DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.1979#0988
1871
Codicis Liber ſeptimus.
1872
eum habeat praſcripii
xl annorum, & quis ſit
effectus earum. Azo.
CVn adſeueras lea-
SVS. Poſſidebas
prædium tributarium,
pro quo ſingulis annis
ſoluebas tributum fiſco.
cûm eſſes abſens per
aliquot annos, vicinus
DE PRES
rem, vel ſi agatur in
titulus oftendit. Et de praſcriptione X XX. annorum tt&
tulit primus Theodoſius Senior, pertulit Iunior, & ampliauit vna
cum Valentiniano imperi collega, & iunioris Theodoſij ſane eſtl.3.
huius titul. non Senioris, vt oſtendi Obſ XVIII. Hoc vero di-
ſtat praſcriptio XXX. annorum à praſcriptione longi temporis,
quod in illam fœminis & militibus & abſentibus iusta ex cauſa
imputetur tempus triennij ſine ſpe restitutionis in integrum, vt tot
annori deſidia plectatur, & puberibus minoribus XXV. annorum,
quibus tamen non imputatur praſcriptio longi temporis. l. vlt.S. in
quibus cauſ- in int. reſt. non eſt nec. aut ne obiiciatur cateris in
integrum reſtitutioni locus eſt, vt S. titul. 35 non tamen aquum eſt
uiquam imputari tricennium vel longius tempus quo hoſtes pradia
eius poſſederunt, vel qui ab his cauſam habent, quia coactus eſt
ea deſerere, nec vlla eius coargui deſidia poteſt. & ita Afris non
imputatur tempus quo Vandali eorum pradia hostiliter poſſede-
runt, No. Valentin. de XXX. ann praſ. & Hiſpanis ab iiſdem
hostiliter ſuis poſſeſſionibus expulſis Conftitutione Honorij, de qua
ita Procopius i. de bel Vand. aut historis ſua potius 3. lib. vuor
égye ôs à rr ardir zeor rya ri xi le-
r, s udd rl rgauorrõror aegxepllu aa igoire.
quomodo etiam Romanis contra Gottos cauiſſe Iustinianum oſten-
di Ohſ. X. Item praſcriptio longiſſimi temporis non pertinet ad
actiones que longo tempor perimuntur, puta in rem vel hypothe-
cariam aduerſus bon fidei poſſeſſorem, nec ad alias qua breuiori
tempore extinguuntur, veluti pratorias annales, & de dolo qua
biennio, de inofficioſo qua quinquonnio perimitur, ſed ad eas tan-
tum que olim perpetue, empiterna, immortales erant, quas notaut
ſupra. Quare merito Valentinianus ait Theodoſium humano generi
profunda quiete proſpexiſſe in ſupradicta Nosvnde & eam preſcri-
ptionem Caſſiodorus humani generis patronam appellat, ne tot an-
norum cuiquam poſſeſſio moueretur. Praſcriptiones autem XL. an-
norum auctor eſt Anaſtaſius l.4. 5.6. qua locum habet in his actio-
nibus, quas quorundam interpretatio, vel fortuita, vel excogita-
ta interpretabatur eſſe perpetuas, nec finiri tricennio. & fortuitam
nterpretat ionem diet t v or qualemcumque etiam ineptam
& illepidam, excogitatam, ſubtilem & verſutam, quam ad eas a¬
tiones qua ſpecialiter non eſſent enumerat constitutione Theodoſij
pracipue adhibere ſolebant tanquam omiſſas. Sed omiſſas Anasta-
ſius vult perimi praſcriptione XL.annorum, etiam ſi de iure publico
agatur, vt l. vlt.J de fun. rei priua.l. vlt. j. de fun, parr excepta tri-
butorum cauſa l.6, vel de conditione perſonarum, vt ſi quis dicatur
eſſe cohortalu l.ſi cohortalis. J de cohort. vel ſeruus vel nauicu-
larus, vel fabricenſis, metallarius, murilegulus, gynæciarius, vel al-
terius ouiuſcunque conditionis, cui cum ſua ſobole teneatur adſtri
tus quaſi vinculo quodam ſeruitutis. Excipitur tantum conditio
