DOI Heft:
In Memoriam
DOI Artikel:Gryglewicz, Tomasz; Porębski, Mieczysław [Gefeierte Pers.]: Mieczysław Porębski (1921-2012)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.32431#0204
Folia Historiae Artium
Seria Nowa, t. 13: 2015 / pl issn 0071-6723
MIECZYSŁAW PORĘBSKI
(1921-2012)
10 września 2012 zmarł w Warszawie profesor Mieczysław
Porębski, emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu
Jagiellońskiego, członek czynny Polskiej Akademii Umiejęt-
ności, wybitny historyk sztuki i jeden z najznamienitszych
polskich humanistów. Pożegnaliśmy Go jedenaście dni póź-
niej w piękny, słoneczny dzień na cmentarzu ewangelickim
w Ustroniu Cieszyńskim, na którym spoczął obok swojej
żony Anny Porębskiej z Lazarów, wywodzącej się z zasłu-
żonej rodziny z Ustronia.
Mieczysław Porębski urodził się 31 marca 1921 roku
w Gnieźnie. W roku 1938 rozpoczął studia historii sztuki
w Uniwersytecie Jagiellońskim, które kontynuował po
wojnie. W roku 1951 obronił pracę magisterską o Ołtarzu
Mariackim Wita Stwosza, którą napisał pod kierunkiem
prof. Wojsława Molego. Już wcześniej (w roku akademic-
kim 1949/1950) został zatrudniony jako młodszy asystent
w kierowanym przez Molego Zakładzie Historii Sztuki Naro-
dów Słowiańskich uj. Jednak w roku 1950, podjąwszy pracę
w Państwowym Instytucie Sztuki (przekształconym w roku
1959 w Instytut Sztuki pan) w Warszawie, na kołejnych 20 lat
związał swe życie ze stolicą. Oprócz pracy naukowej wykła-
dał historię sztuki na warszawskiej Akademii Sztuk Pięk-
nych oraz krótko w Państwowej Wyższej Szkołe Filmowej
i w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi.
Mieczysław Porębski obronił pracę doktorską na Wydziale
Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego w roku 1959.
Jej promotorem był prof. Juliusz Starzyński, a recenzentami
profesorowie Stanisław Lorenz i Kazimierz Wyka. Została
ona wydana w wersji książkowej pod tytułem Malowane
dzieje przez Państwowe Wydawnictwo Naukowe w roku
1961 (wydanie 1) i w roku 1962 (11 wydanie). Stopień dok-
tora habilitowanego otrzymał również w Uniwersytecie War-
szawskim w roku 1965 na podstawie rozprawy pt.: Granica
współczesności. Ze studiów nad kształtowaniem się poglądów
artystycznych xx wieku, wydanej przez Ossolineum w roku
1965 (reedycja w roku 1989 przez Wydawnictwa Artystyczne
i Filmowe).
Związany z Warszawą okres życia Mieczysława Poręb-
skiego zakończył się wraz z jego zatrudnieniem w roku
1970 na stanowisku docenta w Instytucie Historii Sztuki
Uniwersytetu Jagiellońskiego. W związku z przejściem na
emeryturę prof. Tadeusza Dobrowolskiego, objął on po nim
funkcję kierownika Katedry Historii Sztuki Nowoczesnej,
przekształconej w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku
w Zakład Historii Sztuki Nowoczesnej. Mieczysław Poręb-
ski kierował nim nieprzerwanie aż do przejścia na emery-
turę w roku 1991. W tym okresie, w łatach 1970-1979 był
dyrektorem Instytutu Historii Sztuki. W roku 1973 został
mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w roku 1979
zwyczajnym.
Profesor Mieczysław Porębski otrzymał wiele prestiżo-
wych nagród, z których najważniejszymi są Nagroda Mia-
sta Krakowa (1977), Nagroda im. Alfreda Jurzykowskiego
(1983), Nagroda Gottfrieda von Herdera (1988), Nagroda
Literacka im. Kazimierza Wyki (1995) i Nagroda Hono-
rowa Fundacji Kultury Polskiej (2003). W roku 1991 został
odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia
Polski, zaś w roku 2002 otrzymał doktorat honoris causa
Uniwersytetu Warszawskiego. W dziewięćdziesięciolecie
urodzin, w roku 2011, został oznaczony Złotym Medalem
„Zasłużonych Kulturze Głoria Artis”.
