DOI Artikel:
Xanthudidēs, Stephanos A.: Ek Krētēs, [4]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14658#0137
243 εκ
μία άαφιβολία /ωρεΐ περί τούτου. Συμπληρώ δέ
τον στίχον ούτω"
Κλει]τόν έ[όντ]α σ' άδ[ρόν τε] πολύστονον είς'Αχέροντα
'Άδραστε, στυγερά [Λοϊρα καταγάγετο.
Δ'.ά τοΰ επιθέτου άδρός (—ρωμαλέος, ισχυρός)
γίνεται καϊ παιδιά τις προς το όνομα τοΟ θανόντος
Άδραστος.
VII. Εις άλλο επίγραμμα εκ ΙΙολυρρηνίας δη-
μοσιευθέν επίσης ύπό τοΰ κ. Όβ 8&ηοΐΪ8 1 ό τελευ-
ταίος στίχος έχει ούτως"
άλλ' άοετά πεοάτων άντία κυοαν.......
Ο εκδότης θεωρεί τον στίχον εσφαλμένον και άκα-
τανόητον, μολονότι πλήν τριών γραμμάτων εις το
τέλος ο στίχος άναγινώσκεται καθαρώτατα. Πι-
στεύω δτι ο μέν στίχος έ'χει ούτως
άλλ' άρετά περάτων άντα κυραν[έει]
ή δέ έννοια αύτοΰ είναι ό'τι ή άρετή (τοΰ αποθα-
νόντος) βασιλεύει άντία περάτων γης ήτοι μέχρι
τών περάτων της γης. Το μόνον παράδοξον είναι
τό κνρανέω, το όποιον παρήγαγεν ό στιχοπλόκος
δια συμφύρσεως τών συγγενών λέξεων κοίρανος
-έω και ιυραΐΊ'ος -εω καϊ απετέλεσε το ρήμα κν-
ρανέω άντϊ κοιρανέω ή τυραννάω.
VIII. Συνθήκη Γορτυνίων κα'ι Λατίων εύρε-
Οεΐσα εις τεμάχια και ελλιπής ύπό τοΟ κ. ^ ϋο-
ηι&Γ§·ηβ κατά τό 1899 εις τάς άνασκαφάς τής
Γαλλικής Σχολής Αθηνών εις Γουλάν (Λατώ Ε-
τέρα). ΈδημοσιεύΟη ύπό τοΰ εύρέτου εις το Βυΐ-
Ιβίϊη άβ ΟοΓΓβδρ. Ηβΐΐθΐιίφΐβ 2.
Ο κ. ϋθπι. άναγινώσκει τούς τέσσαρας πρώ-
τους στίχους τής συνθήκης ώς ακολούθως"
[Τάδε έ'?]αδε τοις Γορτυνίοις και τοις Λ[α]-
[τίοις τ]ών συν Εΰρυάνακτι κοσΐΛ(ι)ό(ν)των [Γο-
ρτυνι, Λατοΐ δέ] έπί τωι συν Όυ.άρωι το
...........α σπονδάνς άγεν.
Τα τεμάχια τής επιγραφής έκομίσΟησαν εις το
Μουσεΐον Ηρακλείου, όπου συνηρμολογήΟησαν και
τά ελλείποντα μέρη έπληρώΟησαν διά γύψου και
ούτως έγένετο δυνατόν νά καταμετρηΟώσι τά κενά
1 Αυτόθι σελ. 447-448.
2 1903, σελ, 219 χαΐ έξης.
κρητησ 244
και ύπολογισΟώσι τά ελλείποντα γράμματα εκά-
στου στίχου.
Στίχ. 1. Ό κ. ϋθΐη. γράφει \τάδε ε?]α<5ε.Άλλ'
εν τώ λίθω φαίνεται αρκετά καλά τό άνω ήμισυ
τοΰ Β, οι ο γραπτέον άδιστάκτως τάδ έ'βαδε. Έν
τή επιγραφή ταύτη εχομεν άκάμη το Β άντϊ τοΰ Ρ
εις τον στίχ. Ο. 13 ύπόβοικοι, Ο. 36 βέρδηι, 0.14
βεκάτεροι. ΤΙ δέ φράσις τάδ' εβαδε ευρηται και εις
έπιγραφήν Γάρτυνος περι τής εισαγωγής τοΰ χαλ-
κοΰ νομίσματος1, καϊ εις άλλην έπιγραφήν Γάρ-
τυνος περι τών έν Λατωσίω άπελευΟέρων 2.
Στίχ. 2. Κα! ό ελλείπων χώρος καϊ ή χρήσις
ή παρατηρουμένη εις τάς άλλας όμοιας κρητικάς
επιγραφάς μας επιβάλλει νά προσΟέσωμεν και την
πρόΟεσιν έπί, ήν παρέλιπεν ο Όβια. ήτοι έπι τών
συν Εΰρυάνακτι. Τοΰτο φαίνεται και έκ τοΰ στί-
χου 3 όπου επαναλαμβάνεται ή πρόΟεσις έπι τών
σύν 'Ομάρω.