eurialium, l.5. & adſcriptitiorum, l pen.j. de agr. & cenſ-propter pu-
blicam vtilitaté. Item qua nominatim erat excepta actio Conſtitu-
tione Theodoſij illo loco, non à ſuo debitore, vt eſſet perpetua, hodie
ex Conſt. Anastaſi finitur XL. annorum poſſeſſione continuata &
exemplo debitoris etiam aduerſus heredem eius & ſecundum cre-
ditorem qui eius nomine pignus poſſidet, quive dum poſt mortem
debitoris ſuo nomine poſſidet, ab herede defuncti nondum appre-
henſa poſſeſſione ſua poſſeſſioni coniungit poſſeſſionom dobitoris, vel
quam ipſe nomine debitoris poſſedit viuo debitore. Excepta etiam
erat constitutione Theodoſij actio finium regundorum. Sed hanc
Iustiniants redegit ad XXX annos,l. vltim. ſupra fin. reg. verbis
ſcilicet illius legis qua perpetuam faciebant actionem finium regun-
dorum, vt ex Iulio Frontino constat, immutatis & redactis ad fi-
nem tricennij, & exceptione quoque illa remota ad l. 3. huius tit.
qua extat in C. Th. Vt autem pignus poſſidente ſecundo creditore,
atio hypothecaria qua primo creditori competit aduerſus ſecidum,
viuo debitore finitur XL. annorum, mortuo XXX. vel ſi ſecundus
ereditor ex perſona debitoris acceſſione temporis vti velit X L. ita
pignus poſſidente primo creditore, ius offerenda pecuniæ primo cre-
ditori debita, vel obſignanda & deponendæ, quod ſecundo creditori
competit, tanto tempore finitur, quanto aduerſus eum ſi poſſideret fi-
niretur atio hypothecaria.l. 7. eodem iure. At ius luendi pigno-
ris quod debitori competit, Rogerius bene exiſtimat nullo tempore pe-
rimi quia non tam ius eſt quam facultas poſita in arbitrio debitoris,
Si fiſcus vendit rem alienam vt alionam minus ſolenni-
ter, poteſt peti reſciſſio per dominum, ſi non obstet ſibi præ-
ſoriptio vel exceptio hoc dicit ſecundum BALD. Vel ſic:
Rés vendita propter tributa non ſoluta, non obſeruatis
omnibus ſlennitatibus vindicatur, niſi triginta annorum
CRIPTIONE XXX.
VELXL. ANNORV M.
TITVLVS
Vemadmodum vſucapioni quando locum non habet ſuecedit praſcriptio longi
temporis, vt ſupra dictum eſt, ita vbi praſcriptioni longi temporis locus non
eſt, vt puta ſi agatur in rem vel hypothecaria aduerſus mala fidei poſſeſſo-
perſonam, ibi tum ſuccedit preſcriptio longiſſimi tempo-
ris, id eſt, xxx ann. & rurſus ceſſante preſcriptione xx annorum, vt ſi à de-
bitore pignus vindicet creditor, ſuccedit praſcriptio XL. annorum, quod hie
legem vt quo minus ea vtatur quandocunque volet nulla rutione is
tuus nunciauit procu-
ratori fiſci, quod in
ſolutione tributor l¬
go tempore ceſſaueris;
& ipſe predium illud di-
ſtraxit vili precio. an re-
uerſus poſſis reſtitui ad
precium quaritur? Re-
ſpond. quod ſi emptor
xx. an poſſedit, amod
non audieris petẽs præ-
dium.
ripoſit aprs ia locet credior quocunque teompor mn potirpli-
lare fidem debitoris, ipſe tamen debitor vltro ſi velit quocunque tem-
pore fidem liberare & conſcientiam ſuam exoncrare poteſt, vel ne
creditor ex pignore cuius precium plerunque excedit debiti quanti-
tatem, ſi id reddere non cogitur, plus ferat quam ei debeatur, ac pra-
terea creditor cum debitori non ſibi poſſidere cperit, nec mutare ſibi
ipſe poſſit cauſam poſſeſſionis, conſequens eſt nulla eum temporis pra-
XXXIX.
