Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1906)

247

ηρωσ επι βλαυτη

248

πραγματικούς εις τοΰτο το συμπέρασμα άγει. Ο
Ησύχιος όμως γνωρίζει την Βλαύτην ώς όνομα
τόπου και ούχΐ θεας, διότι λέγει (έν λ.) : Βλαύτη,
τόπος Άθήνησι. Ότι Ό Ησύχιος έννοεΐ τήν αύτήν
Βλαύτην, ήν καϊ ή επιγραφή, δεν υπάρχει αμφι-
βολία, τοΟτο δε παρετήρησαν πολλοί ήδη, οίτινες
και συνήψαν τάς δύο μαρτυρίας" ούδείς όμως, νο-
μίζω, προσεπάΟησε να άρη τήν μεταξύ αύτών άντί-
φασιν. Κατά τήν γνώμην μου άποόεικνύει αύτη,
ότι Βλαύτη έλέγετο καϊ τόπος τις συνεχόμενος
μετά τοϋ' ίεροΰ της Κουροτρόφου ή άποτελών μέ-
ρος αυτού και ή ηρωίνη ή θεά, ήτις ήτο επώνυμος
του τόπου τούτου. "Αρα ή έν τή επιγραφή Βλαύτη
ανήκει εις τήν τάξιν των απειραρίθμων, μάλλον ή
ήττον αμυδρών, μορφών, α'ίτινες προσωποποιοΰσι
νήσους, πόλεις, δήμους, τόπους, δρη κ.τ.τ., αρ-
χικώς δε το όνομα εδόθη εις τον τόπον εκείνον, τον
προ της εισόδου της ακροπόλεως, πιθανώς ένεκα
του σχήματος του, το όποιον ώμοίαζε προ:: σαν-
δάλιον.

Πλήν της επιγραφής καϊ του Ησυχίου αναφέ-
ρει τήν Βλαύτην και χωρίον τι τοϋ' Πολυδεύ-
κους (Όνου.. Ζ, 87), έν τω όποίω άναγινώσκονται
τά ακόλουθα: ή δε βλαύτη σανδαλίου τι είδος, και
ήρως 'Λθήνησιν ό έπϊ βλαύτη' άνέθηκε γάρ τις
σκυτοτόμος βλαύτης λίθινον τύπον. Ο Κθπι (ε. ά.),
όστις σχετίζει το χωρίον τοΰτο προς τήν έπιγρα-
φήν, παρατηρεί ότι είναι άνερμήνευτον μέχρι
τούδε. Αληθώς δε δεν είναι πολύ σαφές* ούχ ήττον
όμως μανθάνομεν έξ αύτοΰ, οτι έν Αθήναις έλα-
τρεύετο ήρως τις, ανώνυμος πιθανώς, καλούμενος
δέ άπλώς «έπϊ Βλαύτη»,και ότι υπήρχε παράδοσις,
κατά τήν οποίαν έκλήθη ούτω ένεκα λίθινου τύπου
σανδαλίου, τον όποιον άνέθηκε σκυτοτόμος τις. Αύ-
τός ό Πολυδεύκης έπίστευε πιθανώς, ότι έν τω προσ-
διορισμό» «έπί Βλαύτη » ή δευτέρα λέξις σημαίνει
πραγματικώς σανδάλιον' ότι όμως είναι κύριον όνο-
μα και ότι πρέπει το άρνικον γράυ,αα αύτ*?ίςνά νρά-

φηται κεφαλαΐον, δεν δύναται νά θεωρηθή άμφίβο-
λον.Όμοια εντελώς είναι τά Αφροδίτη «έπί Ιππο-
λύτω » καϊ δικαστήριον «έπϊ Παλλαδίω», «έπϊ
Λελφινίω» κ. ά. Πρόκειται άρα πάλιν περϊ του τό-
που ή της θεας Βλαύτης καϊ ό ήρως «έπϊ Βλαύτη»
έλατρεύετο πλησίον τοΟ ίεροΟ της Κουροτράφου.
Η αιτιολογία δέ του ονόματος, τήν οποίαν άνα-
γράφει ό Πολυδεύκης, δεν έχει βεβαίως άξίαν με-
γαλυτέραν τής τών άλλων όμοιων λόγων, δι' ών
έζήτουν νά έρμηνεύσωσι παράδοξα ονόματα και
έ'θιμα' καϊ ή ονομασία τοΰ ήρωος «έπί Βλαύτη»
δεν ήτο άληθώς ολίγον παράδοξος. "Επρεπε λοιπόν
νά εύρεθή έξήγησίς τις, έν οέ άνάθημα παριστάνον
λίθινον τύπον βλαύτης παρέσχεν αύτήν υπέθεσαν,
οτι ό ήρως έκλήθη έκ τούτου καϊ περαιτέρω —
πολύ εύλογοφανώς — ότι Ό προσενεγκών το δώρον
ήτο σκυτοτόμος. Άλλ' ήμεΐ'ςέξ όλης τής ιστορίας
μόνον τά περί τής μορφής τοΰ αναθήματος οφείλο-
μεν νά δεχθώμεν ώς άληθή καϊ πραγματικά. Ό
άναθέτης δυνατόν νά ήτο σκυτοτόμος' ό τύπος τής
βλαύτης όμως οέν είχε σχέσιν προς τό έργον, όπερ
αύτος ήσκει, άλλ' ήτο σύμβολον λαλούν τοΟ ήρωος
« έπί Βλαυτη », καϊ ένεκα τούτου έθεωρεΐτο άνά-
θημα άρμόζον εις αυτόν.

"Ισως είναι περιττόν νά δηλώσω νΰν ρητώς, ότι
θεωρώ βέβαιον, ότι ή στήλη του Σίλωνος εις τόν
ήρωα τούτον ήτο άνατεθειμένη. Ό τόπος τής εύρέ-
σεως, ό όφις —τό κοινόν σύμβολον τών ηρώων —
και τό σανδάλιον συμφωνοΟσιν άριστα. Ήδύνατό τις
μάλιστα, προβαίνων περαιτέρω, νά είκάση, ότι το
ύπό τοΰ Πολυδεύκους άνα'νερόμενον άνάθημα του
σκυτοτόμου είναι αύτό τό τοΟ Σίλωνος' άλλ'άναγ-
καία δεν είναι ή ύπόθεσις αύτη, διότι πιθανώς έν
τφ περιβάλω τής Βλαύτης δέν ύπήρχεν έν μόνον
μνημεΐον φέρον τύπον σανδαλίου.

Χ. Τςουντας

Εξεδόθη ττί 1 Φεβρουαρίου 1907.