Ga̜ssowski, Jerzy: Mitologia Celtów (Warszawa, 1979)

Chociaż tak piękna jest Fal*
«Wielkie Pole »jest cudniejsze.
Choć tęgie jest piwo w Fal,
W « Wielkiej Ziemi» mocniejsze.
Kraj ten, powiadam, to cud!
Młodość w nim nie przemija.
Są tam słodkie strumienie,
Wino w nich płynie i miód.
Jurni mężowie bez wad,
Oddawać się im — nie grzech.
Gdy — kobieto — przybędziesz,
Ozdobisz złotem czoło;
Wieprza dam — piwa i młeka,
Tam ze mną — o, piękna — pójdź
Jak już wspominałem, jednym z ważnych motywów mitów
i legend związanych ze światem zmarłych była błędna żegluga do
Wysp Szczęśliwych. Do bardzo charakterystycznych opowieści
należy Żcg/nga
Mael-Duin był dzieckiem nieślubnym. Stawiało go to w łegendzie
w pozycji uprzywilejowanej, gdyż wielu bohaterów eposu iryjskiego
należy do dzieci nieślubnych, a więc takich, których domniemany-
mi ojcami są bogowie lub przynajmniej królowie. Wychowywał
się u królowej, która była przyjaciółką jego matki — wiele dzieci
iryjskich przechodziło wychowanie u przybranych rodziców. Kiedyś
usłyszał przypadkowo, że jest synem króla Aililla Ochaira Aga,
który podstępnie został zamordowany przez włóczęgów z Leix.
Żądny pomsty, postanowił wyruszyć w drogę do Leix, nie wiedział
jednak, gdzie to jest, poza wskazówkami, że jest to gdzieś na morzu.
Udał się więc do Corcomroe (w hrabstwie Cłare) po radę do druida.
Ten wyznaczył dzień, w którym Mael-Duin winien rozpocząć bu-

* Irlandia.

166