DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.1979#1148
Codicis Liber octauus. 2192
fideiuſſor accedere, poteſt & mandatortvt ff-mandati. l. ſi heredi
tatem.. & in ſumma.Eſt tamen differentia : quia fideiuſſor pra-
cedit, & ſequitur obligation ur lnſtit eo s ſidetuſor & ple dre-
at mandator tantum præcedit, niſi in caſu vt ff-mandati. l. ſi verô
a S Alios. ſe creditores: & hoc ſi non habes in litera.
bJ Emenſo ſcilicet triginta annorum.
JEx libello. Libellus hoc loco eſt pia a téets, dis,
uo. Dicitur in Nou vn adiournement. Sic in l.-i- pefſde iud.
ldeiuſor
mandato
diſferunoatou
admonitio, vn adiournement qui S. Triboniani eſt, non Vlpian.
CVIAC.
e Ex libello. executore
interueniente: vt ſuprà
de praſcriptio. triginta
ExHne de- annoruml ſi in rem pvel
le totum. Cu- loquitur in prætoriis, &
fac. annalibus, vt ſupr. quau-
do libellus princ. datus. l.j.
Ss Debitoribus Obſtare
putatur l mora. S peffade
vſuris Sed nihil pugnat.
Nam nos de mora non
loquimur: ſed de inter-
ruptione. Interruptio
generalis, mora in per-
ſonam fit. CVIAC.
y J Deuotio. Id eſt, inter-
tuptio. Idque quia vnus
eſt contractus, vna res.
vna actio.l. 3.in fin. ff.eo.
CvIAC.
d Nemini qui agnouit.
ACCVRS.
e JAlienam. ſcilicet o¬
a Factum v¬ ius, qui agnouit.J Et ſie
nius alteri nota factum Avnius alij
prodeſt, & no¬ prodeſſe, & nocere: vt ff.
cet. 90Lex duobus S vlt. JEt
ſic eſt arg. cõtràf de ſo-
lul. ci quis. S. ſi quis pro
reo. & ſf. manda l. ſifide-
bPreſcriptio- iuſſor j. S fina. & ffe de
nis interrup: neg-geſt l. ſi ex duobus. in
facta con¬ ..e
ra ſen fnnltem contrà eſt huie
principalem legi, ffeodem. lLii. & l.ex
nocet fideiuſ- duobus ij. Sed ſolues in-
ſori: ſicut in ſi frà tit.j.l. fina. Itẽ con-
mi facta co trà videtur, ſ de vſurul.
correis deee mora, Sfna. Solu po-
di porrigitur teſt dici quod hic erant
ad alium. v. ſocij: ibi non. Vel ibi
Ferrarienſem mora, hic agnitio, quæ
in forma contra eſt oppoſita.
plures reos n f Fonte. quantum ad
verbis, ſolutio.,l 11
nem facere re idem debitum, & vnam
enſaurit. obligationem: & licèt
diuerſi ſint:vt ff.eo. .iy.S.
fin. AccvRs.
DE FIDEIVSSO-
ribus, & manda-
toribus.
Diximus ſuprà de his,
qui per ſtipulation prin-
cipaliter obligantur: nune
videamus de fideiuſſori-
bus, & mandatoribus, qui
principalibus obligationi-
bus applicantur. Azo.
J Fideiuſſoribus. fide-
iuſſores ſunt qui pro de-
bitore ſuo nomine pro-
mittunt. Nam fideiuſſor
acceſſionis loco interce-
dit. Fideiuſſores dicun-
tur, quod fide & pericu-
lo ſuo eſſe velint id,
quod cu alio geritur. Iu-
beo, & volo idé ſunt. Di-
cuntur, & ſponſores,
quod ſunt promiſſori
proximi. Græcis iſunle.
