DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.39779#0735
De Sententia.
T I T. XVII.
719
DE SENTENTIA. ET EJUS
SXECUTION E.
C A P. 1.
DE CONCLUSIONE CAUSiE.
1. \jinii criminalibus causis siat ceu- s 3. Quomodo hodie siat?
clusi»? ! 4. Obsitne reo, accusatcri, judici?
2. Quomodo saci asuerit} I 5. Audiendusne mss post sententiami
N criminalibus nullam fieri concksionem , qua renunti-
ent allegationibus suis accusator & reus , a multis credi-
tur. Modeftius illi mihi locuti videntur, qui dixerunt, fi-
,eri quidem concksionem in causis criminalibus , sed eam
reo non obesle quo minus etiam post concksionem innocentiam Tu-
am argumentis quibusicunque docere possit. Id enim innuit l.
unius 1 8. §. cogniturum D. de siju&sl. docens , quocunquetem-
pore , postulanti reo desenlionem dandam. Fiebat autem coa-
clusio olim quidem , cum oratores allegatis utrinque omnibus argu*
mends dicebant,Dixktwm enim 8c praetor,ab utraque parte oratione
conkmta, pronuntiabat. Dixerunt jatque ita in conhlium mittebat ju-
dices , id est , dimittebat judices, ad sententiam dicendam, ut Asconius
11 C^ n 1 .Verr. docet, hk iic vero conclusio fir,cum uterque litiga-
tor, accusator & reus allegationibus suis renuntiant, nihilquequod
adjiciant habere se dicunt, nov. nq.cap. z. Quae conclusio (eu
renuntiatio accusatori magis,quam teoobelle debet. Imo nec accu-
satori ohest : si judicis pocestatem respicias, qui ut maxime renuntia-
tio utrinque fa&a sit, si de causa nondum liqueat, ulteriores allegati-
ones requirere potest. Et hoc est, quod Dd, dicunt, Judici in causa
nunquam concludi, Illud probare nonposiTum , quod nonnulli scri-
pserunt , reum etiam post condemnationem ad defenlionem admit-
tendum esse. Quippe, non pnssit judex admittere defensionem rei,
rusi etiam retradet sententiam suam. At non licet judici muta-
re sententiam (emei di&^p U quodjusjit 14, /. 4.J. §. 1,/. $5*1,62.. D.
de re
1.
Vide Imb.
J.lnst.for.
19.
Claru fin.
qu. 61. in
fin.
Z.as in I,
judices n.
zi- C. de
jud.
GomeE 3.
resol.IJ. I!
J J.
2.
T I T. XVII.
719
DE SENTENTIA. ET EJUS
SXECUTION E.
C A P. 1.
DE CONCLUSIONE CAUSiE.
1. \jinii criminalibus causis siat ceu- s 3. Quomodo hodie siat?
clusi»? ! 4. Obsitne reo, accusatcri, judici?
2. Quomodo saci asuerit} I 5. Audiendusne mss post sententiami
N criminalibus nullam fieri concksionem , qua renunti-
ent allegationibus suis accusator & reus , a multis credi-
tur. Modeftius illi mihi locuti videntur, qui dixerunt, fi-
,eri quidem concksionem in causis criminalibus , sed eam
reo non obesle quo minus etiam post concksionem innocentiam Tu-
am argumentis quibusicunque docere possit. Id enim innuit l.
unius 1 8. §. cogniturum D. de siju&sl. docens , quocunquetem-
pore , postulanti reo desenlionem dandam. Fiebat autem coa-
clusio olim quidem , cum oratores allegatis utrinque omnibus argu*
mends dicebant,Dixktwm enim 8c praetor,ab utraque parte oratione
conkmta, pronuntiabat. Dixerunt jatque ita in conhlium mittebat ju-
dices , id est , dimittebat judices, ad sententiam dicendam, ut Asconius
11 C^ n 1 .Verr. docet, hk iic vero conclusio fir,cum uterque litiga-
tor, accusator & reus allegationibus suis renuntiant, nihilquequod
adjiciant habere se dicunt, nov. nq.cap. z. Quae conclusio (eu
renuntiatio accusatori magis,quam teoobelle debet. Imo nec accu-
satori ohest : si judicis pocestatem respicias, qui ut maxime renuntia-
tio utrinque fa&a sit, si de causa nondum liqueat, ulteriores allegati-
ones requirere potest. Et hoc est, quod Dd, dicunt, Judici in causa
nunquam concludi, Illud probare nonposiTum , quod nonnulli scri-
pserunt , reum etiam post condemnationem ad defenlionem admit-
tendum esse. Quippe, non pnssit judex admittere defensionem rei,
rusi etiam retradet sententiam suam. At non licet judici muta-
re sententiam (emei di&^p U quodjusjit 14, /. 4.J. §. 1,/. $5*1,62.. D.
de re
1.
Vide Imb.
J.lnst.for.
19.
Claru fin.
qu. 61. in
fin.
Z.as in I,
judices n.
zi- C. de
jud.
GomeE 3.
resol.IJ. I!
J J.
2.