DOI Heft:
Nekrologi
DOI Artikel:Petrus, Jerzy T.; Żygulski, Zdzisław [Gefeierte Pers.]: Zdzisław Żygulski jun. (1921–2015)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.32786#0131
Folia Historiae Artium
Seria Nowa, t. 14: 2016/PL ISSN 0071-6723
ZDZISŁAW ŻYGULSKIJUN.
(1921-2015)
15 maja 2015 r. zmarł w Krakowie Profesor Zdzisław Ży-
gulski jun., postać wyjątkowa. Urodzony w Drohobyczu
18 sierpnia 1921 r., wychowany we Lwowie, z wyboru kra-
kowianin, obywatel świata. Absolwent Uniwersytetu Ja-
giellońskiego, historyk sztuki, muzeolog, bronioznawca,
anglista 1.
Zdzisław Żygulski przyszedł na świat jako syn Marii ze
Staszkiewiczów i Zdzisława Żygulskiego, germanisty, pro-
fesora gimnazjalnego, następnie docenta Uniwersytetu
Jana Kazimierza we Lwowie, a w końcu profesora uni-
wersytetów w Łodzi i we Wrocławiu. Miał dwójkę rodzeń-
stwa, które w przyszłości zrobiło kariery uniwersyteckie,
osiągając tytuły profesorskie. Brat Kazimierz (1919-2012)
został socjologiem, sprawował też urząd ministra kultury;
siostra, Helena Mach (1926-2009), została lekarzem, ce-
nionym okulistą.
Dzieciństwo Zdzisław jun. spędził we Lwowie. Tam też
przeszedł edukację szkolną. Atmosfera rodzinnego domu
i oddziaływanie nauczycieli ukształtowały jego zaintere-
sowania, wpływając na obraną ostatecznie drogę zawo-
dową. Maturę, w klasycznym III Gimnazjum im. Króla
Stefana Batorego, zdał w maju roku 1939. Czas wojny spę-
dził we Lwowie. Zaraz po pierwszym zajęciu miasta przez
Rosjan rozpoczął studia na lwowskiej Akademii Handlu
Zagranicznego i kontynuował je przez dwa lata, do czasu
wkroczenia Niemców. Podobnie jak matka i brat, włączył
się w działalność lwowskich struktur Armii Krajowej.
We Lwowie też, w roku 1944, wziął ślub z Ewą Yoelpel
1 Z. Żygulski jun., Spotkania na ścieżkach nauki (noty autobiogra-
ficzne), „Materiały Muzeum Wnętrz Zabytkowych w Pszczynie”,
t. 7,1992,11-41; „Studia do Dziejów Dawnego Uzbrojenia i Ubio-
ru wojskowego”, 11,1997, s. 38-40.
(1924-1997), w przyszłości cenioną artystką zajmująca się
ceramiką.
Rozstanie z rodzinnym miastem nastąpiło na początku
roku 1945. Ostatecznie Żygulski jun. wraz z żoną osiadł
w Krakowie. Tutaj w Akademii Handlowej Zdzisław ukoń-
czył w roku 1946 studia, rozpoczęte jeszcze we Lwowie,
i wstąpił na Uniwersytet Jagielloński, początkowo studiu-
jąc prawo, następnie anglistykę, a w końcu historię sztuki
(1947). Na anglistyce uczęszczał na wykłady m.in. Włady-
sława Tarnawskiego, Jana Stanisławskiego, Jerzego Kuryło-
wicza, a także Romana Ingardena i Wincentego Lutosław-
skiego. Wybór kolejnego kierunku - historii sztuki - okazał
się obraniem drogi zawodowej na całe życie. Kształcił się
w tej dziedzinie u działających wówczas na Uniwersytecie
najznakomitszych przedstawicieli dyscypliny, kontynu-
ujących tradycje wiedeńskiej historii sztuki, takich jak
Adam Bochnak, Tadeusz Dobrowolski, Jerzy Szablowski,
Karol Estreicher mł. Starsze pokolenie akademickich na-
uczycieli reprezentowali pochodzący z Lublany Słoweniec
Wojsław Mole, Stanisław Jan Gąsiorowski, Feliks Kopera
oraz przybyły po wojnie ze Lwowa Tadeusz Mańkowski.
Pracę magisterską, zatytułowaną Średniowieczne zabytki
z kości słoniowej w Muzeum Czartoryskich w Krakowie,
napisał pod kierunkiem prof. Bochnaka. Została ona przy-
jęta i obroniona w roku 1951. Przed zakończeniem studiów,
w roku 1949, został Żygulski przyjęty do pracy w Muzeum
Czartoryskich. Przez ponad sześćdziesiąt lat pozostawał
związany z tą szacowną instytucją, której poświęcił się bez
reszty. Kierujący wówczas Muzeum znakomity archeolog
prof. Gąsiorowski powierzył świeżo upieczonemu magi-
strowi opiekę nad zbrojownią - kolekcją oręża o wielkiej
wartości historycznej i artystycznej. W Muzeum Czartory-
skich, w pracowni przy ul. Św. Jana 19, stworzył z czasem
Żygulski swój warsztat naukowy, z bogatą specjalistyczną
Publikacja jest udostępniona na licencji Creative Commons (CC BY-NC-ND 3.0 PL).
