DOI Artikel:
Kozłowski, Janusz Krzysztof; Kuczman, Kazimierz: Włoska fundacja krakowskiego malodwidła cechowego: Epitafijny obraz Ainolfa Tedaldiego w Muzeum Diecezjalnym w Tarnowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20538#0054
obok lewej nogi świętego widać było pierwotnie
spoczywającego na zielonej łące białego Baranka
(po obcięciu obrazu zachowała się jedynie połowa).
U stóp świętego klęczy niewielka postać funda-
tora o długich jasnych włosach, ubranego w obla-
mowaną futrem szubę. Obok widnieje jego herb.
W brunatnym polu późinogotyckiej tarczy, prze-
ciętej trzema poziomymi pasami, umieszczony jest
czarny lew zwrócony w lewo, z którego otwartej
paszczy wysuwa się długi czerwony język. Ponad
tarczą znajduje się hełm o zamkniętej przyłbi-
cy, ozdobiony labrami i zwieńczony klejnotem w
postaci dłoni z czerwonym mankietem, trzymają-
cej koniec owiniętej wokół laski wstęgi, z wido-
cznym fragmentarycznie napisem: ,,Justus ut pal-
ma florebit...” W tle sceny rozciąga się górzysty,
zadrzewiony pejzaż; na horyzoncie widać wzgó-
rze z zamkiem, u stóp wzgórza — gotycki kośció-
łek. W przeciwieństwie do ciemnozielonych, zwar-
tych drzew, seledynowe wzgórze z budowlami na-
malowane zostało swobodnie, niemal szkicowo.
Święty Dominik, pochylony nad trzymaną w
prawej ręce otwartą księgą, w lewej, opuszczo-
nej ręce niesie lilię (ryc. 7). Głowę zakonnika
wieńczy złoty plastyczny nimb. Twarz, modelo-
waną w podobny sposób jak u św. Jana, cechuje
wyraz skupienia (ryc. 8). Ubrany jest w biały
habit ze szkaplerzem, układający się u dołu w
niemal równoległe proste fałdy, oraz w ciemny
płaszcz z kapturem. Za postacią świętego rozta-
cza się pejzaż z wysoko umieszczoną linią hory-
zontu zamkniętego wzniesieniami. Drzewa o po-
strzępionej sylwecie, z układającymi się równole-
gle liśćmi, i krzewy w głębi nadają krajobrazowi
nieco inną wymowę niż w scenie ze św. Janem.
Scena Zwiastowania nawiązuje do relacji Pseu-
do-Mateusza, według którego anioł zastał Marię
pogrążoną w medytacjach nad proroctwem Iza-
jasza o Emanuelu: Ecce Virgo concipit 12. Charak-
terystyczny początkowo dla sztuki włoskiej, a pó-
źniej również północnej, zwyczaj przedstawiania
postaci Marii i anioła w pozycji klęczącej zapo-
czątkował Giotto w kaplicy dell’Arena w Padwie
(1305) 13. Artyści włoscy wprowadzili również mo-
tyw banderoli w ręku anioła, na której umiesz-
5. Sw, Jan Chrzciciel, fragment obrazu z Jodłownika
(fot. W. Gumuła)
12 Pseudo-Mateusz, VIII, IX; E. Panofsky, Studia
z historii sztuki, Warszawa 1971, s. 121.
13 Ikonografię Zwiastowań szerzej omawia D. M.
R o b b, The Iconography of the Annunciation in the
Fourteenth and Fifteenth Centuries (Art Bulletin, XVII,
46
spoczywającego na zielonej łące białego Baranka
(po obcięciu obrazu zachowała się jedynie połowa).
U stóp świętego klęczy niewielka postać funda-
tora o długich jasnych włosach, ubranego w obla-
mowaną futrem szubę. Obok widnieje jego herb.
W brunatnym polu późinogotyckiej tarczy, prze-
ciętej trzema poziomymi pasami, umieszczony jest
czarny lew zwrócony w lewo, z którego otwartej
paszczy wysuwa się długi czerwony język. Ponad
tarczą znajduje się hełm o zamkniętej przyłbi-
cy, ozdobiony labrami i zwieńczony klejnotem w
postaci dłoni z czerwonym mankietem, trzymają-
cej koniec owiniętej wokół laski wstęgi, z wido-
cznym fragmentarycznie napisem: ,,Justus ut pal-
ma florebit...” W tle sceny rozciąga się górzysty,
zadrzewiony pejzaż; na horyzoncie widać wzgó-
rze z zamkiem, u stóp wzgórza — gotycki kośció-
łek. W przeciwieństwie do ciemnozielonych, zwar-
tych drzew, seledynowe wzgórze z budowlami na-
malowane zostało swobodnie, niemal szkicowo.
Święty Dominik, pochylony nad trzymaną w
prawej ręce otwartą księgą, w lewej, opuszczo-
nej ręce niesie lilię (ryc. 7). Głowę zakonnika
wieńczy złoty plastyczny nimb. Twarz, modelo-
waną w podobny sposób jak u św. Jana, cechuje
wyraz skupienia (ryc. 8). Ubrany jest w biały
habit ze szkaplerzem, układający się u dołu w
niemal równoległe proste fałdy, oraz w ciemny
płaszcz z kapturem. Za postacią świętego rozta-
cza się pejzaż z wysoko umieszczoną linią hory-
zontu zamkniętego wzniesieniami. Drzewa o po-
strzępionej sylwecie, z układającymi się równole-
gle liśćmi, i krzewy w głębi nadają krajobrazowi
nieco inną wymowę niż w scenie ze św. Janem.
Scena Zwiastowania nawiązuje do relacji Pseu-
do-Mateusza, według którego anioł zastał Marię
pogrążoną w medytacjach nad proroctwem Iza-
jasza o Emanuelu: Ecce Virgo concipit 12. Charak-
terystyczny początkowo dla sztuki włoskiej, a pó-
źniej również północnej, zwyczaj przedstawiania
postaci Marii i anioła w pozycji klęczącej zapo-
czątkował Giotto w kaplicy dell’Arena w Padwie
(1305) 13. Artyści włoscy wprowadzili również mo-
tyw banderoli w ręku anioła, na której umiesz-
5. Sw, Jan Chrzciciel, fragment obrazu z Jodłownika
(fot. W. Gumuła)
12 Pseudo-Mateusz, VIII, IX; E. Panofsky, Studia
z historii sztuki, Warszawa 1971, s. 121.
13 Ikonografię Zwiastowań szerzej omawia D. M.
R o b b, The Iconography of the Annunciation in the
Fourteenth and Fifteenth Centuries (Art Bulletin, XVII,
46