DOI Artikel:
Keramopulos, Antōnios D.: Amphissaïkēs epigraphēs ekdosis deutera
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14658#0111
191
ΑΜΦΙΣΣΛΪΚΗΣ ΒΠΙΓΡΑΦΗΣ ΒΚΔΟΣΙΣ ΔΕΓΤΕΡΑ
192
τίμαι τώ Μηνοφάντω. Παρά τώ άπλφ λαώ 6'μως
Ό Μηνόφαντος είχε πολλούς φίλους και πολλούς
εύηργετήμένους άνθρώπους, οί'τινες ίσως και τήν
γνωριμίαν καϊ σ/έσιν τοΰ ίατροΰ ύπελάμβανον τι-
μήν και χάριν, ώστε, βτε το προβούλευμα εισήχθη
εις τήν έκκλησίαν τοΰ δήμου, έτυχε μεγάλης απο-
δοχής. "Αλλως τε ό δήμος είχε κολακευΟή πολύ
έκ προηγουμένης προ αύτοΟ εμφανίσεως τοΰ ία-
τροΟ (στί/. 21-23), καΟ'ήν ούτος έξέφρασε πιθα-
νώς λύπην, διότι ήτο ήναγκασμένος να άπέλθη,
έπήνεσε δέ τήν πόλιν κα'ι τους πολίτας καΐ τον με-
ταξύ αύτΌν διαρρεύσαντα χρόνον καϊ βίον. Δεν είνε
δέ άπίθανον, ότι κατά τήν έμφάνισιν έκείνην καϊ
μετά τους κολακευτικούς λόγους τοΟ Μηνοφάντου,
ή έκκλησία τοΟ δήμου, διατεθεΐσα ευμενώς, ο ιέ—
ταξε τούς άρ/οντας τή προτάσει τινός τών έκκλη-
σιαζάντων δημηγορήσαντος, νά είσαγάγωσι προβού"
λευμα περί τιμών του ιατρού 1. Ή εύμένεια τοΰ
δήμου διετηρήθη κα'ι κατά τήν έκκλησίαν, εις ήν
εισήχθη τό προβούλευμα τοΟτο, ώστε έψηφίσθησαν
ύπο τοΰ δήμου πασαι αί τιμαί, ό'σαι έδίδοντο τοϊς
προξένοις και εύεργέταις.
Μετά μικρόν κενόν χώρον εις τό τέλος τοΟ προ-
βουλεύματος (στίχ. 29) άρχεται τό ψήφισμα τοΰ
δήμου, όπερ έχει τόν συνήθη σύντομον καϊ περι-
ληπτικόν τύπον τών ψηφισμάτων της βορείου "Ελ-
λάδος 2.
Επειδή ούτε ή γνώμη τών νομογράφων ούτε
τό ψήφισμα τοΰ δήμου λέγει τι περϊ της έπϊ της
εξέδρας αναγραφής τοΰ ψηφίσματος ή τοΰ προ-
βουλεύματος πολλώ δ' ήττον της προς τούς Σκαρ-
φεΐς επιστολής τών Άμφισσέων, έπι£άλλεται νά
δεχθώμεν, ότι ή αναγραφή αύτη έγένετο τή αδεία
ρ,έν τών Άμφισσέων, αλλά δαπάναις τοΰ Μηνο-
φάντου 3. Άλλ άν υπήρξε ψήφισμα έκτενέστερον
του άναγραφομένου, ό πολύν περϊ το όνομα αύτοΰ
θόρυβΌν επιζητών ιατρός θά άνέγραφεν αυτό πλή-
ρες, άφ' ου μάλιστα ώς διατυπωθέν έν τή έκκλησία
1 Πώς ΰπεό'άλλοντο αιτήσεις περί απονομής τιυ.<Τ:ν ό'ρα ΗατίβΙ,
Αίίϊδοΐιββ δΙαβίβΓθοΙιί σ. 238. Βινούοάα, άΐβ Οι·, νοίΐϊβ-
1)θ8θ1ι1ϋ3Ββ σ. 66 έξ. 109.
2 8ιυούοάα, 'ένΟ' άνωτ σ. 47. Μοηββαιιχ, Ιθβ Ρι·οχβηϊβ8 σ.
174· πρ£λ. Ώβηιανβηβ έν ΒΟΗ 1900, σ. 232
8 Πρβλ. ΚίτβΜιοίίίΊ Α1)1ΐ3η(11υη§βη άβΓ ΒθγΙ. Α1ί3(1.1861,
σ. 555 Εβίηαβίι, Ερΐ§ι·ίΐρΙιίβ Οι·, σ. 317. ΚόΜβτ, ίν Ηθγ-
ιηββ, V, σ. 352. ΟοΙΙϋζ, ΌϊίΐΙθοΙϊηΒοΙίΓ. I. 304 Α στ. 46 έξ.
