DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.43156#0032
— 25 —
wereld bracht, tengevolge van eene wraakoefening van Hera, ontstond er bij haar een toestand van
waanzin, die haar aanzette, om de kinderen van anderen te rooven en te dooden. Later verstond
men onder het woord Lamia eene spookgestalte met ezelsvoeten, die, in de gedaante eener schoone
vrouw, kinderen en jonge lieden tot zich lokte, doodde en liet verdwijnen. Men kende haar de
grimmigste, wonderlijkste gedaanten toe, en hield haar voor een zeer boosaardig, en voor de
reizigers zeer gevaarlijk wezen.
Leto, de Romeinsche Latona, was de dochter van Coeus en Phoebe, en bij Zeus moeder
der tweelingen Apollo en Artemis. Zij werd in vroegeren tijd vereerd als de godin van den nacht
en, volgens sommigen, ook der geboorten. Men vindt ze met twee kinderen afgebeeld , waarbij
het eene, Apollo, eene getakte kroon of eenen stralenkrans, en het andere, Artemis (Diana), eene
halve maan op het hoofd draagt.
Morpheus (gedaante), de god der droomen en droombeelden, ook Phantasus genoemd,
was de zoon van Hypnos (slaap). Bij voorstellingen, hierop betrekking hebbende, zweeft het droom-
beeld gewoonlijk boven den slaper.
Narcissus, een beeldschoon jongeling, was voor alle liefde en teederheid ongevoelig en
versmaadde zelfs de liefde van de nimf Echo. Nemesis, gehoor gevende aan de bede van deze
nimf, om het hart van Narcissus toch gevoelig voor de liefde te maken, toonde hem zijn eigen
beeld in den waterspiegel eener bron. Deze aanblik betooverde hem zoo sterk , dat hij in minnevuur
voor zichzelven ontstak, van onbevredigd verlangen uitteerde, en in eene narcis werd veranderd.
De narcis is ook attribuut van Proserpina. — Omtrent de nimf Echo zegt het verhaal, dat zij door
Hera in eene echo werd veranderd, en wel tot straf, omdat zij de samenkomsten van Zeus met de
nimfen bevorderde. Hare hopelooze liefde tot Narcissus deed haar zoover van verdriet verteren,
dat niets meer van haar overbleef dan het geluid der stem.
Nemesis, de godin der hemelsche gerechtigheid, gaf aan iederen sterveling zijn deel van
geluk en ongeluk. Zij werd bijgenaamd Adrastea (onontkoombare). Bij de Indiërs heet de god van
het noodlot Adaristo. Ook Nemesis wordt wel eens als de godin van het noodlot beschouwd en
als zoodanig, of als de Erinnyen voorgesteld.
Nice, de Romeinsche Victoria, komt niet zelden voor in ’t geleide van Zeus of der godin
Athene. Zij wordt gevleugeld of ongevleugeld voorgesteld, met eenen laurier- of olijfkrans, of
eenen palmtak in de. hand.
Niobe, wier lotgevallen al heel wat stof aan beitel, penseel en poëzie hebben gegeven, was
de moeder van zeven zonen en zeven dochters. In haren overmoed roemde zij zich gezegend boven
Leto, die slechts eenen zoon en eene dochter had. Apollo en Artemis namen de partij voor hunne
moeder op en doodden met hunne pijlen al de kinderen van Niobe. Begaan met hare smart, veran-
derde Zeus haar in eenen steen op den berg Sipylus in Lydië , waar zij haar gebroken moederhart
in eindelooze tranen lucht geeft. — De groep der Niobiden, in 1583 te Rome ontdekt en naar
Florence overgebracht, wordt door velen geroemd.
Olympus. Bij de oudere dichters worden hierdoor verstaan de hoogste kruinen van eene
in sneeuw en wolken gehulde bergketen tusschen Macedonië en Thessalië, waar de twaalf hoogere
góden, Zeus, Hera, Pallas, enz., hunne voor het oog der stervelingen verborgen paleizen hadden,
en Zeus (Jupiter) de heerschappij voerde. Bij de latere dichters wordt de verblijfplaats der góden
naar het luchtruim, of den eigenlijken hemel, overgebracht.