ſeriptione debitorem repellere poſſe quo minus oblata pecunia debita
pignus ſuum recipiat. l.2. & l.7.S. vlt. Ad hac notãdum eſt in his pra-
ſcriptionibus tépora cõputari ex die quo agi potuit, vt d l.1.&5.
illud. & l. 1.S ad hc. tit. ſeq. Et ſi forte ſint penſines qua ex ſtipu-
latione vel ex legato vel ex alia cauſa debeantur in annos, menſes,
vel dies ſingulos quo ad quis viuat, tempora computari non ab initio
obligationis, ſed ab initio cuiuſque diei quo penſio inferri debuit, vt
qui a eo die lõgiſſimo tempore ceſſauit eam penſionẽ petere, eius diei
penſionem amittat praſcriptionis iure, vt recte Martinus accepit l.7.
S.vIt. nulla facta differentia inter ſtipulationes & legata, quoniã ſiue
ex ſtipulatione, ſiue ex legato debeantur, quot ſunt penſiones, tot ſunt
actiones, qua cum naſcantur ſimul vno eodémque tempore, & ſuum
quoque ſingula habent proprium ad praſcriptioné tempus, ita vt pri-
mi anni penſio quam ſecundi, ſecundi quam tertij citius perimatur
deſuetudine ſoluendi.Idé ergo & in penſionibus vſurarum dicẽdum
eſt, qua plerumque in Cal. vel in annos ſingulos debentur, vt in pra-
ſcriptione earum tempora non computentur ab initio contracta obli-
gationis, ſed à fine an, que vſura peti potuerunt: vt etiãſi ſequen-
tibus annis petita & ſoluta ſint, non tamen petantur prateriti anni
vſura poſt ooaut 40ann.l. ſeq. S. vlt. & recte l.eos.S de vſur ſingu-
lis annis naſci actionem vſurarum. Idebque vt ſublata obligatione
principali ſolutione ſortis, ſupereſt ſolutio vſurarum. l. centum. D.de
eo quodcer. loc.l.j. S. de iudita ſpacioXXX. ann. ſublata actione
nrippil a alus errani n dr paipeſun 6&
ſecundi anni intra biennium, & ſic deinceps. & ita olim obtinuit,
vt Patricius adnotauit ad l.eos. Sed Iuſtinianus definit ſublata
perſonali vel hypothecaria actione ſpatioXXX. aut XL. anno.
etiam finiri quaſtionem vſurarum & fructuum. At ſi forte duret
actio principalis que vtique durat ſi interrupta fuerit preſcriptis
ſolutione vſurarum, vt l. plures. ſupr.de fid inſtrument, non ta-
men durat petitio vſurarum eius anni quo petite & ſoluta non
ſunt, ſi ab eo die tranſierint XXX. anni, que omnia ſumme no-
tanda ſunt. Addam ex l. pen- eum qui mala fide poſſidet, & do-
minum vel creditorem ſemel excluſit praſcriptione XX X. vel
XL. ann. ſi postea poſſeſſio ad dominum vel creditorem ſine vio-
lentia peruenerit, non habere aduerus es vtilem vindicationem.
