DOI Artikel:
Żurowska, Klementyna: Studia nad architekturą wczesnopiastowską, [2]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26757#0076
W latach 1962—1963, gdy Zofia Wartołowska odkryła rotundę z niszami
na terenie tzw. regii w Wiślicy, przy murze pd.-zach., we wnętrzu rotundy,
między niszami, ujawniony został kamienny fundament filarka nie zwią-
zany jednak organicznie z właściwym murem budowli 9 (rys. 4). Dalsze ba-
dania, które ujawniły zarys budynku na rzucie prostokąta w odległości 2,5 m
na zach. od rotundy, wykazały, że te dwie budowle: kolista i prostokątna nie
powstały równocześnie. Najpierw wzniesiono rotundę, prostokąt palatium
9
Rys. 4. Wiślica, pn. skrzydło pałacu, rzut poziomy (wg Z. Wartołowskiej)
został dobudowany w drugiej fazie. Z tej samej drugiej fazy pochodzi, jak
wykazały badania zapraw, pozostałość filarka pod ścianą pd. rotundy 10.
Filarek ten, jak sądzę, jest pozostałością po emporze zach. o typie balkonu
wspartego na dwu podporach przyściennych i jednej wolno stojącej i winien
był mieć swój odpowiednik pod murem pn. rotundy. Ten teren nie został
jednak przebadany u. W tym samym czasie co budynek prostokątny, poło-
żony na zach. od niszowej rotundy, lub może nieco później, na wsch. od niej
powstał drugi budynek również na rzucie prostokątnym, usytuowany wzdłuż
osi pn.-pd. i od pd. zakończony prostą rotundą z jedną apsydą od wsch.
Datowanie zespołu wiślickiego jest niezmiernie trudne, brak bowiern zarówno
kontekstu archeologicznego, jak i wiadomości w źródłach pisanych. Istnieją
9 Por. stan badań i literaturę na temat zespołu pałacowego w Wiślicy, Pietrusińska, o. c.
s. 775 i 828—829.
10 Por. Z. Wartołowska, Dzieje Wiślicy w świetle odkryć archeologicznych, „Zespół Badań
. nad Połskim Średniowieczem Uniwersytetu Warszawskiego i Politechniki Warszawskiej. Spra-
wozdania”, 1964—1965, s. 40—42.
11 Również Z. Wartołowska interpretuje relikt filara w pd.-zach. części rotundy w Wiślicy,
jako pozostałość po emporze zach. por. Wartołowska, o. c., s. 41.
74
na terenie tzw. regii w Wiślicy, przy murze pd.-zach., we wnętrzu rotundy,
między niszami, ujawniony został kamienny fundament filarka nie zwią-
zany jednak organicznie z właściwym murem budowli 9 (rys. 4). Dalsze ba-
dania, które ujawniły zarys budynku na rzucie prostokąta w odległości 2,5 m
na zach. od rotundy, wykazały, że te dwie budowle: kolista i prostokątna nie
powstały równocześnie. Najpierw wzniesiono rotundę, prostokąt palatium
9
Rys. 4. Wiślica, pn. skrzydło pałacu, rzut poziomy (wg Z. Wartołowskiej)
został dobudowany w drugiej fazie. Z tej samej drugiej fazy pochodzi, jak
wykazały badania zapraw, pozostałość filarka pod ścianą pd. rotundy 10.
Filarek ten, jak sądzę, jest pozostałością po emporze zach. o typie balkonu
wspartego na dwu podporach przyściennych i jednej wolno stojącej i winien
był mieć swój odpowiednik pod murem pn. rotundy. Ten teren nie został
jednak przebadany u. W tym samym czasie co budynek prostokątny, poło-
żony na zach. od niszowej rotundy, lub może nieco później, na wsch. od niej
powstał drugi budynek również na rzucie prostokątnym, usytuowany wzdłuż
osi pn.-pd. i od pd. zakończony prostą rotundą z jedną apsydą od wsch.
Datowanie zespołu wiślickiego jest niezmiernie trudne, brak bowiern zarówno
kontekstu archeologicznego, jak i wiadomości w źródłach pisanych. Istnieją
9 Por. stan badań i literaturę na temat zespołu pałacowego w Wiślicy, Pietrusińska, o. c.
s. 775 i 828—829.
10 Por. Z. Wartołowska, Dzieje Wiślicy w świetle odkryć archeologicznych, „Zespół Badań
. nad Połskim Średniowieczem Uniwersytetu Warszawskiego i Politechniki Warszawskiej. Spra-
wozdania”, 1964—1965, s. 40—42.
11 Również Z. Wartołowska interpretuje relikt filara w pd.-zach. części rotundy w Wiślicy,
jako pozostałość po emporze zach. por. Wartołowska, o. c., s. 41.
74