DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.39779#0670
Lib. xlv i ii , Dio, TI t. XV.
T IT. XV.
DE PROBATIONIBUS.
C A P. I.
QUID, A QUO, QUO MODO PRO-
BANDUM.
1. Solusneaccusatgpprobet,an® reus? t 3. Quomodo probanda crimina.
2. Crimen notorium non indiget pro j 4. ReSia probationis divijio.
batione , & quod fit notorium ? I 5. Rejicitur probatio semiplena.
PRrobatio estintentionis legitima fides, quam facit indi-
ci actor, vel reus, vel ilterque. Ador probat crimen:
reus innocentiam. Ille juris ordine & necessitate : hjc , si
fadum neget, etiam h nihil prselticerit , accusatore non
probante absolyitur : sin confiteatur fadum, ceterum jure fadum de-
tendat , id ipium probare debet. Probatio enim ei incumbit,qui di-
cit, non qui negat /. 2. /. verius eft 21 ,£). de probat. I. z. L frit (Ira §. /.
9, /. 2 3. C\ de probat, l. 4. C. de edend. Nempe , si simplrciter neget:
fimpiicis^nim negationis per rerum naturam nulla probatio est l. ad-
severatio ie. C de nonanum. pec. d. I. 23. C. de probat. At si exceptio-
nem opponat, aut jure fadum defendat, exceptionem probarede-
bet/. 9, C. de except. /. 7.1 2. x 7. 1 8. §, 1. /. 19. 22. D. de probat. Ex-
cipiunt nonnulli crimen falsi, in quo , etsi (impliciter neget reus, u-
triquetamen & accusatori & reo probandi onus injungendum putant
arg /. ubi salfi 1 z C. adleg. Corn.Jefaif, de qua exceptione quid no-
bis videatur, diximus adleg. Qorn. defalf cap 6.
2. Cum igitur onus probandi accusatori porisEtrmm incumbar ,a-
reso? 1^1141. gamus £n';:e de probatione criminis : deinde de probatione inno-
Farin. cernite. Probatur crimen dubium : notorium , ut interpretes lo-
nT^1' sitiuntur, non indiget probatione, cum de audore ejus publice con-
seqq. itet, Notorium autem crimen secundum eosdem est, non solum
^rf;oiiquod palam&inspedante populo admisium est,ied d quod ex adis
r).i3.& vel instrumentis publicis apparet; quod t-est ibus in judicio probatum
seqq-Mc- c{> . qUOqrcu< injureconfeslusest ■ de quo judicatum est. Nec de-
sib.cas. i66+slmt qui putent, etiam famam notorium facere. Verum haec mihi
sententia
T IT. XV.
DE PROBATIONIBUS.
C A P. I.
QUID, A QUO, QUO MODO PRO-
BANDUM.
1. Solusneaccusatgpprobet,an® reus? t 3. Quomodo probanda crimina.
2. Crimen notorium non indiget pro j 4. ReSia probationis divijio.
batione , & quod fit notorium ? I 5. Rejicitur probatio semiplena.
PRrobatio estintentionis legitima fides, quam facit indi-
ci actor, vel reus, vel ilterque. Ador probat crimen:
reus innocentiam. Ille juris ordine & necessitate : hjc , si
fadum neget, etiam h nihil prselticerit , accusatore non
probante absolyitur : sin confiteatur fadum, ceterum jure fadum de-
tendat , id ipium probare debet. Probatio enim ei incumbit,qui di-
cit, non qui negat /. 2. /. verius eft 21 ,£). de probat. I. z. L frit (Ira §. /.
9, /. 2 3. C\ de probat, l. 4. C. de edend. Nempe , si simplrciter neget:
fimpiicis^nim negationis per rerum naturam nulla probatio est l. ad-
severatio ie. C de nonanum. pec. d. I. 23. C. de probat. At si exceptio-
nem opponat, aut jure fadum defendat, exceptionem probarede-
bet/. 9, C. de except. /. 7.1 2. x 7. 1 8. §, 1. /. 19. 22. D. de probat. Ex-
cipiunt nonnulli crimen falsi, in quo , etsi (impliciter neget reus, u-
triquetamen & accusatori & reo probandi onus injungendum putant
arg /. ubi salfi 1 z C. adleg. Corn.Jefaif, de qua exceptione quid no-
bis videatur, diximus adleg. Qorn. defalf cap 6.
2. Cum igitur onus probandi accusatori porisEtrmm incumbar ,a-
reso? 1^1141. gamus £n';:e de probatione criminis : deinde de probatione inno-
Farin. cernite. Probatur crimen dubium : notorium , ut interpretes lo-
nT^1' sitiuntur, non indiget probatione, cum de audore ejus publice con-
seqq. itet, Notorium autem crimen secundum eosdem est, non solum
^rf;oiiquod palam&inspedante populo admisium est,ied d quod ex adis
r).i3.& vel instrumentis publicis apparet; quod t-est ibus in judicio probatum
seqq-Mc- c{> . qUOqrcu< injureconfeslusest ■ de quo judicatum est. Nec de-
sib.cas. i66+slmt qui putent, etiam famam notorium facere. Verum haec mihi
sententia