DOI article:
Kornecki, Marian: Obraz "Tronującej Marii odzianej w słońce" i "Pietatis Domini" z kościoła w Szyku
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.20537#0077
Pokrewne cechy dadzą się dostrzec w innych
jeszcze dziełach. Niewykluczone, iż w pewnym
związku pozostają: epitafium nożownika Grzego-
rza z r. 1532 (obecnie Muzeum Narodowe w Kra-
kowie) 58 oraz obrazy w epitafium Stanisława
Chroberskiego w sandomierskiej katedrze, któ-
rych związki z Diirerem były już dostrzegane 59.
Na koniec nie publikowany dotychczas obraz Apo-
kaliptycznej Marii adorowanej przez aniołów w
klasztorze Cystersów w Mogile (ryc. 28) również
zdaje się wykazywać pewne zbieżności. Postać
Matki Boskiej posiada cechy pokrewne z Marią
w Szyku, łącznie z pewnym podobieństwem fiz-
jonomioznym, chociaż trudno tu sugerować rękę
tego samego malarza. Nieodparcie narzuca się na-
tomiast maniera owych skontrastowanych ciem-
nym tłem promienistych mandorli, znanych nam
z Szyku i Przydonicy.
Anonimowy Mistrz z Szyku rysuje się nam
jako uchwytny malarz na tle współczesnej mu
produkcji cechowej odchodzącego gotyku. Charak-
teryzuje go biegłość warsztatowa, której nie do-
równywała inwencja twórcza. Braki swe tnad-
25. Męczeństwo śś. Kryspina i Kryspiniana, kwatera w
Chronowie (fot. M. Kornecki)
26. Pokłon Trzech Króli, kwatera w Chronowie (fot.
M. Kornecki)
rabiał silnym oparciem na grafice, w którą był
obficie zaopatrzony jego warsztat. Wzory, jakimi
się jposługiwał, były stosunkowo niedawnej daty,
mistrz więc starał się dostosowywać do aktual-
nych prądów, ale wobec szybkich przemian ten-
dencji artystycznych nie mógł za nimi nadążyć.
Jego szczytowym osiągnięciem był „nowoczesny"
pejzaż 60 w obrazie z Szyku, natomiast w istot-
nych dla całości dzieła środkach wyrazu był za-
58 Tamże, s. 141, il. 297. Autor wskazuje na przeję-
cie w tym obrazie układu postaci Matki Boskiej Bolesnej
z drzeworytu Diirera Ukrzyżowanie z r. 1511, il. 298. Do-
dać możemy, iż zapewne odwzorowanie z 'tegoż drzewo-
rytu dostrzec można w postaci Matki Boskiej na kwa-
terach Ukrzyżowania w Szyku i Przydonicy. O epitafium
nożownika Grzegorza zob.: T. W i t k o w s k a-Ż y c h i e-
w i c z, Krakowskie malarstwo epitafijne 1500—1850 (Ze-
szyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, CXLVII,
Prace z Historii Sztuki, z. 5, Kraków 1967), s. 12—13.
59 K. Estreicher, Epitafium Stanisława Chro-
berskiego w katedrze sandomierskiej (Prace Komisji His-
torii Sztuki, 7, 1839—411946, s. 2,64—265; Walicki, o. c,
s. 333—334; Olszewski, Pierwowzory..., s. 161.
00 Por. E. Krupińsk a-P a ł a m a r z, Pejzaż w kra-
71
jeszcze dziełach. Niewykluczone, iż w pewnym
związku pozostają: epitafium nożownika Grzego-
rza z r. 1532 (obecnie Muzeum Narodowe w Kra-
kowie) 58 oraz obrazy w epitafium Stanisława
Chroberskiego w sandomierskiej katedrze, któ-
rych związki z Diirerem były już dostrzegane 59.
Na koniec nie publikowany dotychczas obraz Apo-
kaliptycznej Marii adorowanej przez aniołów w
klasztorze Cystersów w Mogile (ryc. 28) również
zdaje się wykazywać pewne zbieżności. Postać
Matki Boskiej posiada cechy pokrewne z Marią
w Szyku, łącznie z pewnym podobieństwem fiz-
jonomioznym, chociaż trudno tu sugerować rękę
tego samego malarza. Nieodparcie narzuca się na-
tomiast maniera owych skontrastowanych ciem-
nym tłem promienistych mandorli, znanych nam
z Szyku i Przydonicy.
Anonimowy Mistrz z Szyku rysuje się nam
jako uchwytny malarz na tle współczesnej mu
produkcji cechowej odchodzącego gotyku. Charak-
teryzuje go biegłość warsztatowa, której nie do-
równywała inwencja twórcza. Braki swe tnad-
25. Męczeństwo śś. Kryspina i Kryspiniana, kwatera w
Chronowie (fot. M. Kornecki)
26. Pokłon Trzech Króli, kwatera w Chronowie (fot.
M. Kornecki)
rabiał silnym oparciem na grafice, w którą był
obficie zaopatrzony jego warsztat. Wzory, jakimi
się jposługiwał, były stosunkowo niedawnej daty,
mistrz więc starał się dostosowywać do aktual-
nych prądów, ale wobec szybkich przemian ten-
dencji artystycznych nie mógł za nimi nadążyć.
Jego szczytowym osiągnięciem był „nowoczesny"
pejzaż 60 w obrazie z Szyku, natomiast w istot-
nych dla całości dzieła środkach wyrazu był za-
58 Tamże, s. 141, il. 297. Autor wskazuje na przeję-
cie w tym obrazie układu postaci Matki Boskiej Bolesnej
z drzeworytu Diirera Ukrzyżowanie z r. 1511, il. 298. Do-
dać możemy, iż zapewne odwzorowanie z 'tegoż drzewo-
rytu dostrzec można w postaci Matki Boskiej na kwa-
terach Ukrzyżowania w Szyku i Przydonicy. O epitafium
nożownika Grzegorza zob.: T. W i t k o w s k a-Ż y c h i e-
w i c z, Krakowskie malarstwo epitafijne 1500—1850 (Ze-
szyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, CXLVII,
Prace z Historii Sztuki, z. 5, Kraków 1967), s. 12—13.
59 K. Estreicher, Epitafium Stanisława Chro-
berskiego w katedrze sandomierskiej (Prace Komisji His-
torii Sztuki, 7, 1839—411946, s. 2,64—265; Walicki, o. c,
s. 333—334; Olszewski, Pierwowzory..., s. 161.
00 Por. E. Krupińsk a-P a ł a m a r z, Pejzaż w kra-
71