DOI Artikel:
Purchla, Jacek: Schronisko fundacji księcia Aleksandra Lubomirskiego przy ulicy Rakowickiej w Krakowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20537#0142
1. Widok ryzalitu głównego Schroniska fundacji księcia Aleksandra
Lubomirskiego. Fotografia z lat dwudziestych. Zbiory własne autora
wie lub jego najbliższej okolicy, w specjalnie na
ten cel wzniesionym gmachu otoczonym ogrodem.
Fundator nakazywał, by gmach ten odznaczał się
monumentalną architekturą, posiadał kaplicę z ko-
pułą zwieńczoną krzyżem i aby na fasadzie fronto-
wej umieszczono statutową nazwę zakładu: „Schro-
nisko fundacji księcia Aleksandra Lubomirskie-
go".
Schronisko miało przyjmować chłopców religii
katolickiej z całej Galicji, prowadzić szeroko po-
jętą działalność wychowawczą w duchu religij-
nym oraz przygotowywać do rzemiosła. W ostat-
nim, ósmym, punkcie aktu książę Lubomirski po-
wierzał wykonanie swojej woli oraz zarząd nad
1885, nr 142, s. 191; Archiwum Salezjańskiego Inspek-
toratu Krakowskiego (dalej: ASIK), teka: „Schronisko
im. ks. Aleksandra Lubomirskiego". Odpis Aktu Fun-
dacji.
zakładem i funduszami na jego utrzymanie ,,c.k.
Rządowi wyłącznie, z wykluczeniem wszelkiej in-
gerencji" 5. Gdy 13 października 1&85 ówczesny
premier i minister rządu austriackiego Edward
Taaffe reskryptem nr 4208 zatwierdził powyższy
list fundacyjny, Namiestnictwo galicyjskie przy-
stąpiło do urzeczywistnienia woli fundatora 6.
Finansista i filantrop. Niewiele mo-
żemy powiedzieć dzisiaj o osobie fundatora. Ksią-
żę Aleksander pochodził z młodszej, dąbrowień-
skiej linii Lubomirskich. Był najmłodszym synem
Franciszka Ksawerego Lubomirskiego i jego trze-
ciej żony, arystokratki rosyjskiej, Marii Lwowny
5 Odpis Aktu Fundacji.
6 Por. Kurier Polski 1891, nr 271.
136
Lubomirskiego. Fotografia z lat dwudziestych. Zbiory własne autora
wie lub jego najbliższej okolicy, w specjalnie na
ten cel wzniesionym gmachu otoczonym ogrodem.
Fundator nakazywał, by gmach ten odznaczał się
monumentalną architekturą, posiadał kaplicę z ko-
pułą zwieńczoną krzyżem i aby na fasadzie fronto-
wej umieszczono statutową nazwę zakładu: „Schro-
nisko fundacji księcia Aleksandra Lubomirskie-
go".
Schronisko miało przyjmować chłopców religii
katolickiej z całej Galicji, prowadzić szeroko po-
jętą działalność wychowawczą w duchu religij-
nym oraz przygotowywać do rzemiosła. W ostat-
nim, ósmym, punkcie aktu książę Lubomirski po-
wierzał wykonanie swojej woli oraz zarząd nad
1885, nr 142, s. 191; Archiwum Salezjańskiego Inspek-
toratu Krakowskiego (dalej: ASIK), teka: „Schronisko
im. ks. Aleksandra Lubomirskiego". Odpis Aktu Fun-
dacji.
zakładem i funduszami na jego utrzymanie ,,c.k.
Rządowi wyłącznie, z wykluczeniem wszelkiej in-
gerencji" 5. Gdy 13 października 1&85 ówczesny
premier i minister rządu austriackiego Edward
Taaffe reskryptem nr 4208 zatwierdził powyższy
list fundacyjny, Namiestnictwo galicyjskie przy-
stąpiło do urzeczywistnienia woli fundatora 6.
Finansista i filantrop. Niewiele mo-
żemy powiedzieć dzisiaj o osobie fundatora. Ksią-
żę Aleksander pochodził z młodszej, dąbrowień-
skiej linii Lubomirskich. Był najmłodszym synem
Franciszka Ksawerego Lubomirskiego i jego trze-
ciej żony, arystokratki rosyjskiej, Marii Lwowny
5 Odpis Aktu Fundacji.
6 Por. Kurier Polski 1891, nr 271.
136