DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.29798#0107
człowiek spożywał mięso i pił rosół z tego byka w iłości takiej,
by się nasycić, po czym zasypiał. Czterech druidów śpiewało nad
nim słowo prawdy, a on ogłądał we śnie postać tego, którego na-
leżało podnieść do godności krółewskiej".
Śmierć boga, króla lub herosa, która jest nieodłącznym składni-
kiem dorocznych świąt celtyckich i symbolizuje koniec pory roku,
wiąże się zawsze ze zjawiskiem zmartwychwstania, odrodzenia lub
nowych narodzin. W epickiej opowieści Bńwa poJ główny
bohater, poeta Donn-bó (Brunatny Byk), ginie podczas walki
wręcz, tracąc głowę. Gdy jednak uciętą głowę przytknięto do ciała,
poeta powstał żywy. W opowiadaniu VVoweMf!<3 C/atów bogini
Macha, która poślubiła śmiertelnika z Ulsteru, została zmuszona
do wzięcia udziału w wyścigach w dniu święta Emain Macha, mimo
że była brzemienna. Wyścig wygrała, ale padła martwa u mety,
wydając na świat bliźnięta. Wydarzenia te wiążą się ze świętem
Lugnasad, należącym do dorocznego cyklu przejścia.
Narodziny, które następują zaraz po śmierci, symbolizują za-
razem odrodzenie i reinkarnację. Wskazuje na to legenda o św.
Ciaranie z Clonmacnois, o ukaraniu krzywoprzysiężcy. Pewien
Iryjczyk, oskarżony przez żonę o cudzołóstwo, składał przysięgę
na swą niewinność. Obecny przy tym święty dotknął szyi podejrza-
nego, a temu od razu wyrósł wrzód na szyi, a głowa stoczyła się na
ziemię. Okazało się jednak, że nie mógł on umrzeć nie mając po-
tomka. Przyprowadzono więc kobietę, którą zapłodnił, i dopiero
gdy urodziło się dziecko, umarł.
Mity, w których występuje moment śmierci i odrodzenia lub
reinkarnacji, należą do wyrazistej symboliki świąt związanych
z cyklicznym przechodzeniem z jednej pory roku w następną.
Wiążą się z wierzeniami solarnymi, z kultem słońca i ognia. Kiedy
uzyskujemy najwcześniejsze informacje o Celtach — w ich wierze-
niach dominują już bóstwa słoneczne, a najważniejsze święta roku
toczą się wokół czterech pór, zależnych od pozycji słońca na niebie.
Są to: zimowe przesilenie dnia z nocą, wiosenne zrównanie dnia
z nocą, letnie przesilenie i jesienne zrównanie. Wydaje się, że całe
105
by się nasycić, po czym zasypiał. Czterech druidów śpiewało nad
nim słowo prawdy, a on ogłądał we śnie postać tego, którego na-
leżało podnieść do godności krółewskiej".
Śmierć boga, króla lub herosa, która jest nieodłącznym składni-
kiem dorocznych świąt celtyckich i symbolizuje koniec pory roku,
wiąże się zawsze ze zjawiskiem zmartwychwstania, odrodzenia lub
nowych narodzin. W epickiej opowieści Bńwa poJ główny
bohater, poeta Donn-bó (Brunatny Byk), ginie podczas walki
wręcz, tracąc głowę. Gdy jednak uciętą głowę przytknięto do ciała,
poeta powstał żywy. W opowiadaniu VVoweMf!<3 C/atów bogini
Macha, która poślubiła śmiertelnika z Ulsteru, została zmuszona
do wzięcia udziału w wyścigach w dniu święta Emain Macha, mimo
że była brzemienna. Wyścig wygrała, ale padła martwa u mety,
wydając na świat bliźnięta. Wydarzenia te wiążą się ze świętem
Lugnasad, należącym do dorocznego cyklu przejścia.
Narodziny, które następują zaraz po śmierci, symbolizują za-
razem odrodzenie i reinkarnację. Wskazuje na to legenda o św.
Ciaranie z Clonmacnois, o ukaraniu krzywoprzysiężcy. Pewien
Iryjczyk, oskarżony przez żonę o cudzołóstwo, składał przysięgę
na swą niewinność. Obecny przy tym święty dotknął szyi podejrza-
nego, a temu od razu wyrósł wrzód na szyi, a głowa stoczyła się na
ziemię. Okazało się jednak, że nie mógł on umrzeć nie mając po-
tomka. Przyprowadzono więc kobietę, którą zapłodnił, i dopiero
gdy urodziło się dziecko, umarł.
Mity, w których występuje moment śmierci i odrodzenia lub
reinkarnacji, należą do wyrazistej symboliki świąt związanych
z cyklicznym przechodzeniem z jednej pory roku w następną.
Wiążą się z wierzeniami solarnymi, z kultem słońca i ognia. Kiedy
uzyskujemy najwcześniejsze informacje o Celtach — w ich wierze-
niach dominują już bóstwa słoneczne, a najważniejsze święta roku
toczą się wokół czterech pór, zależnych od pozycji słońca na niebie.
Są to: zimowe przesilenie dnia z nocą, wiosenne zrównanie dnia
z nocą, letnie przesilenie i jesienne zrównanie. Wydaje się, że całe
105