Specialiter ij qui fideiu-
tia aduerſus alios ? in deuotio-
nem ſuam exercere, & quaſi
tempore emenſo b exactionem
recuſare, vel quibuſdam ex de-
bitoribus debitum agnoſcenti-
bus, vel in iudicio pulſatis, de-
berent & alij ab omni contradi-
ctione repelli: nobis pietate ſug-
gerente videtur eſle huma-
num, ſemel in vno, eodémque
contractu qualicunque interru-
ptione, vel agnitione adhibita,
omnes ſimul compelli ad per-
ſoluendum debitum, ſiue plu-
res ſint rei, ſiue vnus: ſiue plures
ſint creditores, ſiue nõ amplius,
nõ reS ſi poſt creditam at cõſtitutor tanti ſequitur: vt ffde con-
quàm vnus: ſancimûſque in o¬
mnibus caſibus, quos noſter ſer-
mo complexus eſt, aliorum-de-
uotionem, vel agnitionem, vel
ex libello ac admonitionẽ aliis
debitoribus priudicare, &
aliis prodeſſe creditoribus. Sit
itaque generalis deuotio y, &
nemini liceat aliename inde-
uotionem ſequi, cu ex vna ſtir-
pe, vnbque fonte s vnus eflu-
xit contractus, vel debiti cauſa
ex eadem actione apparuit. Dat.
Ralend. Septemb. Conſtantino-
pol. poſt conſulatum Lampa-
dij, & Oreſtis, VV.CC.
n mms-
DE FIDEIVSSORIBVS , ET
mandatoribuss.
TITVLVS
XLI.
S periores itul fuerunt de bis qui quid ſuo nomine principaliter promitut Hie
tit eſt de his, qui pro altero ſtipulanti, vel ſtipulantibus quid adpromittunt ſal-
ua manente obligatione rei principalis:hi ſunt fideiuſſores, quibus adfines mandato-
res ſunt nam & qui promiſit fideiubere, ſatis promiſſo facit mandando credi pecu-
niã, vel quid aliud dari, fierive, l. vlt.S. vlt. D. mand. & vt eleganter ait l. ſi here-
ditatẽ. eod. tit. quicunque contractus tales ſunt, vt quicique eorum nomine fide-
iuſſor obligari poſſit, & mandati obligatio conſiſtit. nec multum refert praſens quis
interrogatus fideiubeat an abſens mandet. Sed ex eo loco etiã intelligimus hanc eſſe
differentiam inter fideiuſſorẽ, & mandatorem: quod nõ praſens tantum, vt l.22. . ſi
curator, eo tit. ſed etiam abſens mandet:quia mandati ſolo conſenſu contrahitur:
fideiubebat autem praſens duntaxat: quia hoc fit per ſtipulationem interrogato fi-
doiuſſore, vt ait dl. ſi hereditatem,& l.3.S vlt. ,de adm-rer. ad ciu pert. l. 12.
hoc tit qua ex re etiam olim dicebatur praſ quo npmine reſpõdens interrogãti fide-
iuſſor ſignificabat ſe preſentem, atque ade auctorem credendi eſſe. Non quicunque
praſens fuit in contrahenda obligatione, pro fideiuſſore habetur, vt l.6. hoc tit. l.15.
S. de adm tut. Sed qui praſens interrogatus eſt an praſeſſet, atque reſpondit praſquo
verbo fidem ſuam ſatus adſtringit. Porro quam adfiis ſit fideiuſſor mandatori,ex eo
etiam apparet quod plerunque mandator eſt is, pro quo fidei
iuſſor intercedit, & inter
eum, & fideiuſſorem mandati obliga io cõſtituitur: vt l.I4.hoc tit. Et communi in
toto hoc titulo ius fideiuſſoris, & mandatoris. Cvrac.
Exceptio reo competens, ſtatu
mutato non porrigitur ad fideiuſ-
ſorem hoc dicit ſecundum glo. Vel
ſic: ſecundum BVTRIG. Si ſolum
reus ab obligatione eximitur, &
in alium ſucceſſorem transfertur:
iſta exceptio fideiuſſori non datur.
BALD. Vel ſic: Publicatio bono-
rum debitoris fideiuſſorem non
liberat. BART.
I. Impp. SEVERVS, & ANTONI-
NVS AA. Lyſiæ.
d l Lyſas e adempta
parte bonorum exu-
an lare iuſſus eſt: nõ niſi
pro parte, quam reti-
nuit, creditoribus i obligatus eſt.
s
bẽt pro venditore ob euictionẽ, vocãtur ſecúdi auctores. Primus
auctor eſt vẽditor, ſecudus fideiuſſor, l.4ffde euict. Hi SeBs laj
dicuntur in Nou. 4. Vno tantûm loco fideiuſſor accipitur pr o re-
promiſſore:id eſt,pro co, qui nouandi cau ſa obligationem ſuſ-
cepit, l. in perſonam. rff. de pact. Mandatores ſunt quoru man-
dato quis pecuniam credit, aut fideiubet. Hi non verbis obligã-
tur: ſed nudo cõſenſu, & enumerantur etiam inter acceſſiones,
nec ob id fit nouatio. De bis eſt hic tit. CVIAC.
g. De fideiuſſoribus & man datoribus. Guique contractui poteſt
Verum qui pro eo fidem ſuam
adſtrinxerunt iure priſtino con-
uenirl poſſunt . PP. Idib. O¬
ctobr. Seuero A. Ill. & Victori-
no Coss.