Κοσμ[ι)ό[ν)των. Ό λίθος έ'χει κοσμότων προφα-
νώς εξ αβλεψίας τοΰ χαράκτου" άρκετον όμως εί-
ναι νά δεχθώμεν μόνον εν λάθος καϊ νά γράψωαεν
κοσμό[ν)των.
[Γο]. Φαίνεται το πρώτον γράμμα το όποιον
είναι Τ καϊ ούχι Γ" ώστε πρέπει νά γράψωμεν Τ[ώ]
ήτοι τήν γενικήν τοΰ άρθρου τώ.
Στίχ. 3. 4. Εις τήν αρχήν τών δύο στίχων λεί-
πουν 13-14 γράμματα, ό δέ χ_ώρος αύτος θά έπλη-
ροΰτο διά τοΰ ονόματος τοΰ πατρός τοΰ κόσμου
Εύρυάνακτος καϊ τής λέξεως Γόρτννι εις τον 3
στίχον και τοΰ ονόματος τοΰ πατρός τοΰ Ομάρου
και τοΰ Λ.ατοϊ εις τον 4. Εις το τέλος τοΰ στίχ. 3
γραπτέον πάλιν τ[_ώ].
Μετά τας ανωτέρω παρατηρήσεις πιστεύω ότι
ώς εξής δέον να γρα^ώσιν οί τέσσαρες πρώτοί στί-
χοι τής συνθήκης"
Θεοί
[τάδ' έ'β]αδε τοις Γορτυνίοις και τοις Λα-
[τίοις έπί τ]ών σύν Εΰρυάνακτι κοσ|;.ό[ν]των τ[ώ]
εΐνος Γόρτυν.]. έπί τών σύν Ό^.άρωι τ [ω]
εϊνος Λατοΐ τ]άς σπονδάνς άγεν
Έν Ήρακλείψ Κρήτη; αηνί Μαρτίω 1903
Στέφανος Α. Ξανθουδιδηϊ
1 Η&Ι&ΙιβίΎ έν Αιτιβποαη ιΓοιιιήβΙ οϊ ΑγοΙιβθοΙ. 1897 σ;λ
192 Β1388 5011.
2 ΟοηιρΕΓθίίΐ. Ι.β 1β8§ϊ ΟοιΊνηΕ έν Μοηιιηι. 3ηί. 1903
σελ. 73-74 και Β1α88 4982.
[δ
μία άαφιβολία /ωρεΐ περί τούτου. Συμπληρώ δέ
τον στίχον ούτω"
Κλει]τόν έ[όντ]α σ' άδ[ρόν τε] πολύστονον είς'Αχέροντα
'Άδραστε, στυγερά [Λοϊρα καταγάγετο.
Δ'.ά τοΰ επιθέτου άδρός (—ρωμαλέος, ισχυρός)
γίνεται καϊ παιδιά τις προς το όνομα τοΟ θανόντος
Άδραστος.
VII. Εις άλλο επίγραμμα εκ ΙΙολυρρηνίας δη-
μοσιευθέν επίσης ύπό τοΰ κ. Όβ 8&ηοΐΪ8 1 ό τελευ-
ταίος στίχος έχει ούτως"
άλλ' άοετά πεοάτων άντία κυοαν.......
Ο εκδότης θεωρεί τον στίχον εσφαλμένον και άκα-
τανόητον, μολονότι πλήν τριών γραμμάτων εις το
τέλος ο στίχος άναγινώσκεται καθαρώτατα. Πι-
στεύω δτι ο μέν στίχος έ'χει ούτως
άλλ' άρετά περάτων άντα κυραν[έει]
ή δέ έννοια αύτοΰ είναι ό'τι ή άρετή (τοΰ αποθα-
νόντος) βασιλεύει άντία περάτων γης ήτοι μέχρι
τών περάτων της γης. Το μόνον παράδοξον είναι
τό κνρανέω, το όποιον παρήγαγεν ό στιχοπλόκος
δια συμφύρσεως τών συγγενών λέξεων κοίρανος
-έω και ιυραΐΊ'ος -εω καϊ απετέλεσε το ρήμα κν-
ρανέω άντϊ κοιρανέω ή τυραννάω.
VIII. Συνθήκη Γορτυνίων κα'ι Λατίων εύρε-
Οεΐσα εις τεμάχια και ελλιπής ύπό τοΟ κ. ^ ϋο-
ηι&Γ§·ηβ κατά τό 1899 εις τάς άνασκαφάς τής
Γαλλικής Σχολής Αθηνών εις Γουλάν (Λατώ Ε-
τέρα). ΈδημοσιεύΟη ύπό τοΰ εύρέτου εις το Βυΐ-
Ιβίϊη άβ ΟοΓΓβδρ. Ηβΐΐθΐιίφΐβ 2.
