DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.29798#0038
zborów świątecznych dorocznych, gdy rozproszeni współpiemieńcy
zbiegają z pastwisk na miejsce zbome, by targować i radzić, zawierać
małżeństwa i brać udział w igrzyskach, by ucztować i pić pod prze-
wodem króla i być przezeń podejmowani. Nie ma wówczas miary
w przechwałkach. Podniecenie doprowadza nieraz do walk krwa-
wych, do pojedynków przy uczcie. Nie dość bowiem wyliczać
swych przodków i chwałę ich wspominać. W razie sprzeciwu trzeba
natychmiast dowieść, że jest się ich godnym potomkiem. Dowieść
z bronią w ręku. Inaczej kto inny posiądzie zasżczyt pierwszego
miejsca i zaszczyt sięgnięcia pierwszy po «porcję bohaterską^, gdy
wniosą mięsiwo. Trzeba też bez szemrania darować każdemu,
czego zażąda. Mniejszym złem ruina niż ogłoszenie skąpcem.
Pierwsza jest tylko chwilowa: darem obowiązuje się obdarowanego
do wzajemności z okładem. Skąpstwo przyprawia o stratę zajętego
stanowiska, stanu, o wyłączenie z grona ludzkiego'^.
Król był w zasadzie mężem wszystkich kobiet w tMatń, mężo-
wie — tylko jego zastępcami, a wszystkie dzieci pierworodne w
każdym rodzie uważano za dzieci króla. Tak więc głową każdego
rodu był — przynajmniej teoretycznie — potomek królewski.
Każdy z rodów Stanowił autonomiczną jedność. Ziemia zasiedlo-
na przez członków rodu, czyli pierwotnie stanowiła własność
niepodzielną lub też doraźnie dzieloną przez losowanie do corocz-
nych upraw. Pastwiska, lasy i nieużytki były eksploatowane wspólnie.
Ród solidarnie odpowiadał za długi i przestępstwa członków rodu.
Karą za zbrodnię była tzw. cena krwi, uiszczana głównie w zwierzy-
nie hodowlanej rodowi poszkodowanego. Wysokość tej kary roz-
kładano na poszczególnych członków rodu, różnicując ją zależnie
od stopnia pokrewieństwa ze sprawcą zbrodni.
Szczególnie szlachetną cechą obyczajów rodzinnych była wy-
soka społeczna pozycja dzieci o nie ustalonym ojcostwie lub po-
chodzących ze związków nieślubnych. Miały one zapewnioną
opiekę rodu i oraz były świadome możliwości swego królew-
skiego (lub boskiego) pochodzenia. W legendach bohaterowie
często wyrastają spośród takich dzieci. Inną interesującą cechą
36
zbiegają z pastwisk na miejsce zbome, by targować i radzić, zawierać
małżeństwa i brać udział w igrzyskach, by ucztować i pić pod prze-
wodem króla i być przezeń podejmowani. Nie ma wówczas miary
w przechwałkach. Podniecenie doprowadza nieraz do walk krwa-
wych, do pojedynków przy uczcie. Nie dość bowiem wyliczać
swych przodków i chwałę ich wspominać. W razie sprzeciwu trzeba
natychmiast dowieść, że jest się ich godnym potomkiem. Dowieść
z bronią w ręku. Inaczej kto inny posiądzie zasżczyt pierwszego
miejsca i zaszczyt sięgnięcia pierwszy po «porcję bohaterską^, gdy
wniosą mięsiwo. Trzeba też bez szemrania darować każdemu,
czego zażąda. Mniejszym złem ruina niż ogłoszenie skąpcem.
Pierwsza jest tylko chwilowa: darem obowiązuje się obdarowanego
do wzajemności z okładem. Skąpstwo przyprawia o stratę zajętego
stanowiska, stanu, o wyłączenie z grona ludzkiego'^.
Król był w zasadzie mężem wszystkich kobiet w tMatń, mężo-
wie — tylko jego zastępcami, a wszystkie dzieci pierworodne w
każdym rodzie uważano za dzieci króla. Tak więc głową każdego
rodu był — przynajmniej teoretycznie — potomek królewski.
Każdy z rodów Stanowił autonomiczną jedność. Ziemia zasiedlo-
na przez członków rodu, czyli pierwotnie stanowiła własność
niepodzielną lub też doraźnie dzieloną przez losowanie do corocz-
nych upraw. Pastwiska, lasy i nieużytki były eksploatowane wspólnie.
Ród solidarnie odpowiadał za długi i przestępstwa członków rodu.
Karą za zbrodnię była tzw. cena krwi, uiszczana głównie w zwierzy-
nie hodowlanej rodowi poszkodowanego. Wysokość tej kary roz-
kładano na poszczególnych członków rodu, różnicując ją zależnie
od stopnia pokrewieństwa ze sprawcą zbrodni.
Szczególnie szlachetną cechą obyczajów rodzinnych była wy-
soka społeczna pozycja dzieci o nie ustalonym ojcostwie lub po-
chodzących ze związków nieślubnych. Miały one zapewnioną
opiekę rodu i oraz były świadome możliwości swego królew-
skiego (lub boskiego) pochodzenia. W legendach bohaterowie
często wyrastają spośród takich dzieci. Inną interesującą cechą
36