ΒΟΗ, 1896, 683 1\ν&η-'Μη\\βτ-£ατΜά, Ερϊ^ΓαρΙιίΙί σ. 436.
τοΰ δήμου θχ ήτο συντεταγμένον ύπό πνεΰμα εύ-
νούστερον ή τό προβούλευμα τών νομογράφων. Νο-
μίζω λοιπόν, οτι αί περϊ προξενιάς συνήθεις προ-
τάσεις έν τώ δήμω κατά τήν βόρειον Ελλάδα διεξ-
ήγοντο συντόμως γινομένου δεκτοΰ τοΰ προβουλεύ-
ματος καϊ συντασσομένου αμέσως τοΰ σχετικοΰ ψη-
ψίσματος ή άνατιθεμένης της συντάξεως αύτοΰ,
έν ή μορφί] εχομεν αυτό νϋν, εις το γραφεϊον τοΰ
προεδρείου τής έκκλησίας 1. Κατά ταΟτα δεν πρέ-
πει νά πιστεύωμεν, ότι έν τοις πρακτικοΐς τής έκ-
κλησίας τών Άμφισσέων ύπήρχε ψήφισμά τι έκ-
τενέστερον, αλλά ή πρότασις τών νομογράφων ώς
αίτιολογικόν καϊ το σωθέν ψήφισμα, όπερ δέχεται
καϊ έπεκτείνει αυτήν διά προσθήκης καϊ άλλων τι-
μών, μή περιλαμβανομένων έν αύτη.
Στίχ. 30 έξ. Περϊ τών απονεμομένων τιμών ό'ρα
8ζ3Πΐθ, ά&8 Οτϊθθ1ΐΪ8θ1ΐΘ ΒϊΪΓ^ΘΓΓΘΟίΐί 1892 .
Πολαείαν έν Αθήναις μικρόν μετά τον Εύκλείδην
άρχοντα δεν εδιδον ώς πρότερον έν συνήθει εκκλη-
σία, αλλά παρόντων τουλάχιστον 6000 πολιτών.
Έδίδετο δέ αυτη ούτω άπό τοΟ χρόνου τούτου μέ-
χρι του 260 ή 250 π. Χ. τοΤς άνδρείοις στρατιώ-
ταις, τοις Ιατροϊς καϊ τοις έλευθερίοις πλουσίοις2.
Ή έπννομία είνε δικαίωμα είτε τιμή παρεχομένη
συνήθως έν πτωχαΐς όρειναϊς -/ώραις 3.
Στίχ. 34.Άναγινώσκεται ούγι τελείως τό όνομα
τοΰ πατρός τοΰ βουλάρ·/ου Άντιγένεος Βίωνος.
Μετ' αύτό δέ ένόμισα κατ' άρχάς, ότι έπρεπε νά
συμπληρώσω τά όρώμενα λείψανα εις γ ραμμα-
τεύοντος, αλλά προυτίμησα ευλόγως τήν συμπλή-
ρωσιν ε[γγνος.....] τος \Μν άσω\νο]ς κατά τό
παράδειγμα τοΰ προηγουμένου ψηφίσματος (στ. 3).
Τό κύριον όνομα τοΰ έγγύου δύναται, πλήν άλλου
τινός, νά ή Έπίκτη Ιτος, Εύαίνε τος, θεόμβροίτος'
ταΰτα τά ονόματα λήγοντα εις -τος άπαντώσιν ώς
άμφισσαϊκά4. Τό δέ τοΰ πατρός αύτοΰ ήδύνατο
νά ή καϊ Θρ\άσω[νος, αλλά προτιμώ το Μνάσω-
[νος, διότι εύρίσκω έν Άμφίσση Μνασίλαον 5, εινε
δέ γνωστόν, πόσον στενή είνε ή συγγένεια τοιού-
1 Πρβλ. καϊ Σα?·ίβΙά, Η3ΐΐ(11). άβΓ §τ. Ερι"§γ. I, σ 461.
2 Όανβηϋβτ^-Βα^Ιίο, ϋίοίίοη. άβδ βηϋφΐ. έν λ. εκκλησία
σ. 527.
3 Μοηοβαηχ I. ά. σ. 35 έξ.
* Ιθ8, III, 318 Θ[εου.β]ροτος. 327 Επίκτητος; Έφημ. Άρ-
γαιολ. 1904 σ. 123 Εΰαίνετος.