Licitum eſt creditori habenti
pignora, agere contra fideiuſſorem:
tamen debet ei pignora cedere: niſi
in aliud debitum poſſit retinere.
BALD. & SALYC. Vel ſic: Fide-
iuſſori ſoluenti tenetur creditor
cedere actionem perſonalem, &hy-
pothecariam.BART.
I1. Iidem AA. Plocio.
Reditori, qui pro eodem
Clubro & pignora, & ſide.
cem: fideiuſſorem, & pignus accepi.
iuſſorem accepit:licètl, ſi ma-
ſtit pecul.j. Sj. & S. de-
bitum.
g lEiſiun C as e.
e MutuauiLyſie de-
cem & fideiuſſorem ac-
cepi, & Lyſias condem-
natus eſt lege Iul. de vi,
& ita trtia pars omniu
bonoru delata eſt fiſco:
licèt non poſſum con-
uenire Lyfiam, niſi pro
duabus partibus, qua
apud eum remanſerunt.
& fiſcum pro tertia:fide-
iuſſorem tamen, quem
in ſolidum habeo obli-
gatum, & in ſolidum
conuenire potero.
eJ Si Lyſias. Vide ſcrip-
ta ad l. 11. ſuprà de ex-
cept. ſeu praſcript. Cvra-
CIVS.
h J Si Lyſias Pone exem-
plum in lege Iulia de vi
priuata:vt Inſt. de publ.
iud. ité lex Iulia de vi.
Nam fiſcus quaſi ſuc-
ceſſor pro tertia, que ad
ſe pertinet, cõuenitur:vt
infr. ad leg. Iuliam de vi.
l tutoris. & ſf-de capi dil.
& ſol. mairim l ſi ma-
rito.in princ. & in ea ter-
tia damnatus habet ex-
ceptionem: vtff ſi quis
cau. l. ſed & ſi quis. in
princip.
iCreditoribus pro dua.
bus partibus.
Poſſunt. Videtur
quod non: vt ſuprà de
exceptio l. defenſione. Sed
ibi fuit integer ſtatus,
hîe non. Item adhuc
contrà, ffde iure fiſc. l.in
fraudem. S ſi principalis.
ſed ibi non ex ſucceſ-
ſione, ſed ex alia cau-
ſa bona deuenerunt ad
fiſcum, vt quia debi-
tor non ſoluebat, argu-
men, infrà de ſenten paſ-
l. iij in fin. Sed dic non
eſt contra:quia ibi apud
fiſcum fideiuſſerat: hîc
apud alios. Dicendum
in d. l. in fraudem. S. ſi
prius, agi de debitore fi-
ſei, non de fiſcato, aut
capite minuto, cuius
debitoris bona aris ſui
cauſa fiſcus occupauit.
Quare his videtur eſſe
contentus, vt in l. à D.
Pio.S ſi pignora. ff. de re
iudic. Meritô ergo fide-
iuſſores liberantur: niſi
fideiuſſor acceptus ſit in
id, quod debitor non
poſſet: ſicque nihil
obſtat huic legi. Cv-
IAC.
Reditor. JCASVS.
Mutuaui tibi de-
Electio mea eſt, quem
velim conuenire, vel reum, vel fideiuſſorem. Soluenti ta-
. .I... 1
men fideiuſſori cedam ius pignoris, ſi verô aliàs eſſent obligata
pignoris.
mihi eadem pignora, & ſi pro alia pecunia, non in quan-
tum fideiuſſit: niſi totam pecuniam ſoluat, non cedam ei ius
l JLicet. id eſt, licitum eſt:vt ffeod. l.inter eos. S. creditor. niſi a¬
liud conuenerit:vt arg. ff man.l. qui mutuum, in princip. & infrà
eo. l.omiſſis.
aObliga
fideiuſſor accedere, poteſt & mandatortvt ff-mandati. l. ſi heredi
tatem.. & in ſumma.Eſt tamen differentia : quia fideiuſſor pra-
cedit, & ſequitur obligation ur lnſtit eo s ſidetuſor & ple dre-
at mandator tantum præcedit, niſi in caſu vt ff-mandati. l. ſi verô
a S Alios. ſe creditores: & hoc ſi non habes in litera.
bJ Emenſo ſcilicet triginta annorum.