Ο κ. ϋθπι. άναγινώσκει τούς τέσσαρας πρώ-
τους στίχους τής συνθήκης ώς ακολούθως"
[Τάδε έ'?]αδε τοις Γορτυνίοις και τοις Λ[α]-
[τίοις τ]ών συν Εΰρυάνακτι κοσΐΛ(ι)ό(ν)των [Γο-
ρτυνι, Λατοΐ δέ] έπί τωι συν Όυ.άρωι το
...........α σπονδάνς άγεν.
Τα τεμάχια τής επιγραφής έκομίσΟησαν εις το
Μουσεΐον Ηρακλείου, όπου συνηρμολογήΟησαν και
τά ελλείποντα μέρη έπληρώΟησαν διά γύψου και
ούτως έγένετο δυνατόν νά καταμετρηΟώσι τά κενά
1 Αυτόθι σελ. 447-448.
2 1903, σελ, 219 χαΐ έξης.
κρητησ 244
και ύπολογισΟώσι τά ελλείποντα γράμματα εκά-
στου στίχου.
Στίχ. 1. Ό κ. ϋθΐη. γράφει \τάδε ε?]α<5ε.Άλλ'
εν τώ λίθω φαίνεται αρκετά καλά τό άνω ήμισυ
τοΰ Β, οι ο γραπτέον άδιστάκτως τάδ έ'βαδε. Έν
τή επιγραφή ταύτη εχομεν άκάμη το Β άντϊ τοΰ Ρ
εις τον στίχ. Ο. 13 ύπόβοικοι, Ο. 36 βέρδηι, 0.14
βεκάτεροι. ΤΙ δέ φράσις τάδ' εβαδε ευρηται και εις
έπιγραφήν Γάρτυνος περι τής εισαγωγής τοΰ χαλ-
κοΰ νομίσματος1, καϊ εις άλλην έπιγραφήν Γάρ-
τυνος περι τών έν Λατωσίω άπελευΟέρων 2.
Στίχ. 2. Κα! ό ελλείπων χώρος καϊ ή χρήσις
ή παρατηρουμένη εις τάς άλλας όμοιας κρητικάς
επιγραφάς μας επιβάλλει νά προσΟέσωμεν και την
πρόΟεσιν έπί, ήν παρέλιπεν ο Όβια. ήτοι έπι τών
συν Εΰρυάνακτι. Τοΰτο φαίνεται και έκ τοΰ στί-
χου 3 όπου επαναλαμβάνεται ή πρόΟεσις έπι τών
σύν 'Ομάρω.
Κοσμ[ι)ό[ν)των. Ό λίθος έ'χει κοσμότων προφα-
νώς εξ αβλεψίας τοΰ χαράκτου" άρκετον όμως εί-
ναι νά δεχθώμεν μόνον εν λάθος καϊ νά γράψωαεν
κοσμό[ν)των.
[Γο]. Φαίνεται το πρώτον γράμμα το όποιον
είναι Τ καϊ ούχι Γ" ώστε πρέπει νά γράψωμεν Τ[ώ]
ήτοι τήν γενικήν τοΰ άρθρου τώ.
Στίχ. 3. 4. Εις τήν αρχήν τών δύο στίχων λεί-
πουν 13-14 γράμματα, ό δέ χ_ώρος αύτος θά έπλη-
ροΰτο διά τοΰ ονόματος τοΰ πατρός τοΰ κόσμου
Εύρυάνακτος καϊ τής λέξεως Γόρτννι εις τον 3
στίχον και τοΰ ονόματος τοΰ πατρός τοΰ Ομάρου
και τοΰ Λ.ατοϊ εις τον 4. Εις το τέλος τοΰ στίχ. 3
γραπτέον πάλιν τ[_ώ].
Μετά τας ανωτέρω παρατηρήσεις πιστεύω ότι
ώς εξής δέον να γρα^ώσιν οί τέσσαρες πρώτοί στί-
χοι τής συνθήκης"
Θεοί
[τάδ' έ'β]αδε τοις Γορτυνίοις και τοις Λα-
[τίοις έπί τ]ών σύν Εΰρυάνακτι κοσ|;.ό[ν]των τ[ώ]
εΐνος Γόρτυν.]. έπί τών σύν Ό^.άρωι τ [ω]
εϊνος Λατοΐ τ]άς σπονδάνς άγεν
Έν Ήρακλείψ Κρήτη; αηνί Μαρτίω 1903
Στέφανος Α. Ξανθουδιδηϊ
1 Η&Ι&ΙιβίΎ έν Αιτιβποαη ιΓοιιιήβΙ οϊ ΑγοΙιβθοΙ. 1897 σ;λ
192 Β1388 5011.
2 ΟοηιρΕΓθίίΐ. Ι.β 1β8§ϊ ΟοιΊνηΕ έν Μοηιιηι. 3ηί. 1903
σελ. 73-74 και Β1α88 4982.
[δ