f • • t ♦ » • jsftt** • -J
16. Inicjał f. 121 „Q(uem dicunt)", Antyfonarz z Lubiąża,
J.F. 399, Wrocław, Biblioteka Uniwersytecka, 2. ćwierć
XIII w. (wg Sztuki polskiej przedromańskiej i romań-
skiej...)
ślone czarnym i czerwonym inkaustem na natu-
ralnym tle pergaminu, wkomponowane są w de-
likatnie podbarwione pola inicjałów opartych na
wzorach południowoniemieckich lub nadreń-
skich" 69.
Przy szukaniu podobieństw między malowi-
dłami świerzawskimi a miniaturami Antyfonarza
z Lubiąża — nie chodzi tu o przypisanie malo-
wideł twórcy iluminacji Antyfonarza, ale o wy-
kazanie prawdopodobieństwa zatrudnienia przy
nich artysty z kręgu skryptorium lubiąskiego —
musimy wziąć pod uwagę różnice wynikające z
odmienności obu technik. Dopracowany, precy-
zyjny rysunek miniatur, tworzony na maleńkich
powierzchniach pergaminu musiałby nabrać w
warunkach wielkich płaszczyzn ściennych więk-
szej swobody, uogólnienia, a zapewne także swe-
go rodzaju nieporadności. Przyjrzyjmy się inicja-
łowi f.121 „Q(uem dicunt)" (ryc. 16) z fantasty-
cznym smokiem. Tak jak w przedstawieniach
zwierząt ze Świerzawy cienka, równa i dekora-
cyjna linia określa jego kontur, wyznacza formę
skrzydeł, zdobi je kolistymi kropeczkami. W ze-
17. Inicjał f. 1 „A(spiciens)", Antyfonarz z Lubiąża, IM
3139, Wrocław,, Biblioteka Uniwersytecka, 2. ćwierć XIII w.
(wg Sztuki polskiej przedromańskiej i romańskiej...)
/ dt* - a A Jim
f®mn:u€ffittt dur ffaintrm
IG. Inicjał f. 131v „V(idi spetiosam)", Antyfonarz z Lu-
biąża, I.F. 399, Wrocław, Biblioteka Uniwersytecka, 2.
ćwierć XIII w. (wg Sztuki polskiej przedromańskiej i ro'
mańskiej...)
24
16. Inicjał f. 121 „Q(uem dicunt)", Antyfonarz z Lubiąża,
J.F. 399, Wrocław, Biblioteka Uniwersytecka, 2. ćwierć
XIII w. (wg Sztuki polskiej przedromańskiej i romań-
skiej...)
ślone czarnym i czerwonym inkaustem na natu-
ralnym tle pergaminu, wkomponowane są w de-
likatnie podbarwione pola inicjałów opartych na
wzorach południowoniemieckich lub nadreń-
skich" 69.
Przy szukaniu podobieństw między malowi-
dłami świerzawskimi a miniaturami Antyfonarza
z Lubiąża — nie chodzi tu o przypisanie malo-
wideł twórcy iluminacji Antyfonarza, ale o wy-
kazanie prawdopodobieństwa zatrudnienia przy
nich artysty z kręgu skryptorium lubiąskiego —
musimy wziąć pod uwagę różnice wynikające z
odmienności obu technik. Dopracowany, precy-
zyjny rysunek miniatur, tworzony na maleńkich
powierzchniach pergaminu musiałby nabrać w
warunkach wielkich płaszczyzn ściennych więk-
szej swobody, uogólnienia, a zapewne także swe-
go rodzaju nieporadności. Przyjrzyjmy się inicja-
łowi f.121 „Q(uem dicunt)" (ryc. 16) z fantasty-
cznym smokiem. Tak jak w przedstawieniach
zwierząt ze Świerzawy cienka, równa i dekora-
cyjna linia określa jego kontur, wyznacza formę
skrzydeł, zdobi je kolistymi kropeczkami. W ze-
17. Inicjał f. 1 „A(spiciens)", Antyfonarz z Lubiąża, IM
3139, Wrocław,, Biblioteka Uniwersytecka, 2. ćwierć XIII w.
(wg Sztuki polskiej przedromańskiej i romańskiej...)
/ dt* - a A Jim
f®mn:u€ffittt dur ffaintrm
IG. Inicjał f. 131v „V(idi spetiosam)", Antyfonarz z Lu-
biąża, I.F. 399, Wrocław, Biblioteka Uniwersytecka, 2.
ćwierć XIII w. (wg Sztuki polskiej przedromańskiej i ro'
mańskiej...)
24