JEx libello. Libellus hoc loco eſt pia a téets, dis,
uo. Dicitur in Nou vn adiournement. Sic in l.-i- pefſde iud.
ldeiuſor
mandato
diſferunoatou
admonitio, vn adiournement qui S. Triboniani eſt, non Vlpian.
CVIAC.
e Ex libello. executore
interueniente: vt ſuprà
de praſcriptio. triginta
ExHne de- annoruml ſi in rem pvel
le totum. Cu- loquitur in prætoriis, &
fac. annalibus, vt ſupr. quau-
do libellus princ. datus. l.j.
Ss Debitoribus Obſtare
putatur l mora. S peffade
vſuris Sed nihil pugnat.
Nam nos de mora non
loquimur: ſed de inter-
ruptione. Interruptio
generalis, mora in per-
ſonam fit. CVIAC.
y J Deuotio. Id eſt, inter-
tuptio. Idque quia vnus
eſt contractus, vna res.
vna actio.l. 3.in fin. ff.eo.
CvIAC.
d Nemini qui agnouit.
ACCVRS.
e JAlienam. ſcilicet o¬
a Factum v¬ ius, qui agnouit.J Et ſie
nius alteri nota factum Avnius alij
prodeſt, & no¬ prodeſſe, & nocere: vt ff.
cet. 90Lex duobus S vlt. JEt
ſic eſt arg. cõtràf de ſo-
lul. ci quis. S. ſi quis pro
reo. & ſf. manda l. ſifide-
bPreſcriptio- iuſſor j. S fina. & ffe de
nis interrup: neg-geſt l. ſi ex duobus. in
facta con¬ ..e
ra ſen fnnltem contrà eſt huie
principalem legi, ffeodem. lLii. & l.ex
nocet fideiuſ- duobus ij. Sed ſolues in-
ſori: ſicut in ſi frà tit.j.l. fina. Itẽ con-
mi facta co trà videtur, ſ de vſurul.
correis deee mora, Sfna. Solu po-
di porrigitur teſt dici quod hic erant
ad alium. v. ſocij: ibi non. Vel ibi
Ferrarienſem mora, hic agnitio, quæ
in forma contra eſt oppoſita.
plures reos n f Fonte. quantum ad
verbis, ſolutio.,l 11
nem facere re idem debitum, & vnam
enſaurit. obligationem: & licèt
diuerſi ſint:vt ff.eo. .iy.S.
fin. AccvRs.
DE FIDEIVSSO-
ribus, & manda-
toribus.
Diximus ſuprà de his,
qui per ſtipulation prin-
cipaliter obligantur: nune
videamus de fideiuſſori-
bus, & mandatoribus, qui
principalibus obligationi-
bus applicantur. Azo.
J Fideiuſſoribus. fide-
iuſſores ſunt qui pro de-
bitore ſuo nomine pro-
mittunt. Nam fideiuſſor
acceſſionis loco interce-
dit. Fideiuſſores dicun-
tur, quod fide & pericu-
lo ſuo eſſe velint id,
quod cu alio geritur. Iu-
beo, & volo idé ſunt. Di-
cuntur, & ſponſores,
quod ſunt promiſſori
proximi. Græcis iſunle.