Dixi, ſine violentia nam ſi pervim dominus vel creditor poſſeſſionem
eripuit, priori poſſeſſori momenti beneficio protinus poſſeſſio redinte-
granda eſt. nam e eo caſu nondum adquiſita praſcriptione longiſ-
ſimi temporis ſi me tempore dominus vel creditor rem ita poſſede-
rit, non intelliguntur interrupta tempora praſcriptionis. l.7S. imo
& illud. Si abſque violentia, in cauſa poſſeſſionis potior eſt domi-
nus vel creditor qui rem tenet quam prior poſſeſſor qui eam mala
fde tenuit. Quin eriad ſipeœeropeuntum ſne iu-
ſta cauſa, domimo vel creditori hypothecario, tameiſi à priori poſ-
ſeſſore excluſus ſemel fuerit praſcriptioneXXX. aut XL. ann.
vindicatio competit aduerſus extraneum, niſi extraneus à die ade-
pta poſſeſſionis adquiſierit eamdem praſcriptionem, vel niſi eam poſ-
ſeſſionem per vim apprehenderit ereptam priori poſſeſſori, cui mo-
menti beneficio potius reſtituenda eſt quam domino vel creditori.
Eſt & alius caſus quo prior poſſeſſor dominum vel creditorem ex-
dudit, paer ſeomten.
tiam iudicis poſſeſſio tranſlata ſit in dominum vel creditorem, vt l.
ſi priuſquam. D.de noop. nunc. l. à quo D.de dam. inf. eſt enim
priori poſſeſſori integrum intra annum oblata cautione de re defen-
denda recipere poſſeſſionem ſuam l. pen. cui ſubiiciatur lpro-
perandum S. ſin autem adfuerit reus. S-de iud. l.2. S- vbi in rem
act, memineris eius quod notaui in dl ſi priuſquam. lib. ix. Ad
Africanum ſeparandum eſſe eum qui rem non defendit ab eo qui
latitat lite deſerta. CVIAC.
præſcriptio interuenerit. hoc dicit ſecundum BART. Vel
ſic: Fundus ob tributa non ſoluta venditus, ſi in venditione
non fuerint ſeruata, vel non interuenerint à iure requiſita,
vindicatur, niſi triginta annis ſit praſcriptus: nec pre-
cium ſcienti redditur emptori. SAL.
1. Imppe
Codicis Liber ſeptimus.
1872
eum habeat praſcripii
xl annorum, & quis ſit
effectus earum. Azo.
CVn adſeueras lea-
SVS. Poſſidebas
prædium tributarium,
pro quo ſingulis annis
ſoluebas tributum fiſco.
cûm eſſes abſens per
aliquot annos, vicinus
DE PRES
rem, vel ſi agatur in
titulus oftendit. Et de praſcriptione X XX. annorum tt&
tulit primus Theodoſius Senior, pertulit Iunior, & ampliauit vna
cum Valentiniano imperi collega, & iunioris Theodoſij ſane eſtl.3.
huius titul. non Senioris, vt oſtendi Obſ XVIII. Hoc vero di-
ſtat praſcriptio XXX. annorum à praſcriptione longi temporis,
quod in illam fœminis & militibus & abſentibus iusta ex cauſa
imputetur tempus triennij ſine ſpe restitutionis in integrum, vt tot
annori deſidia plectatur, & puberibus minoribus XXV. annorum,
quibus tamen non imputatur praſcriptio longi temporis. l. vlt.S. in
quibus cauſ- in int. reſt. non eſt nec. aut ne obiiciatur cateris in
integrum reſtitutioni locus eſt, vt S. titul. 35 non tamen aquum eſt
uiquam imputari tricennium vel longius tempus quo hoſtes pradia
eius poſſederunt, vel qui ab his cauſam habent, quia coactus eſt
ea deſerere, nec vlla eius coargui deſidia poteſt. & ita Afris non
imputatur tempus quo Vandali eorum pradia hostiliter poſſede-
runt, No. Valentin. de XXX. ann praſ. & Hiſpanis ab iiſdem
hostiliter ſuis poſſeſſionibus expulſis Conftitutione Honorij, de qua
ita Procopius i. de bel Vand. aut historis ſua potius 3. lib. vuor
égye ôs à rr ardir zeor rya ri xi le-
r, s udd rl rgauorrõror aegxepllu aa igoire.
