Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Editor]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Editor]: Folia Historiae Artium (28.1992)

30. Józef Chełmoński, Babie lato, 1875, ol./pł., Warszawa, Muzeum Narodowe (wg A. Ryszkiewicz, Malarstwo polskie: romantyzm,

historyzm, realizm. Warszawa 1989; reprod. A. Rzepecki)

31. Franz von Lenbach, Hirtenknabe, 1860, ol./pł., Munchen, Schack-Galerie (wg H. Ludwig, Munchener Malerei im 19. Jahrhundert,

Munchen 1978; repr. A. Rzepecki)

malarze, wierzyli oni, że operują wyłącznie rodzimą
ikonografią. Reprezentatywne dla poszczególnych
malarskich szkół narodowych Europy Środkowej
realizacje, niejako na przekór nacjonalistycznym pro-
gramom, okazywały się łudząco podobne. Płótna
Wacława Szymanowskiego przedstawiające górali we
wnętrzach chat przypominają wczesne obrazy Eg-
gera-Lienza, jak chociażby Płonące goździki, a Mod-

litwa kosynierów przed bitwą pod Racławicami Cheł-
mońskiego (ryc. 32) — Ave po bitwie pod górą Isel
tegoż Eggera (ryc. 33). Na dwu ostatnich obrazach
występuje, rzekomo typowy dla sztuki polskiej, mo-
tyw kosy użytej jako broń. Motyw kosiarza — koszą-
cego tym razem zboże lub trawę, a nie ludzkie głowy
malowali m. in. Egger-Lienz, Kareł Masek, Joża
Uprka (ryc. 34) i Włodzimierz Tetmajer (ryc. 35).

142