστα μεν γνωρί-
ζομεν, άρκοΰντα όμως, ίνα έξηγήσωσι την περίερ-
γον στήλην άπλούστατα και πιΟανώτατα. ΤοΟτο
έλπίζω δ'τι Οά καταδεινΟή έναργώς έν τοις έπο-
μένοις.
Έν ΟΙΑ III 411 δημοσιεύεται επιγραφή τών
ρωμαϊκών χρόνων, ήτις έχει ώς έςης'
Είσοδος προς ση]κον Βλαύτης κκί |
Κουροτρόφου άνει|[(λέν]η τω δηριω
ΊΙ έπιγραφή ευρέθη κάτωθι του πύργου της Νί-
κης έντετει/ισμένη εις τουρκικόν προμαχώνα, δ δ'
έν αύτώ μνημονευόμενος σηκος της Κουροτρόφου
είναι αναμφιβόλως το περί την είσοδον της ακρο-
πόλεως κείμενον ίερον αυτής, τό έκ πολλών άλ-
λων μαρτυριών γνωστόν 2. Ώς διδάσκει όμως ή
επιγραφή, μετεΐ^εν αύτοΰ και ή Ιίλαύτη ή ισως έκε-
1 Ό ϋΓβχΙβΓπαρά ΚοβοΙιβΓ, Ι,βχϊΐίοιι ά. Μγ1ίι. II 1 σ.527
Οειορεϊ δυνατόν, ότ·. τό έ'Ο'.αον τοΰτο ε; Αιγύπτου τό πρώτον διιδόβη
εις άλλα; /ώρας. Πάντως δε άπαντα έν ταϊς έλληνιχαϊς /ιόραις, όσον
γνωρίζω, εις πολύ ύστερωτέρους χρόνους.
4 ΊΙ λές*ις σηκός σημαίνε; ένταΰθα ουχί ναόν, άλλ' άπλώ; περί-
6'ολον, τέαενος περίφρακτον προ ΚοΙίΙβΓ, Λίΐι. ΜΪΙί 1877 σ. 177
και 257. Πβιΐθΐίθη παρά ΚοβοΙιβΓ, Ι,βχ. ά. ΜγίΙι. Ι2 »■ 2495
κτητο αύτη τέμενος συνεν-όμενον μετά τοϋ' τεμένους
της Κουροτρόφου. Έκ τούτου υπέθεσαν πάντες, όσοι
έσχον άφορμήν νά γράψωσι περί της Κλαύτης, δ'τι
1 "Ιδε Κθγπ έν Ραιι1^-\νί380\νίΐ. Εβ3ΐβηογ1ί1. III α. 560 έξ,
(άρ. ΰΐβΐΐΐβ), χα! τούς ΰπ' αύτοΰ «ναφιρομυίνους. Ό Κ Κθΐΐ διώρ-
θωσεν, άνευ άνάγχης χαί βεβαίως εσφαλμένως, τό Βλαντης εί; Βλά-
στης, την γνοψην δ' αύτοΰ παρεδέ/Οη ό ϋδβηβΓ, ΟοΙΙθΠΙ&ΙΤΙβη
σ 127.
Η ΡΩ Σ ΕΠΙ ΒΛΛΤΤΙ1
246
και τα πέλματα των ποίων, ήμέλησεν δμως ν' άπο-
δείξη, δτι το έ'Οιμον. του νά '/αράττωσιν οί προσκυ-
νηταί ιερών τόπων τ χ πέλματα τών ποδών των
έπι αναθηματικών λίθων, ύπήρχεν έν Ελλάδι ήδη
κατά τον τέταρτον προ Χρ. αιώνα, δτε έποιήΟη ή
στήλη του Σόλωνος .
Ώς προς την τρί'την είκασίαν, δ'τι το σανδάλιον
έσωσε τον Σίλωνα άπο δήγματος οφεως, παοα-
τηρώ δτι, άφοϋ ο Σίλων δεν έφρόντισε νά υπόδειξη
τοΟτο δι' επιγραφής ή άλλως πως, δεν άρκεΐ' το ύπο
τοΟ Βυζαντινού μνημονευόμενον σημερινόν παρά-
δειγμα, ίνα καταστήση πιστευτήν την εΐκασίαν,
αλλά το πολϋ δυνατήν μόνον.