quomodo etiam Romanis contra Gottos cauiſſe Iustinianum oſten-
di Ohſ. X. Item praſcriptio longiſſimi temporis non pertinet ad
actiones que longo tempor perimuntur, puta in rem vel hypothe-
cariam aduerſus bon fidei poſſeſſorem, nec ad alias qua breuiori
tempore extinguuntur, veluti pratorias annales, & de dolo qua
biennio, de inofficioſo qua quinquonnio perimitur, ſed ad eas tan-
tum que olim perpetue, empiterna, immortales erant, quas notaut
ſupra. Quare merito Valentinianus ait Theodoſium humano generi
profunda quiete proſpexiſſe in ſupradicta Nosvnde & eam preſcri-
ptionem Caſſiodorus humani generis patronam appellat, ne tot an-
norum cuiquam poſſeſſio moueretur. Praſcriptiones autem XL. an-
norum auctor eſt Anaſtaſius l.4. 5.6. qua locum habet in his actio-
nibus, quas quorundam interpretatio, vel fortuita, vel excogita-
ta interpretabatur eſſe perpetuas, nec finiri tricennio. & fortuitam
nterpretat ionem diet t v or qualemcumque etiam ineptam
& illepidam, excogitatam, ſubtilem & verſutam, quam ad eas a¬
tiones qua ſpecialiter non eſſent enumerat constitutione Theodoſij
pracipue adhibere ſolebant tanquam omiſſas. Sed omiſſas Anasta-
ſius vult perimi praſcriptione XL.annorum, etiam ſi de iure publico
agatur, vt l. vlt.J de fun. rei priua.l. vlt. j. de fun, parr excepta tri-
butorum cauſa l.6, vel de conditione perſonarum, vt ſi quis dicatur
eſſe cohortalu l.ſi cohortalis. J de cohort. vel ſeruus vel nauicu-
larus, vel fabricenſis, metallarius, murilegulus, gynæciarius, vel al-
terius ouiuſcunque conditionis, cui cum ſua ſobole teneatur adſtri
tus quaſi vinculo quodam ſeruitutis. Excipitur tantum conditio
eurialium, l.5. & adſcriptitiorum, l pen.j. de agr. & cenſ-propter pu-
blicam vtilitaté. Item qua nominatim erat excepta actio Conſtitu-
tione Theodoſij illo loco, non à ſuo debitore, vt eſſet perpetua, hodie
ex Conſt. Anastaſi finitur XL. annorum poſſeſſione continuata &
exemplo debitoris etiam aduerſus heredem eius & ſecundum cre-
ditorem qui eius nomine pignus poſſidet, quive dum poſt mortem
debitoris ſuo nomine poſſidet, ab herede defuncti nondum appre-
henſa poſſeſſione ſua poſſeſſioni coniungit poſſeſſionom dobitoris, vel
quam ipſe nomine debitoris poſſedit viuo debitore. Excepta etiam
erat constitutione Theodoſij actio finium regundorum. Sed hanc
Iustiniants redegit ad XXX annos,l. vltim. ſupra fin. reg. verbis
ſcilicet illius legis qua perpetuam faciebant actionem finium regun-
dorum, vt ex Iulio Frontino constat, immutatis & redactis ad fi-
nem tricennij, & exceptione quoque illa remota ad l. 3. huius tit.
