DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.19138#0525
Hinweis: Dies ist eine zusätzlich gescannte Seite, um Farbkeil und Maßstab abbilden zu können.
0.5
1 cm
DisTertatio Quarta.
4^7
rint, & accufatiuis pluralibus in IS exient, fcilicet, fortioris , fortionim
sacere debent , non fortioriiirri , id eft , ante VM fyllaham I recipere non
debent. Hoc locupletisTmio antiquissimi Grammatici testimonio iterum con-
firmatur quod ruperiiis demonslrabam , videlicet Augusti astate accusati-
uos plurales declinationis tertins non per eis, sed per is scriptosrquam-
uis litera longa I diphthongum EI supplebat . Nam C. Iulius Modestus
vixit sub disciplina C. Iulij Hygini a lulio Cxsare anno Vrbis 707. post
captam Alexandriam, Romam adue£ti , qui postea libertus Augusti fuit ,
ac ob antiquitatis notitiam Polyhilhor appellatus. Hmus, inquit Suetonius
cap. 2.0. de Grammaticis, libertus fuit Iulius Alodejtus , m fiudiis atque
dotfrina ^veftigia patroni fecutus . Prasterea ex recitatis Iulij Modesti ver-
bis patet praeter quatuor illos a Prifciano numeratos canonas, addenda esse
comparatiua nomina, quae etiam is in quarto casu multitudinis habere pos-
sixnt. Ceteriim in his vna omnium optima regula est euphonia, vti ex Pro-
bo Gellius allato superiiis testimonio, adnotauit . Publius etiam Confcntius
in Arte pagina 1040. cum quaedam de hisce accusatiuis in is prxmisilset ,
fcribit: Sed in hoc quoque fequenda euphonia efi, nempe qubd auribus iu-
cundius sonat. Hxc prolixius exposui, non solum vt phrasis illa Caiani
lapidis <vltra FINIS extremas, iuxta tritas Grammaticas artis regulas prse-
formata monstraretur, verum etiam vt antiquatos pluralium tertias declina-
tionis canonas , tot fcriptorum aurei Latinitatis feculi testimonijs in bono
lumine collocarem •, cum ijdem & longioris aetatis caligine, & veterum Au-
6torum libros subinde mutantium temeritate, ac denique iamdiu mtx apud
Grammaticos iynraxeos consuetudine , nostra astate adeo in obfcuro late-
ant, vt vir insignis qui iusto volmine variatae Latinitatis causas inuestigat,
cosdem plane ignorans, Finis in quarto casu multitudinis in Piiana tabula so-
lcecismi incusarir, cum tamen iuxta Grammaticorum canones elegantissime
6cfcriptum,& sculptum fuerit.
Akerum quoque adiediuum nomen, nempe extremas, optime positum
cx ijsdem Grammaticorum regulis intelligitur . Etenim docent nomen finis
masculini ac feminini generis esse . Publius Consentius in Arte pagina zoz6.
fcribit : Nam inter femininum & mafculinum funt hac nomina , cortex,
sileXj_ sims , (hrPs , tinus . dies \ vtrouis enirn genere leffa imeniuntur .
nis quoque tam masculim, quam feminini ge-
em antea monuerat Nonnius Marcellus vbi agit
ucens testimonia Accij, Coelij, Heminx , Var-
quidem lib. 4. de vita Populi R. Ita huius belli
eodex Mediceus omnium antiquissimus, in lib-
genere elatam exhibet. Immo cum in v. 14.
pnem prius scriptum fuisset, Turcius Apronia-
Itbm.
de i|-w
ron = ~
o
—
Lib-
I o
p 06
o
E E
VI das fnem, rex magne, laborum.
r Priami fatorum &c.
sis finem ferat &c.
ue fub IPSAM. Finem aduentabant.
s ftandi ? quo me decet <vsque teneri.
finis erit, coniunx ? quid denique reftat?
N n n z Quae
4^7
rint, & accufatiuis pluralibus in IS exient, fcilicet, fortioris , fortionim
sacere debent , non fortioriiirri , id eft , ante VM fyllaham I recipere non
debent. Hoc locupletisTmio antiquissimi Grammatici testimonio iterum con-
firmatur quod ruperiiis demonslrabam , videlicet Augusti astate accusati-
uos plurales declinationis tertins non per eis, sed per is scriptosrquam-
uis litera longa I diphthongum EI supplebat . Nam C. Iulius Modestus
vixit sub disciplina C. Iulij Hygini a lulio Cxsare anno Vrbis 707. post
captam Alexandriam, Romam adue£ti , qui postea libertus Augusti fuit ,
ac ob antiquitatis notitiam Polyhilhor appellatus. Hmus, inquit Suetonius
cap. 2.0. de Grammaticis, libertus fuit Iulius Alodejtus , m fiudiis atque
dotfrina ^veftigia patroni fecutus . Prasterea ex recitatis Iulij Modesti ver-
bis patet praeter quatuor illos a Prifciano numeratos canonas, addenda esse
comparatiua nomina, quae etiam is in quarto casu multitudinis habere pos-
sixnt. Ceteriim in his vna omnium optima regula est euphonia, vti ex Pro-
bo Gellius allato superiiis testimonio, adnotauit . Publius etiam Confcntius
in Arte pagina 1040. cum quaedam de hisce accusatiuis in is prxmisilset ,
fcribit: Sed in hoc quoque fequenda euphonia efi, nempe qubd auribus iu-
cundius sonat. Hxc prolixius exposui, non solum vt phrasis illa Caiani
lapidis <vltra FINIS extremas, iuxta tritas Grammaticas artis regulas prse-
formata monstraretur, verum etiam vt antiquatos pluralium tertias declina-
tionis canonas , tot fcriptorum aurei Latinitatis feculi testimonijs in bono
lumine collocarem •, cum ijdem & longioris aetatis caligine, & veterum Au-
6torum libros subinde mutantium temeritate, ac denique iamdiu mtx apud
Grammaticos iynraxeos consuetudine , nostra astate adeo in obfcuro late-
ant, vt vir insignis qui iusto volmine variatae Latinitatis causas inuestigat,
cosdem plane ignorans, Finis in quarto casu multitudinis in Piiana tabula so-
lcecismi incusarir, cum tamen iuxta Grammaticorum canones elegantissime
6cfcriptum,& sculptum fuerit.
Akerum quoque adiediuum nomen, nempe extremas, optime positum
cx ijsdem Grammaticorum regulis intelligitur . Etenim docent nomen finis
masculini ac feminini generis esse . Publius Consentius in Arte pagina zoz6.
fcribit : Nam inter femininum & mafculinum funt hac nomina , cortex,
sileXj_ sims , (hrPs , tinus . dies \ vtrouis enirn genere leffa imeniuntur .
nis quoque tam masculim, quam feminini ge-
em antea monuerat Nonnius Marcellus vbi agit
ucens testimonia Accij, Coelij, Heminx , Var-
quidem lib. 4. de vita Populi R. Ita huius belli
eodex Mediceus omnium antiquissimus, in lib-
genere elatam exhibet. Immo cum in v. 14.
pnem prius scriptum fuisset, Turcius Apronia-
Itbm.
de i|-w
ron = ~
o
—
Lib-
I o
p 06
o
E E
VI das fnem, rex magne, laborum.
r Priami fatorum &c.
sis finem ferat &c.
ue fub IPSAM. Finem aduentabant.
s ftandi ? quo me decet <vsque teneri.
finis erit, coniunx ? quid denique reftat?
N n n z Quae