DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20305#0434
■
Chronik, 142.
Confer opem miseris inopuraque raouere querelis,
Vnica tu nobis spes, portus et aura salutis.
Ad loca dos propere natiua iubeto redire!
Quo ualeamus ibi domiuo seruire quieti,
Vt mos teutonicus iubet, atque pater Benedictus.
Et si fit uoti compos oratio nostri,
Oramus pro te tarn nunc, quam tempus in omne.
Astipulatur his nichilominus epistola, ad papam Paschalem a predictis fratribus directa.
142.
< Epistola laurissensium ad papam et imperatorem. >')
Sanctissimo apostolice. sedis potifici, Paschali, et gloriosissimo Romanorum regi,
Heinrico, ac cunctis primatibus regni, pusillus grex sancti Nazarii. Quia Semper cura
est sponso celesti de sponsa sua sancta e.cclesia quam sanguiue suo redemit, longe mul-
tum salutis eidem contulit, quando uos uicarios sibi prefecit. Peccatis euim nostris
b exigentibus, membra ipsius scilicet matris nostre, Syon, hereticorum et scismaticorum
liuor iam per multos annos2) plurimum infecit, sed gratia diuina magis ac magis ex
mellifluo ore uestro distillante, speramus caput nostrum de celo respexisse, ut uideat
bi. 29, 2. dolorem membrorurn suorum ad se de uariis tribulationibus cottidie | clamantium. Huius
rei gratia pastor ahne flebiles preces prosternimus ante faciem uestram et totius regni,
io orantes et deprecantes, quatinus proclamationem nostram audiatis, et audita iustum
iudicium ex ea faciatis. Igitur innotescat auribus uestris, et cunctis optimatibus regni,
quod Karolus magnus tempore sui imperii locum nostrum regia dignitate sublimauit,
et multis ornamentis amplificauit, et in honore apostolorum Petri et Pauli consecratum,
ad decus totius regni liberum fore permisit, et ad confirmandam hanc constitutionem,
i& subscriptioDem sui nominis inibi fecit. Atqui uero post eum non fuit rex neque im-
perator neque aliquis romanus pontifex, usque ad hec tempora, quorum auctoritate
priuilegia libertatis non accepimus. Sed heu hec omnia tempore instanti sunt contempta
et annichilata, a quibus minime licuit, si ullius precii uestra auctoritas, et omnium
bonorum dignitas apud eos foret. Sed sane uos cum omni regno in nostra iniuria
2o despecti estis. Ex inprouiso namque quidam monastici nominis de Hirsaugia ad nos
quasi ad auxilium nostri collegii uenerunt, non sicut in Christo fratres, non ut humiles,
sed sicut depredatores et uastatores. Hü etenim non solum nos nostraque consortia
spernebant, uerum etiam unus ex eis Ermonaldus nomine3), prius incipiens gerere
magistratum quam sciret, non prius furorem suum mitigauit, quo usque sine precepto
25 abbatis4) omnes nos exheredes nostri claustralis consortii effecit, et sua uiolentia unum
post alium de claustro detrusit. Et ut singula uestre, paternitati pandamus, que, ex
aduentu eorum perpessi sumus, Brümad, Langunga, Gingen, LiutJiereshusen, theloneo
et banno aquarum in Winenheim, despoliati sumus, et tyrannis potius quam militibus
in beneficia tradita sunt, qu§ religiosissimi uiri seruientibus uera militia deo et sancto
30 Nazario pro remedio animarum suarum tradiderunt. Super hec omnia queque frumen-
142] ') Regest: Wirt. Ü.-B. IV, 342. Heinrich zieht im August 1110 nach Italien und wird am
15. IV. 1111 zum Kaiser gekrönt. In diese Zeit, vielleicht vor Ostern (2. IV.), wie der Schluß andeutet,
ist das Schreiben einzureihen.
2) Die Hirsauer waren unter Gebhart (1105 — 1107) nach Lorsch gekommen.
3) Über ihn s. oben K 142b Anm. 4.
4) Dieser Abt ist nicht Bischof Gebhart aus Hirsau, unter dem der Hirsauer Mönch als das
Haupt einer reformfreundlichen Opposition undenkbar ist, sondern dessen Nachfolger Benno, von dem
im nächsten Kapitel die Verleihung Bruroats gemeldet wird. Verschleuderung von Kirchengut durch
die Hireauer ist unwahrscheinlich.