qua extat in C. Th. Vt autem pignus poſſidente ſecundo creditore,
atio hypothecaria qua primo creditori competit aduerſus ſecidum,
viuo debitore finitur XL. annorum, mortuo XXX. vel ſi ſecundus
ereditor ex perſona debitoris acceſſione temporis vti velit X L. ita
pignus poſſidente primo creditore, ius offerenda pecuniæ primo cre-
ditori debita, vel obſignanda & deponendæ, quod ſecundo creditori
competit, tanto tempore finitur, quanto aduerſus eum ſi poſſideret fi-
niretur atio hypothecaria.l. 7. eodem iure. At ius luendi pigno-
ris quod debitori competit, Rogerius bene exiſtimat nullo tempore pe-
rimi quia non tam ius eſt quam facultas poſita in arbitrio debitoris,
Si fiſcus vendit rem alienam vt alionam minus ſolenni-
ter, poteſt peti reſciſſio per dominum, ſi non obstet ſibi præ-
ſoriptio vel exceptio hoc dicit ſecundum BALD. Vel ſic:
Rés vendita propter tributa non ſoluta, non obſeruatis
omnibus ſlennitatibus vindicatur, niſi triginta annorum
CRIPTIONE XXX.
VELXL. ANNORV M.
TITVLVS
Vemadmodum vſucapioni quando locum non habet ſuecedit praſcriptio longi
temporis, vt ſupra dictum eſt, ita vbi praſcriptioni longi temporis locus non
eſt, vt puta ſi agatur in rem vel hypothecaria aduerſus mala fidei poſſeſſo-
perſonam, ibi tum ſuccedit preſcriptio longiſſimi tempo-
ris, id eſt, xxx ann. & rurſus ceſſante preſcriptione xx annorum, vt ſi à de-
bitore pignus vindicet creditor, ſuccedit praſcriptio XL. annorum, quod hie
legem vt quo minus ea vtatur quandocunque volet nulla rutione is
tuus nunciauit procu-
ratori fiſci, quod in
ſolutione tributor l¬
go tempore ceſſaueris;
& ipſe predium illud di-
ſtraxit vili precio. an re-
uerſus poſſis reſtitui ad
precium quaritur? Re-
ſpond. quod ſi emptor
xx. an poſſedit, amod
non audieris petẽs præ-
dium.
ripoſit aprs ia locet credior quocunque teompor mn potirpli-
lare fidem debitoris, ipſe tamen debitor vltro ſi velit quocunque tem-
pore fidem liberare & conſcientiam ſuam exoncrare poteſt, vel ne
creditor ex pignore cuius precium plerunque excedit debiti quanti-
tatem, ſi id reddere non cogitur, plus ferat quam ei debeatur, ac pra-
terea creditor cum debitori non ſibi poſſidere cperit, nec mutare ſibi
ipſe poſſit cauſam poſſeſſionis, conſequens eſt nulla eum temporis pra-
XXXIX.
ſeriptione debitorem repellere poſſe quo minus oblata pecunia debita
pignus ſuum recipiat. l.2. & l.7.S. vlt. Ad hac notãdum eſt in his pra-
ſcriptionibus tépora cõputari ex die quo agi potuit, vt d l.1.&5.
illud. & l. 1.S ad hc. tit. ſeq. Et ſi forte ſint penſines qua ex ſtipu-
latione vel ex legato vel ex alia cauſa debeantur in annos, menſes,
vel dies ſingulos quo ad quis viuat, tempora computari non ab initio
obligationis, ſed ab initio cuiuſque diei quo penſio inferri debuit, vt
qui a eo die lõgiſſimo tempore ceſſauit eam penſionẽ petere, eius diei
penſionem amittat praſcriptionis iure, vt recte Martinus accepit l.7.