Specialiter ij qui fideiu-
tia aduerſus alios ? in deuotio-
nem ſuam exercere, & quaſi
tempore emenſo b exactionem
recuſare, vel quibuſdam ex de-
bitoribus debitum agnoſcenti-
bus, vel in iudicio pulſatis, de-
berent & alij ab omni contradi-
ctione repelli: nobis pietate ſug-
gerente videtur eſle huma-
num, ſemel in vno, eodémque
contractu qualicunque interru-
ptione, vel agnitione adhibita,
omnes ſimul compelli ad per-
ſoluendum debitum, ſiue plu-
res ſint rei, ſiue vnus: ſiue plures
ſint creditores, ſiue nõ amplius,
nõ reS ſi poſt creditam at cõſtitutor tanti ſequitur: vt ffde con-
quàm vnus: ſancimûſque in o¬
mnibus caſibus, quos noſter ſer-
mo complexus eſt, aliorum-de-
uotionem, vel agnitionem, vel
ex libello ac admonitionẽ aliis
debitoribus priudicare, &
aliis prodeſſe creditoribus. Sit
itaque generalis deuotio y, &
nemini liceat aliename inde-
uotionem ſequi, cu ex vna ſtir-
pe, vnbque fonte s vnus eflu-
xit contractus, vel debiti cauſa
ex eadem actione apparuit. Dat.
Ralend. Septemb. Conſtantino-
pol. poſt conſulatum Lampa-
dij, & Oreſtis, VV.CC.
n mms-
DE FIDEIVSSORIBVS , ET
mandatoribuss.
TITVLVS
XLI.
S periores itul fuerunt de bis qui quid ſuo nomine principaliter promitut Hie
tit eſt de his, qui pro altero ſtipulanti, vel ſtipulantibus quid adpromittunt ſal-
ua manente obligatione rei principalis:hi ſunt fideiuſſores, quibus adfines mandato-
res ſunt nam & qui promiſit fideiubere, ſatis promiſſo facit mandando credi pecu-
niã, vel quid aliud dari, fierive, l. vlt.S. vlt. D. mand. & vt eleganter ait l. ſi here-
ditatẽ. eod. tit. quicunque contractus tales ſunt, vt quicique eorum nomine fide-
iuſſor obligari poſſit, & mandati obligatio conſiſtit. nec multum refert praſens quis
interrogatus fideiubeat an abſens mandet. Sed ex eo loco etiã intelligimus hanc eſſe
differentiam inter fideiuſſorẽ, & mandatorem: quod nõ praſens tantum, vt l.22. . ſi
curator, eo tit. ſed etiam abſens mandet:quia mandati ſolo conſenſu contrahitur:
fideiubebat autem praſens duntaxat: quia hoc fit per ſtipulationem interrogato fi-
doiuſſore, vt ait dl. ſi hereditatem,& l.3.S vlt. ,de adm-rer. ad ciu pert. l. 12.
hoc tit qua ex re etiam olim dicebatur praſ quo npmine reſpõdens interrogãti fide-
iuſſor ſignificabat ſe preſentem, atque ade auctorem credendi eſſe. Non quicunque
praſens fuit in contrahenda obligatione, pro fideiuſſore habetur, vt l.6. hoc tit. l.15.
S. de adm tut. Sed qui praſens interrogatus eſt an praſeſſet, atque reſpondit praſquo
verbo fidem ſuam ſatus adſtringit. Porro quam adfiis ſit fideiuſſor mandatori,ex eo
etiam apparet quod plerunque mandator eſt is, pro quo fidei
iuſſor intercedit, & inter
eum, & fideiuſſorem mandati obliga io cõſtituitur: vt l.I4.hoc tit. Et communi in
toto hoc titulo ius fideiuſſoris, & mandatoris. Cvrac.
Exceptio reo competens, ſtatu
mutato non porrigitur ad fideiuſ-
ſorem hoc dicit ſecundum glo. Vel
ſic: ſecundum BVTRIG. Si ſolum
reus ab obligatione eximitur, &
in alium ſucceſſorem transfertur:
iſta exceptio fideiuſſori non datur.
BALD. Vel ſic: Publicatio bono-
rum debitoris fideiuſſorem non
liberat. BART.
I. Impp. SEVERVS, & ANTONI-
NVS AA. Lyſiæ.
d l Lyſas e adempta
parte bonorum exu-
an lare iuſſus eſt: nõ niſi
pro parte, quam reti-
nuit, creditoribus i obligatus eſt.
s
bẽt pro venditore ob euictionẽ, vocãtur ſecúdi auctores. Primus
auctor eſt vẽditor, ſecudus fideiuſſor, l.4ffde euict. Hi SeBs laj
dicuntur in Nou. 4. Vno tantûm loco fideiuſſor accipitur pr o re-
promiſſore:id eſt,pro co, qui nouandi cau ſa obligationem ſuſ-
cepit, l. in perſonam. rff. de pact. Mandatores ſunt quoru man-
dato quis pecuniam credit, aut fideiubet. Hi non verbis obligã-
tur: ſed nudo cõſenſu, & enumerantur etiam inter acceſſiones,
nec ob id fit nouatio. De bis eſt hic tit. CVIAC.
g. De fideiuſſoribus & man datoribus. Guique contractui poteſt
Verum qui pro eo fidem ſuam
adſtrinxerunt iure priſtino con-
uenirl poſſunt . PP. Idib. O¬
ctobr. Seuero A. Ill. & Victori-
no Coss.