5 Έφημ. Άρχ. 1904 σ. 124 στ. 21-22.
ΑΜΦΙΣΣΛΪΚΗΣ ΒΠΙΓΡΑΦΗΣ ΒΚΔΟΣΙΣ ΔΕΓΤΕΡΑ
192
τίμαι τώ Μηνοφάντω. Παρά τώ άπλφ λαώ 6'μως
Ό Μηνόφαντος είχε πολλούς φίλους και πολλούς
εύηργετήμένους άνθρώπους, οί'τινες ίσως και τήν
γνωριμίαν καϊ σ/έσιν τοΰ ίατροΰ ύπελάμβανον τι-
μήν και χάριν, ώστε, βτε το προβούλευμα εισήχθη
εις τήν έκκλησίαν τοΰ δήμου, έτυχε μεγάλης απο-
δοχής. "Αλλως τε ό δήμος είχε κολακευΟή πολύ
έκ προηγουμένης προ αύτοΟ εμφανίσεως τοΰ ία-
τροΟ (στί/. 21-23), καΟ'ήν ούτος έξέφρασε πιθα-
νώς λύπην, διότι ήτο ήναγκασμένος να άπέλθη,
έπήνεσε δέ τήν πόλιν κα'ι τους πολίτας καΐ τον με-
ταξύ αύτΌν διαρρεύσαντα χρόνον καϊ βίον. Δεν είνε
δέ άπίθανον, ότι κατά τήν έμφάνισιν έκείνην καϊ
μετά τους κολακευτικούς λόγους τοΟ Μηνοφάντου,
ή έκκλησία τοΟ δήμου, διατεθεΐσα ευμενώς, ο ιέ—
ταξε τούς άρ/οντας τή προτάσει τινός τών έκκλη-
σιαζάντων δημηγορήσαντος, νά είσαγάγωσι προβού"
λευμα περί τιμών του ιατρού 1. Ή εύμένεια τοΰ
δήμου διετηρήθη κα'ι κατά τήν έκκλησίαν, εις ήν
εισήχθη τό προβούλευμα τοΟτο, ώστε έψηφίσθησαν
ύπο τοΰ δήμου πασαι αί τιμαί, ό'σαι έδίδοντο τοϊς
προξένοις και εύεργέταις.
Μετά μικρόν κενόν χώρον εις τό τέλος τοΟ προ-
βουλεύματος (στίχ. 29) άρχεται τό ψήφισμα τοΰ
δήμου, όπερ έχει τόν συνήθη σύντομον καϊ περι-
ληπτικόν τύπον τών ψηφισμάτων της βορείου "Ελ-
λάδος 2.
Επειδή ούτε ή γνώμη τών νομογράφων ούτε
τό ψήφισμα τοΰ δήμου λέγει τι περϊ της έπϊ της
εξέδρας αναγραφής τοΰ ψηφίσματος ή τοΰ προ-
βουλεύματος πολλώ δ' ήττον της προς τούς Σκαρ-
φεΐς επιστολής τών Άμφισσέων, έπι£άλλεται νά
δεχθώμεν, ότι ή αναγραφή αύτη έγένετο τή αδεία
ρ,έν τών Άμφισσέων, αλλά δαπάναις τοΰ Μηνο-
φάντου 3. Άλλ άν υπήρξε ψήφισμα έκτενέστερον
του άναγραφομένου, ό πολύν περϊ το όνομα αύτοΰ
θόρυβΌν επιζητών ιατρός θά άνέγραφεν αυτό πλή-
ρες, άφ' ου μάλιστα ώς διατυπωθέν έν τή έκκλησία
1 Πώς ΰπεό'άλλοντο αιτήσεις περί απονομής τιυ.<Τ:ν ό'ρα ΗατίβΙ,
Αίίϊδοΐιββ δΙαβίβΓθοΙιί σ. 238. Βινούοάα, άΐβ Οι·, νοίΐϊβ-
1)θ8θ1ι1ϋ3Ββ σ. 66 έξ. 109.
2 8ιυούοάα, 'ένΟ' άνωτ σ. 47. Μοηββαιιχ, Ιθβ Ρι·οχβηϊβ8 σ.
174· πρ£λ. Ώβηιανβηβ έν ΒΟΗ 1900, σ. 232
8 Πρβλ. ΚίτβΜιοίίίΊ Α1)1ΐ3η(11υη§βη άβΓ ΒθγΙ. Α1ί3(1.1861,
σ. 555 Εβίηαβίι, Ερΐ§ι·ίΐρΙιίβ Οι·, σ. 317. ΚόΜβτ, ίν Ηθγ-
ιηββ, V, σ. 352. ΟοΙΙϋζ, ΌϊίΐΙθοΙϊηΒοΙίΓ. I. 304 Α στ. 46 έξ.