S.vIt. nulla facta differentia inter ſtipulationes & legata, quoniã ſiue
ex ſtipulatione, ſiue ex legato debeantur, quot ſunt penſiones, tot ſunt
actiones, qua cum naſcantur ſimul vno eodémque tempore, & ſuum
quoque ſingula habent proprium ad praſcriptioné tempus, ita vt pri-
mi anni penſio quam ſecundi, ſecundi quam tertij citius perimatur
deſuetudine ſoluendi.Idé ergo & in penſionibus vſurarum dicẽdum
eſt, qua plerumque in Cal. vel in annos ſingulos debentur, vt in pra-
ſcriptione earum tempora non computentur ab initio contracta obli-
gationis, ſed à fine an, que vſura peti potuerunt: vt etiãſi ſequen-
tibus annis petita & ſoluta ſint, non tamen petantur prateriti anni
vſura poſt ooaut 40ann.l. ſeq. S. vlt. & recte l.eos.S de vſur ſingu-
lis annis naſci actionem vſurarum. Idebque vt ſublata obligatione
principali ſolutione ſortis, ſupereſt ſolutio vſurarum. l. centum. D.de
eo quodcer. loc.l.j. S. de iudita ſpacioXXX. ann. ſublata actione
nrippil a alus errani n dr paipeſun 6&
ſecundi anni intra biennium, & ſic deinceps. & ita olim obtinuit,
vt Patricius adnotauit ad l.eos. Sed Iuſtinianus definit ſublata
perſonali vel hypothecaria actione ſpatioXXX. aut XL. anno.
etiam finiri quaſtionem vſurarum & fructuum. At ſi forte duret
actio principalis que vtique durat ſi interrupta fuerit preſcriptis
ſolutione vſurarum, vt l. plures. ſupr.de fid inſtrument, non ta-
men durat petitio vſurarum eius anni quo petite & ſoluta non
ſunt, ſi ab eo die tranſierint XXX. anni, que omnia ſumme no-
tanda ſunt. Addam ex l. pen- eum qui mala fide poſſidet, & do-
minum vel creditorem ſemel excluſit praſcriptione XX X. vel
XL. ann. ſi postea poſſeſſio ad dominum vel creditorem ſine vio-
lentia peruenerit, non habere aduerus es vtilem vindicationem.
Dixi, ſine violentia nam ſi pervim dominus vel creditor poſſeſſionem
eripuit, priori poſſeſſori momenti beneficio protinus poſſeſſio redinte-
granda eſt. nam e eo caſu nondum adquiſita praſcriptione longiſ-
ſimi temporis ſi me tempore dominus vel creditor rem ita poſſede-
rit, non intelliguntur interrupta tempora praſcriptionis. l.7S. imo
& illud. Si abſque violentia, in cauſa poſſeſſionis potior eſt domi-
nus vel creditor qui rem tenet quam prior poſſeſſor qui eam mala
fde tenuit. Quin eriad ſipeœeropeuntum ſne iu-
ſta cauſa, domimo vel creditori hypothecario, tameiſi à priori poſ-
ſeſſore excluſus ſemel fuerit praſcriptioneXXX. aut XL. ann.
vindicatio competit aduerſus extraneum, niſi extraneus à die ade-
pta poſſeſſionis adquiſierit eamdem praſcriptionem, vel niſi eam poſ-
ſeſſionem per vim apprehenderit ereptam priori poſſeſſori, cui mo-
menti beneficio potius reſtituenda eſt quam domino vel creditori.
Eſt & alius caſus quo prior poſſeſſor dominum vel creditorem ex-
dudit, paer ſeomten.
tiam iudicis poſſeſſio tranſlata ſit in dominum vel creditorem, vt l.
ſi priuſquam. D.de noop. nunc. l. à quo D.de dam. inf. eſt enim
priori poſſeſſori integrum intra annum oblata cautione de re defen-
denda recipere poſſeſſionem ſuam l. pen. cui ſubiiciatur lpro-
perandum S. ſin autem adfuerit reus. S-de iud. l.2. S- vbi in rem
act, memineris eius quod notaui in dl ſi priuſquam. lib. ix. Ad
Africanum ſeparandum eſſe eum qui rem non defendit ab eo qui
latitat lite deſerta. CVIAC.
præſcriptio interuenerit. hoc dicit ſecundum BART. Vel
ſic: Fundus ob tributa non ſoluta venditus, ſi in venditione
non fuerint ſeruata, vel non interuenerint à iure requiſita,
vindicatur, niſi triginta annis ſit praſcriptus: nec pre-
cium ſcienti redditur emptori. SAL.
1. Imppe