DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.13850#0022
2
INLEIDING.
als overwinnaar voor den dag traden, of Osiris, die even-
eens zijn vijanden neerwerpend, te voorschijn schreed uit den
Hemeloceaan, doch des avonds door hen vermoord en be-
graven, heerschte in het rijk van het verre Westen, het
doodcnrijk, waar de zielen der afgestorvenen voor zijn recht-
bank verschenen. Vooral de doodenvereering speelt in het
onde Egypte een groote rol, zij is het in de eerste plaats
aan wie we onze kennis van dat land te danken hebben.
Want naast het bovengenoemde bestond er nog een ander
doodengeloof. Men dacht zich de ziel der afgestorvenen rond-
zwervende op de aarde en zoo nu en dan weder rustend
in het doode lichaam zelf of in de beelden die men van
den doode gemaakt had. Reeds de groote zorg voor de
afgestorvenen, die van deze opvattingen het natuurlijk gc-
volg was, gaf dus vanzelf aanleiding tot een veelzijdige
ontwikkeling der kunst en op het oogenblik dat wij Egypte
leeren kennen, heeft het in dit opzicht reeds een groote
hoogte van bloei bereikt. Wij zien de kunst op haarhoogte-
punt, en wat vooral haar voortbrengselen zoo belangrijk
maakt, steeds bijna zijn ze vergezeld van hieroglyphiseh
schrift, dat in een combinatie van letterteekens, teekens
voor syllaben en zoogenaamde determinatieven, welke door
afbeelding een geheel woord nader aanduiden, ons omtrent
den aard van het monument nader inlicht.
De Koningen richten kolossale pyramiden op, waarin hun
lijken veilig tegen hun vijanden geborgen zullen worden,
opdat de zielen steeds wanneer het hun behaagt ze weder
zullen kunnen vindcn. De aanzienlijken bouwen met het-
zelfde doel hun grafkamers en alles rondom wordt versierd
met reliefs en schilderingen, welke voorstellingen uit het
INLEIDING.
als overwinnaar voor den dag traden, of Osiris, die even-
eens zijn vijanden neerwerpend, te voorschijn schreed uit den
Hemeloceaan, doch des avonds door hen vermoord en be-
graven, heerschte in het rijk van het verre Westen, het
doodcnrijk, waar de zielen der afgestorvenen voor zijn recht-
bank verschenen. Vooral de doodenvereering speelt in het
onde Egypte een groote rol, zij is het in de eerste plaats
aan wie we onze kennis van dat land te danken hebben.
Want naast het bovengenoemde bestond er nog een ander
doodengeloof. Men dacht zich de ziel der afgestorvenen rond-
zwervende op de aarde en zoo nu en dan weder rustend
in het doode lichaam zelf of in de beelden die men van
den doode gemaakt had. Reeds de groote zorg voor de
afgestorvenen, die van deze opvattingen het natuurlijk gc-
volg was, gaf dus vanzelf aanleiding tot een veelzijdige
ontwikkeling der kunst en op het oogenblik dat wij Egypte
leeren kennen, heeft het in dit opzicht reeds een groote
hoogte van bloei bereikt. Wij zien de kunst op haarhoogte-
punt, en wat vooral haar voortbrengselen zoo belangrijk
maakt, steeds bijna zijn ze vergezeld van hieroglyphiseh
schrift, dat in een combinatie van letterteekens, teekens
voor syllaben en zoogenaamde determinatieven, welke door
afbeelding een geheel woord nader aanduiden, ons omtrent
den aard van het monument nader inlicht.
De Koningen richten kolossale pyramiden op, waarin hun
lijken veilig tegen hun vijanden geborgen zullen worden,
opdat de zielen steeds wanneer het hun behaagt ze weder
zullen kunnen vindcn. De aanzienlijken bouwen met het-
zelfde doel hun grafkamers en alles rondom wordt versierd
met reliefs en schilderingen, welke voorstellingen uit het