Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Hrsg.]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Hrsg.]: Folia Historiae Artium (20.1984)

13. Fragment Koronacji Marii w zwieńczeniu Ołtarza
Mariackiego, Kościół N.P. Marii w Krakowie
■(fot. S. Kolowca)

15. Głowa Chrystusa w scenie Koronacji Marii w zwień-
czeniu Ołtarza Mariackiego, Kościół N.P. Marii w Kra-
kowie (fot. S. Kolowca)

14. Wit Stwosz, głowa św. Jakuba, kaplica Ogrojcowa
(fot. P. Pencakowski)

dobniej przez jednego ze współpracowników Stwo-
sza, różni się jednak od głowy św. Jakuba w
Ogrojcu pewną sztywnością, jej schematyczność
potęguje nienaturalny sposób przedstawienia wło-
sów okalających twarz i ostre modelowanie warg,
brwi, nosa i powiek 56 (ryc. 14, 15).

Twarz św. Piotra jest masywna, surowa, pełna
powagi. Obliczu temu nadają charakter wystają-
ce kości policzkowe i brwi, duży, wąski nos, mię-
siste wargi. Wypukłe, wysokie czoło poorane jest
głębokimi zmarszczkami, podobnie jak policzki.
Głowa rybaka, oparta na dłoni prawej ręki, bli-
ska jest w typie psychofizycznym i wydaje się
być uproszczeniem odpowiadającej jej głowy św.
Piotra w Ołtarzu Mariackim.

Głowa św. Jana przypomina nieco głowę w
ołtarzu w Nordlingen (ryc. 16) 57, natomiast gło-

56 Zasadnicza różnica występuje w sposobie modelo-
wania fałdów szat oraz w upozowaniu i budowie ciał
postaci. W zwieńczeniu Ołtarza Mariackiego są one nie-
naturalne, płaskie i sztywne. W tej sytuacji zwraca uwa-
gę pewne podobieństwo ręki Chrystusa w zwieńczeniu
do ręki św. Jakuba w Ogrojcu.

57 Figury w tym ołtarzu uważane były za dzieło
Mikołaja z Lejdy, jego warsztatu, któregoś z jego ucz-
niów lub „młodego Stwosza”. Problematykę tę podej-
mują ostatnio Skubiszewski, o.c., s. 97 i n. oraz
Kępiński, o.c., s. 16—19.

3 — Folia Historiae Artium t. XX.

33