4. Witold Urbanowicz, Kwadrat zloty, 1961, wym. 120 x 118, fot. Tadeusz Chrza-
nowski
artysta moczył w specjalnej zaprawie. Uformowane detale przyklejał i przy-
szywał. Stąd właśnie w części obrazu pojawiły się postrzępione linie poziome,
mocno zrytmizowane. Całą kompozycję pokrył srebrną farbą, oszlifował,
częściowo nawet wypolerował. W czasie kilku następnych lat Urbanowicz
wykonał wiele prac o podobnej strukturze. Były to serie obrazów piasko-
wych, jasnych, złocistych, szarych, a nawet czarnych. Z tych ostatnich na
uwagę zasługuje seria grafitowych Kwadratów (ił. 4) z 1962 roku, przypo-
minających lekko wypukłe, bardzo proste rysunki naskalne. W znacznie
cieplejszej tonacji utrzymana jest brunatna Skóra (1959-1960), zszyta
z płatów materii i dziurawiona wielokrotnie. Jednak nie cechuje jej tak
58
nowski
artysta moczył w specjalnej zaprawie. Uformowane detale przyklejał i przy-
szywał. Stąd właśnie w części obrazu pojawiły się postrzępione linie poziome,
mocno zrytmizowane. Całą kompozycję pokrył srebrną farbą, oszlifował,
częściowo nawet wypolerował. W czasie kilku następnych lat Urbanowicz
wykonał wiele prac o podobnej strukturze. Były to serie obrazów piasko-
wych, jasnych, złocistych, szarych, a nawet czarnych. Z tych ostatnich na
uwagę zasługuje seria grafitowych Kwadratów (ił. 4) z 1962 roku, przypo-
minających lekko wypukłe, bardzo proste rysunki naskalne. W znacznie
cieplejszej tonacji utrzymana jest brunatna Skóra (1959-1960), zszyta
z płatów materii i dziurawiona wielokrotnie. Jednak nie cechuje jej tak
58