Modus: Prace z historii sztuki (2.2001)

MODUS

Prace z historii sztuki
II (2001)

Wojciech Walanus

Poliptyk z Lusiny ze zbiorów Muzeum Narodowego
w Krakowie - nowe spostrzeżenia*

Przechowywane w krakowskim Muzeum Narodowym fragmenty póź-
nogotyckiego retabulum, zwanego tradycyjnie poliptykiem z Lusiny, są
przedmiotem uwagi historyków sztuki od przeszło stu lat1. Mimo to stan
wiedzy o tym dziele jest wciąż niepełny. W niniejszym artykule zamierzam
Przedstawić kilka nieznanych bądź niepublikowanych dotąd faktów do-
tyczących dziejów nastawy, rekonstrukcję jej pierwotnego wyglądu, uwagi
0 typie retabulum i analizę formalno-stylistyczną partii rzeźbiarskiej2.

1. Dzieje poliptyku

Pierwsze informacje o poliptyku z Lusiny pochodzą dopiero z połowy
w. XIX3. Wiadomo, iż należał on do właścicieli podkrakowskiej wsi Lusi-
fta, Leopolda i Wincentego Sroczyńskich, i przechowywany był w kaplicy

* Artykuł niniejszy jest skróconą wersjąmojej pracy magisterskiej, poświęconej poliptykowi
z Lusiny, napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Ewy Snieżyńskiej-Stolot. Pani Promotor
1 Recenzentowi, panu prof. dr hab. Jerzemu Gadomskiemu, winien jestem wdzięczność za
wszelkie rady i krytyczne uwagi. Osobne podziękowania należą się drowi hab. Wojciechowi
Bałusowi za pomoc w przygotowaniu tekstu do druku. W przypisach stosuję skrót TNK na
Oznaczenie Towarzystwa Naukowego Krakowskiego.

* Wykaz starszej literatury zamieszcza J. Gadomski, Gotyckie malarstwo tablicowe
Małopolski 1500-1540, Warszawa-Kraków 1995, s. 66, przyp. 80-81.

^ Ramy artykułu nie pozwalają na omówienie niezwykle oryginalnego i zasługującego na
osobne studium programu ikonograficznego retabulum.

3 Większość materiałów archiwalnych do dziejów poliptyku pierwsza zebrała i przeanalizo-
wała Maria Koper-Krysiakowa w niedrukowanej pracy magisterskiej pt. Późnogotycki polip-
tyk z Lusiny, Kraków 1972 (maszynopis w Archiwum UJ), s. 7-13, 20-24 i Aneks.

43