Seria Nowa, t. 14: 2016/PL ISSN 0071-6723
ZDZISŁAW ŻYGULSKIJUN.
(1921-2015)
15 maja 2015 r. zmarł w Krakowie Profesor Zdzisław Ży-
gulski jun., postać wyjątkowa. Urodzony w Drohobyczu
18 sierpnia 1921 r., wychowany we Lwowie, z wyboru kra-
kowianin, obywatel świata. Absolwent Uniwersytetu Ja-
giellońskiego, historyk sztuki, muzeolog, bronioznawca,
anglista 1.
Zdzisław Żygulski przyszedł na świat jako syn Marii ze
Staszkiewiczów i Zdzisława Żygulskiego, germanisty, pro-
fesora gimnazjalnego, następnie docenta Uniwersytetu
Jana Kazimierza we Lwowie, a w końcu profesora uni-
wersytetów w Łodzi i we Wrocławiu. Miał dwójkę rodzeń-
stwa, które w przyszłości zrobiło kariery uniwersyteckie,
osiągając tytuły profesorskie. Brat Kazimierz (1919-2012)
został socjologiem, sprawował też urząd ministra kultury;
siostra, Helena Mach (1926-2009), została lekarzem, ce-
nionym okulistą.
Dzieciństwo Zdzisław jun. spędził we Lwowie. Tam też
przeszedł edukację szkolną. Atmosfera rodzinnego domu
i oddziaływanie nauczycieli ukształtowały jego zaintere-
sowania, wpływając na obraną ostatecznie drogę zawo-
dową. Maturę, w klasycznym III Gimnazjum im. Króla
Stefana Batorego, zdał w maju roku 1939. Czas wojny spę-
dził we Lwowie. Zaraz po pierwszym zajęciu miasta przez
Rosjan rozpoczął studia na lwowskiej Akademii Handlu
Zagranicznego i kontynuował je przez dwa lata, do czasu
wkroczenia Niemców. Podobnie jak matka i brat, włączył
się w działalność lwowskich struktur Armii Krajowej.
We Lwowie też, w roku 1944, wziął ślub z Ewą Yoelpel
1 Z. Żygulski jun., Spotkania na ścieżkach nauki (noty autobiogra-
ficzne), „Materiały Muzeum Wnętrz Zabytkowych w Pszczynie”,
t. 7,1992,11-41; „Studia do Dziejów Dawnego Uzbrojenia i Ubio-
ru wojskowego”, 11,1997, s. 38-40.
(1924-1997), w przyszłości cenioną artystką zajmująca się
ceramiką.
Rozstanie z rodzinnym miastem nastąpiło na początku
roku 1945. Ostatecznie Żygulski jun. wraz z żoną osiadł
w Krakowie. Tutaj w Akademii Handlowej Zdzisław ukoń-
czył w roku 1946 studia, rozpoczęte jeszcze we Lwowie,
i wstąpił na Uniwersytet Jagielloński, początkowo studiu-
jąc prawo, następnie anglistykę, a w końcu historię sztuki
(1947). Na anglistyce uczęszczał na wykłady m.in. Włady-
sława Tarnawskiego, Jana Stanisławskiego, Jerzego Kuryło-
wicza, a także Romana Ingardena i Wincentego Lutosław-
skiego. Wybór kolejnego kierunku - historii sztuki - okazał
się obraniem drogi zawodowej na całe życie. Kształcił się
w tej dziedzinie u działających wówczas na Uniwersytecie
najznakomitszych przedstawicieli dyscypliny, kontynu-
ujących tradycje wiedeńskiej historii sztuki, takich jak
Adam Bochnak, Tadeusz Dobrowolski, Jerzy Szablowski,
Karol Estreicher mł. Starsze pokolenie akademickich na-
uczycieli reprezentowali pochodzący z Lublany Słoweniec
Wojsław Mole, Stanisław Jan Gąsiorowski, Feliks Kopera
oraz przybyły po wojnie ze Lwowa Tadeusz Mańkowski.
Pracę magisterską, zatytułowaną Średniowieczne zabytki
z kości słoniowej w Muzeum Czartoryskich w Krakowie,
napisał pod kierunkiem prof. Bochnaka. Została ona przy-
jęta i obroniona w roku 1951. Przed zakończeniem studiów,
w roku 1949, został Żygulski przyjęty do pracy w Muzeum
Czartoryskich. Przez ponad sześćdziesiąt lat pozostawał
związany z tą szacowną instytucją, której poświęcił się bez
reszty. Kierujący wówczas Muzeum znakomity archeolog
prof. Gąsiorowski powierzył świeżo upieczonemu magi-
strowi opiekę nad zbrojownią - kolekcją oręża o wielkiej
wartości historycznej i artystycznej. W Muzeum Czartory-
skich, w pracowni przy ul. Św. Jana 19, stworzył z czasem
Żygulski swój warsztat naukowy, z bogatą specjalistyczną
Publikacja jest udostępniona na licencji Creative Commons (CC BY-NC-ND 3.0 PL).