Kariera naukowa i twórcza prof. Porębskiego podążała
wielotorowo i wynikała z doświadczeń charakterystycz-
nych dła jego pokołenia. Był on ostatnim historykiem
sztuki w Uniwersytecie Jagiellońskim, który rozpoczął stu-
dia na tej uczelni jeszcze przed 11 wojną światową. Wojna
i okupacja niemiecka przerwały jego studia, a doświad-
czenie tego okresu wycisnęło silne piętno również na jego
Seria Nowa, t. 13: 2015 / pl issn 0071-6723
MIECZYSŁAW PORĘBSKI
(1921-2012)
10 września 2012 zmarł w Warszawie profesor Mieczysław
Porębski, emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu
Jagiellońskiego, członek czynny Polskiej Akademii Umiejęt-
ności, wybitny historyk sztuki i jeden z najznamienitszych
polskich humanistów. Pożegnaliśmy Go jedenaście dni póź-
niej w piękny, słoneczny dzień na cmentarzu ewangelickim
w Ustroniu Cieszyńskim, na którym spoczął obok swojej
żony Anny Porębskiej z Lazarów, wywodzącej się z zasłu-
żonej rodziny z Ustronia.
Mieczysław Porębski urodził się 31 marca 1921 roku
w Gnieźnie. W roku 1938 rozpoczął studia historii sztuki
w Uniwersytecie Jagiellońskim, które kontynuował po
wojnie. W roku 1951 obronił pracę magisterską o Ołtarzu
Mariackim Wita Stwosza, którą napisał pod kierunkiem
prof. Wojsława Molego. Już wcześniej (w roku akademic-
kim 1949/1950) został zatrudniony jako młodszy asystent
w kierowanym przez Molego Zakładzie Historii Sztuki Naro-
dów Słowiańskich uj. Jednak w roku 1950, podjąwszy pracę
w Państwowym Instytucie Sztuki (przekształconym w roku
1959 w Instytut Sztuki pan) w Warszawie, na kołejnych 20 lat
związał swe życie ze stolicą. Oprócz pracy naukowej wykła-
dał historię sztuki na warszawskiej Akademii Sztuk Pięk-
nych oraz krótko w Państwowej Wyższej Szkołe Filmowej
i w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi.
Mieczysław Porębski obronił pracę doktorską na Wydziale
Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego w roku 1959.
Jej promotorem był prof. Juliusz Starzyński, a recenzentami
profesorowie Stanisław Lorenz i Kazimierz Wyka. Została
ona wydana w wersji książkowej pod tytułem Malowane
dzieje przez Państwowe Wydawnictwo Naukowe w roku
1961 (wydanie 1) i w roku 1962 (11 wydanie). Stopień dok-
tora habilitowanego otrzymał również w Uniwersytecie War-
szawskim w roku 1965 na podstawie rozprawy pt.: Granica
współczesności. Ze studiów nad kształtowaniem się poglądów
artystycznych xx wieku, wydanej przez Ossolineum w roku
1965 (reedycja w roku 1989 przez Wydawnictwa Artystyczne
i Filmowe).
Związany z Warszawą okres życia Mieczysława Poręb-
skiego zakończył się wraz z jego zatrudnieniem w roku
1970 na stanowisku docenta w Instytucie Historii Sztuki
Uniwersytetu Jagiellońskiego. W związku z przejściem na
emeryturę prof. Tadeusza Dobrowolskiego, objął on po nim
funkcję kierownika Katedry Historii Sztuki Nowoczesnej,
przekształconej w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku
w Zakład Historii Sztuki Nowoczesnej. Mieczysław Poręb-
ski kierował nim nieprzerwanie aż do przejścia na emery-
turę w roku 1991. W tym okresie, w łatach 1970-1979 był
dyrektorem Instytutu Historii Sztuki. W roku 1973 został
mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w roku 1979
zwyczajnym.
Profesor Mieczysław Porębski otrzymał wiele prestiżo-
wych nagród, z których najważniejszymi są Nagroda Mia-
sta Krakowa (1977), Nagroda im. Alfreda Jurzykowskiego
(1983), Nagroda Gottfrieda von Herdera (1988), Nagroda
Literacka im. Kazimierza Wyki (1995) i Nagroda Hono-
rowa Fundacji Kultury Polskiej (2003). W roku 1991 został
odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia
Polski, zaś w roku 2002 otrzymał doktorat honoris causa
Uniwersytetu Warszawskiego. W dziewięćdziesięciolecie
urodzin, w roku 2011, został oznaczony Złotym Medalem
„Zasłużonych Kulturze Głoria Artis”.
Kariera naukowa i twórcza prof. Porębskiego podążała
wielotorowo i wynikała z doświadczeń charakterystycz-
nych dła jego pokołenia. Był on ostatnim historykiem
sztuki w Uniwersytecie Jagiellońskim, który rozpoczął stu-
dia na tej uczelni jeszcze przed 11 wojną światową. Wojna
i okupacja niemiecka przerwały jego studia, a doświad-
czenie tego okresu wycisnęło silne piętno również na jego