Pegasus werd het gevleugelde paard genoemd, dat ontsproten was uit het bloed der door
Perseus onthoofde Medusa, en door Bellerophon werd getemd. Bij latere schrijvers is Pegasus
het paard van Eos of dat der muzen, en diensvolgens het attribuut, behalve van Bellerophon, ook
van Eos en van Apollo.
wereld bracht, tengevolge van eene wraakoefening van Hera, ontstond er bij haar een toestand van
waanzin, die haar aanzette, om de kinderen van anderen te rooven en te dooden. Later verstond
men onder het woord Lamia eene spookgestalte met ezelsvoeten, die, in de gedaante eener schoone
vrouw, kinderen en jonge lieden tot zich lokte, doodde en liet verdwijnen. Men kende haar de
grimmigste, wonderlijkste gedaanten toe, en hield haar voor een zeer boosaardig, en voor de
reizigers zeer gevaarlijk wezen.
Leto, de Romeinsche Latona, was de dochter van Coeus en Phoebe, en bij Zeus moeder
der tweelingen Apollo en Artemis. Zij werd in vroegeren tijd vereerd als de godin van den nacht
en, volgens sommigen, ook der geboorten. Men vindt ze met twee kinderen afgebeeld , waarbij
het eene, Apollo, eene getakte kroon of eenen stralenkrans, en het andere, Artemis (Diana), eene
halve maan op het hoofd draagt.
Morpheus (gedaante), de god der droomen en droombeelden, ook Phantasus genoemd,
was de zoon van Hypnos (slaap). Bij voorstellingen, hierop betrekking hebbende, zweeft het droom-
beeld gewoonlijk boven den slaper.
Narcissus, een beeldschoon jongeling, was voor alle liefde en teederheid ongevoelig en
versmaadde zelfs de liefde van de nimf Echo. Nemesis, gehoor gevende aan de bede van deze
nimf, om het hart van Narcissus toch gevoelig voor de liefde te maken, toonde hem zijn eigen
beeld in den waterspiegel eener bron. Deze aanblik betooverde hem zoo sterk , dat hij in minnevuur
voor zichzelven ontstak, van onbevredigd verlangen uitteerde, en in eene narcis werd veranderd.
De narcis is ook attribuut van Proserpina. — Omtrent de nimf Echo zegt het verhaal, dat zij door
Hera in eene echo werd veranderd, en wel tot straf, omdat zij de samenkomsten van Zeus met de
nimfen bevorderde. Hare hopelooze liefde tot Narcissus deed haar zoover van verdriet verteren,
dat niets meer van haar overbleef dan het geluid der stem.
Nemesis, de godin der hemelsche gerechtigheid, gaf aan iederen sterveling zijn deel van
geluk en ongeluk. Zij werd bijgenaamd Adrastea (onontkoombare). Bij de Indiërs heet de god van
het noodlot Adaristo. Ook Nemesis wordt wel eens als de godin van het noodlot beschouwd en
als zoodanig, of als de Erinnyen voorgesteld.
Nice, de Romeinsche Victoria, komt niet zelden voor in ’t geleide van Zeus of der godin
Athene. Zij wordt gevleugeld of ongevleugeld voorgesteld, met eenen laurier- of olijfkrans, of
eenen palmtak in de. hand.
Niobe, wier lotgevallen al heel wat stof aan beitel, penseel en poëzie hebben gegeven, was
de moeder van zeven zonen en zeven dochters. In haren overmoed roemde zij zich gezegend boven
Leto, die slechts eenen zoon en eene dochter had. Apollo en Artemis namen de partij voor hunne
moeder op en doodden met hunne pijlen al de kinderen van Niobe. Begaan met hare smart, veran-
derde Zeus haar in eenen steen op den berg Sipylus in Lydië , waar zij haar gebroken moederhart
in eindelooze tranen lucht geeft. — De groep der Niobiden, in 1583 te Rome ontdekt en naar
Florence overgebracht, wordt door velen geroemd.
Olympus. Bij de oudere dichters worden hierdoor verstaan de hoogste kruinen van eene
in sneeuw en wolken gehulde bergketen tusschen Macedonië en Thessalië, waar de twaalf hoogere
góden, Zeus, Hera, Pallas, enz., hunne voor het oog der stervelingen verborgen paleizen hadden,
en Zeus (Jupiter) de heerschappij voerde. Bij de latere dichters wordt de verblijfplaats der góden
naar het luchtruim, of den eigenlijken hemel, overgebracht.
Pegasus werd het gevleugelde paard genoemd, dat ontsproten was uit het bloed der door
Perseus onthoofde Medusa, en door Bellerophon werd getemd. Bij latere schrijvers is Pegasus
het paard van Eos of dat der muzen, en diensvolgens het attribuut, behalve van Bellerophon, ook
van Eos en van Apollo.