Ούτω ουδεμία εκ τών ερμηνειών, αίτινες προε-
τάΟησαν μέ/ρι τοΰδε, ευχαριστεί τελείως. Δεν
υπάρξει οέ, νομίζω, έλπις νά έξευρεθή καλυτέρα,
έν οσω — άνευ έπαοκών αποδείξεων άλλως—πΐ-
στεύεται, ό'τι το άνάΟημα του Σίλωνος -ροέρν"εται
έκ τοΟ Ασκληπιείου, και ζητείται έν αϋτώ έκ
παντός τρό~ου σ^έσις τις πρΌς τον Ασκληπιόν.
Διότι το αίτιον της αποτυχίας τών μνημονευθέν-
των ερμηνευτών οφείλεται εις την ύπόΟεσιν ταύ-
την, ενώ ούγΐ μακράν τοΟ Ασκληπιείου ύπήρ/εν
άλλο ιερόν, περί τοΟ οποίου έλάτΊστα μεν γνωρί-
ζομεν, άρκοΰντα όμως, ίνα έξηγήσωσι την περίερ-
γον στήλην άπλούστατα και πιΟανώτατα. ΤοΟτο
έλπίζω δ'τι Οά καταδεινΟή έναργώς έν τοις έπο-
μένοις.
Έν ΟΙΑ III 411 δημοσιεύεται επιγραφή τών
ρωμαϊκών χρόνων, ήτις έχει ώς έςης'
Είσοδος προς ση]κον Βλαύτης κκί |
Κουροτρόφου άνει|[(λέν]η τω δηριω
ΊΙ έπιγραφή ευρέθη κάτωθι του πύργου της Νί-
κης έντετει/ισμένη εις τουρκικόν προμαχώνα, δ δ'
έν αύτώ μνημονευόμενος σηκος της Κουροτρόφου
είναι αναμφιβόλως το περί την είσοδον της ακρο-
πόλεως κείμενον ίερον αυτής, τό έκ πολλών άλ-
λων μαρτυριών γνωστόν 2. Ώς διδάσκει όμως ή
επιγραφή, μετεΐ^εν αύτοΰ και ή Ιίλαύτη ή ισως έκε-
1 Ό ϋΓβχΙβΓπαρά ΚοβοΙιβΓ, Ι,βχϊΐίοιι ά. Μγ1ίι. II 1 σ.527
Οειορεϊ δυνατόν, ότ·. τό έ'Ο'.αον τοΰτο ε; Αιγύπτου τό πρώτον διιδόβη
εις άλλα; /ώρας. Πάντως δε άπαντα έν ταϊς έλληνιχαϊς /ιόραις, όσον
γνωρίζω, εις πολύ ύστερωτέρους χρόνους.
4 ΊΙ λές*ις σηκός σημαίνε; ένταΰθα ουχί ναόν, άλλ' άπλώ; περί-
6'ολον, τέαενος περίφρακτον προ ΚοΙίΙβΓ, Λίΐι. ΜΪΙί 1877 σ. 177
και 257. Πβιΐθΐίθη παρά ΚοβοΙιβΓ, Ι,βχ. ά. ΜγίΙι. Ι2 »■ 2495
κτητο αύτη τέμενος συνεν-όμενον μετά τοϋ' τεμένους
της Κουροτρόφου. Έκ τούτου υπέθεσαν πάντες, όσοι
έσχον άφορμήν νά γράψωσι περί της Κλαύτης, δ'τι
1 "Ιδε Κθγπ έν Ραιι1^-\νί380\νίΐ. Εβ3ΐβηογ1ί1. III α. 560 έξ,
(άρ. ΰΐβΐΐΐβ), χα! τούς ΰπ' αύτοΰ «ναφιρομυίνους. Ό Κ Κθΐΐ διώρ-
θωσεν, άνευ άνάγχης χαί βεβαίως εσφαλμένως, τό Βλαντης εί; Βλά-
στης, την γνοψην δ' αύτοΰ παρεδέ/Οη ό ϋδβηβΓ, ΟοΙΙθΠΙ&ΙΤΙβη
σ 127.