422
I ut
Chronik, 142.
Confer opem miseris inopuraque raouere querelis,
Vnica tu nobis spes, portus et aura salutis.
Ad loca dos propere natiua iubeto redire!
Quo ualeamus ibi domiuo seruire quieti,
Vt mos teutonicus iubet, atque pater Benedictus.
Et si fit uoti compos oratio nostri,
Oramus pro te tarn nunc, quam tempus in omne.
Astipulatur his nichilominus epistola, ad papam Paschalem a predictis fratribus directa.
142.
< Epistola laurissensium ad papam et imperatorem. >')
Sanctissimo apostolice. sedis potifici, Paschali, et gloriosissimo Romanorum regi,
Heinrico, ac cunctis primatibus regni, pusillus grex sancti Nazarii. Quia Semper cura
est sponso celesti de sponsa sua sancta e.cclesia quam sanguiue suo redemit, longe mul-
tum salutis eidem contulit, quando uos uicarios sibi prefecit. Peccatis euim nostris
b exigentibus, membra ipsius scilicet matris nostre, Syon, hereticorum et scismaticorum
liuor iam per multos annos2) plurimum infecit, sed gratia diuina magis ac magis ex
mellifluo ore uestro distillante, speramus caput nostrum de celo respexisse, ut uideat
bi. 29, 2. dolorem membrorurn suorum ad se de uariis tribulationibus cottidie | clamantium. Huius
rei gratia pastor ahne flebiles preces prosternimus ante faciem uestram et totius regni,
io orantes et deprecantes, quatinus proclamationem nostram audiatis, et audita iustum
iudicium ex ea faciatis. Igitur innotescat auribus uestris, et cunctis optimatibus regni,
quod Karolus magnus tempore sui imperii locum nostrum regia dignitate sublimauit,
et multis ornamentis amplificauit, et in honore apostolorum Petri et Pauli consecratum,
ad decus totius regni liberum fore permisit, et ad confirmandam hanc constitutionem,
i& subscriptioDem sui nominis inibi fecit. Atqui uero post eum non fuit rex neque im-
perator neque aliquis romanus pontifex, usque ad hec tempora, quorum auctoritate
priuilegia libertatis non accepimus. Sed heu hec omnia tempore instanti sunt contempta
et annichilata, a quibus minime licuit, si ullius precii uestra auctoritas, et omnium
bonorum dignitas apud eos foret. Sed sane uos cum omni regno in nostra iniuria
2o despecti estis. Ex inprouiso namque quidam monastici nominis de Hirsaugia ad nos
quasi ad auxilium nostri collegii uenerunt, non sicut in Christo fratres, non ut humiles,
sed sicut depredatores et uastatores. Hü etenim non solum nos nostraque consortia
spernebant, uerum etiam unus ex eis Ermonaldus nomine3), prius incipiens gerere
magistratum quam sciret, non prius furorem suum mitigauit, quo usque sine precepto
25 abbatis4) omnes nos exheredes nostri claustralis consortii effecit, et sua uiolentia unum
post alium de claustro detrusit. Et ut singula uestre, paternitati pandamus, que, ex
aduentu eorum perpessi sumus, Brümad, Langunga, Gingen, LiutJiereshusen, theloneo
et banno aquarum in Winenheim, despoliati sumus, et tyrannis potius quam militibus
in beneficia tradita sunt, qu§ religiosissimi uiri seruientibus uera militia deo et sancto
30 Nazario pro remedio animarum suarum tradiderunt. Super hec omnia queque frumen-
142] ') Regest: Wirt. Ü.-B. IV, 342. Heinrich zieht im August 1110 nach Italien und wird am
15. IV. 1111 zum Kaiser gekrönt. In diese Zeit, vielleicht vor Ostern (2. IV.), wie der Schluß andeutet,
ist das Schreiben einzureihen.
2) Die Hirsauer waren unter Gebhart (1105 — 1107) nach Lorsch gekommen.
3) Über ihn s. oben K 142b Anm. 4.
4) Dieser Abt ist nicht Bischof Gebhart aus Hirsau, unter dem der Hirsauer Mönch als das
Haupt einer reformfreundlichen Opposition undenkbar ist, sondern dessen Nachfolger Benno, von dem
im nächsten Kapitel die Verleihung Bruroats gemeldet wird. Verschleuderung von Kirchengut durch
die Hireauer ist unwahrscheinlich.
422
I ut