ΒΟΗ, 1896, 683 1\ν&η-'Μη\\βτ-£ατΜά, Ερϊ^ΓαρΙιίΙί σ. 436.
τοΰ δήμου θχ ήτο συντεταγμένον ύπό πνεΰμα εύ-
νούστερον ή τό προβούλευμα τών νομογράφων. Νο-
μίζω λοιπόν, οτι αί περϊ προξενιάς συνήθεις προ-
τάσεις έν τώ δήμω κατά τήν βόρειον Ελλάδα διεξ-
ήγοντο συντόμως γινομένου δεκτοΰ τοΰ προβουλεύ-
ματος καϊ συντασσομένου αμέσως τοΰ σχετικοΰ ψη-
ψίσματος ή άνατιθεμένης της συντάξεως αύτοΰ,
έν ή μορφί] εχομεν αυτό νϋν, εις το γραφεϊον τοΰ
προεδρείου τής έκκλησίας 1. Κατά ταΟτα δεν πρέ-
πει νά πιστεύωμεν, ότι έν τοις πρακτικοΐς τής έκ-
κλησίας τών Άμφισσέων ύπήρχε ψήφισμά τι έκ-
τενέστερον, αλλά ή πρότασις τών νομογράφων ώς
αίτιολογικόν καϊ το σωθέν ψήφισμα, όπερ δέχεται
καϊ έπεκτείνει αυτήν διά προσθήκης καϊ άλλων τι-
μών, μή περιλαμβανομένων έν αύτη.
Στίχ. 30 έξ. Περϊ τών απονεμομένων τιμών ό'ρα
8ζ3Πΐθ, ά&8 Οτϊθθ1ΐΪ8θ1ΐΘ ΒϊΪΓ^ΘΓΓΘΟίΐί 1892 .
Πολαείαν έν Αθήναις μικρόν μετά τον Εύκλείδην
άρχοντα δεν εδιδον ώς πρότερον έν συνήθει εκκλη-
σία, αλλά παρόντων τουλάχιστον 6000 πολιτών.
Έδίδετο δέ αυτη ούτω άπό τοΟ χρόνου τούτου μέ-
χρι του 260 ή 250 π. Χ. τοΤς άνδρείοις στρατιώ-
ταις, τοις Ιατροϊς καϊ τοις έλευθερίοις πλουσίοις2.
Ή έπννομία είνε δικαίωμα είτε τιμή παρεχομένη
συνήθως έν πτωχαΐς όρειναϊς -/ώραις 3.
Στίχ. 34.Άναγινώσκεται ούγι τελείως τό όνομα
τοΰ πατρός τοΰ βουλάρ·/ου Άντιγένεος Βίωνος.
Μετ' αύτό δέ ένόμισα κατ' άρχάς, ότι έπρεπε νά
συμπληρώσω τά όρώμενα λείψανα εις γ ραμμα-
τεύοντος, αλλά προυτίμησα ευλόγως τήν συμπλή-
ρωσιν ε[γγνος.....] τος \Μν άσω\νο]ς κατά τό
παράδειγμα τοΰ προηγουμένου ψηφίσματος (στ. 3).
Τό κύριον όνομα τοΰ έγγύου δύναται, πλήν άλλου
τινός, νά ή Έπίκτη Ιτος, Εύαίνε τος, θεόμβροίτος'
ταΰτα τά ονόματα λήγοντα εις -τος άπαντώσιν ώς
άμφισσαϊκά4. Τό δέ τοΰ πατρός αύτοΰ ήδύνατο
νά ή καϊ Θρ\άσω[νος, αλλά προτιμώ το Μνάσω-
[νος, διότι εύρίσκω έν Άμφίσση Μνασίλαον 5, εινε
δέ γνωστόν, πόσον στενή είνε ή συγγένεια τοιού-
1 Πρβλ. καϊ Σα?·ίβΙά, Η3ΐΐ(11). άβΓ §τ. Ερι"§γ. I, σ 461.
2 Όανβηϋβτ^-Βα^Ιίο, ϋίοίίοη. άβδ βηϋφΐ. έν λ. εκκλησία
σ. 527.
3 Μοηοβαηχ I. ά. σ. 35 έξ.
* Ιθ8, III, 318 Θ[εου.β]ροτος. 327 Επίκτητος; Έφημ. Άρ-
γαιολ. 1904 σ. 123 Εΰαίνετος.
5 Έφημ. Άρχ. 1904 σ. 124 στ. 21-22.