Licitum eſt creditori habenti
pignora, agere contra fideiuſſorem:
tamen debet ei pignora cedere: niſi
in aliud debitum poſſit retinere.
BALD. & SALYC. Vel ſic: Fide-
iuſſori ſoluenti tenetur creditor
cedere actionem perſonalem, &hy-
pothecariam.BART.
I1. Iidem AA. Plocio.
Reditori, qui pro eodem
Clubro & pignora, & ſide.
cem: fideiuſſorem, & pignus accepi.
iuſſorem accepit:licètl, ſi ma-
ſtit pecul.j. Sj. & S. de-
bitum.
g lEiſiun C as e.
e MutuauiLyſie de-
cem & fideiuſſorem ac-
cepi, & Lyſias condem-
natus eſt lege Iul. de vi,
& ita trtia pars omniu
bonoru delata eſt fiſco:
licèt non poſſum con-
uenire Lyfiam, niſi pro
duabus partibus, qua
apud eum remanſerunt.
& fiſcum pro tertia:fide-
iuſſorem tamen, quem
in ſolidum habeo obli-
gatum, & in ſolidum
conuenire potero.
eJ Si Lyſias. Vide ſcrip-
ta ad l. 11. ſuprà de ex-
cept. ſeu praſcript. Cvra-
CIVS.
h J Si Lyſias Pone exem-
plum in lege Iulia de vi
priuata:vt Inſt. de publ.
iud. ité lex Iulia de vi.
Nam fiſcus quaſi ſuc-
ceſſor pro tertia, que ad
ſe pertinet, cõuenitur:vt
infr. ad leg. Iuliam de vi.
l tutoris. & ſf-de capi dil.
& ſol. mairim l ſi ma-
rito.in princ. & in ea ter-
tia damnatus habet ex-
ceptionem: vtff ſi quis
cau. l. ſed & ſi quis. in
princip.
iCreditoribus pro dua.
bus partibus.
Poſſunt. Videtur
quod non: vt ſuprà de
exceptio l. defenſione. Sed
ibi fuit integer ſtatus,
hîe non. Item adhuc
contrà, ffde iure fiſc. l.in
fraudem. S ſi principalis.
ſed ibi non ex ſucceſ-
ſione, ſed ex alia cau-
ſa bona deuenerunt ad
fiſcum, vt quia debi-
tor non ſoluebat, argu-
men, infrà de ſenten paſ-
l. iij in fin. Sed dic non
eſt contra:quia ibi apud
fiſcum fideiuſſerat: hîc
apud alios. Dicendum
in d. l. in fraudem. S. ſi
prius, agi de debitore fi-
ſei, non de fiſcato, aut
capite minuto, cuius
debitoris bona aris ſui
cauſa fiſcus occupauit.
Quare his videtur eſſe
contentus, vt in l. à D.
Pio.S ſi pignora. ff. de re
iudic. Meritô ergo fide-
iuſſores liberantur: niſi
fideiuſſor acceptus ſit in
id, quod debitor non
poſſet: ſicque nihil
obſtat huic legi. Cv-
IAC.
Reditor. JCASVS.
Mutuaui tibi de-
Electio mea eſt, quem
velim conuenire, vel reum, vel fideiuſſorem. Soluenti ta-
. .I... 1
men fideiuſſori cedam ius pignoris, ſi verô aliàs eſſent obligata
pignoris.
mihi eadem pignora, & ſi pro alia pecunia, non in quan-
tum fideiuſſit: niſi totam pecuniam ſoluat, non cedam ei ius
l JLicet. id eſt, licitum eſt:vt ffeod. l.inter eos. S. creditor. niſi a¬
liud conuenerit:vt arg. ff man.l. qui mutuum, in princip. & infrà
eo. l.omiſſis.
aObliga