DOI Artikel:
Wardzyński, Michał: Marmo bianco statuario z Carrary oraz inne importowane gatunki marmurów włoskich w małej architekturze i rzeźbie na terenie dawnej Rzeczypospolitej od XVI do końca XVIII w.
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.43437#0120
niewielkich odcinkach poduszkowego fryzu w ołtarzu ambitowym św. Woj-
ciecha i Św. Krzyża (1674)92.
II. 22. Oliwa, kościół Cystersów (obecnie
katedra), ołtarz boczny św. Antoniego
Padewskiego, 1638, wyk. nieustalony
warsztat gdański, marmo bianco
ordinario, fot.
Michał Wardzyński, 2005
II. 23. Oliwa, kościół Cystersów (obecnie
katedra), ołtarz transeptowy św. Kazi-
mierza, 1635, wyk. nieustalony warsztat
gdański, marmo bianco ordinario venato
i nieustalony marmur włoskiego pocho-
dzenia, fot. Michał Wardzyński, 2005
W stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, 30 sierpnia 1632 r. Mikołaj
Kiszka, podówczas wojewoda mścisławski, zawarł ze znanym rzeźbiarzem
wileńskim Wilhelmem Pohlem kontrakt na wykonanie własnego nagrobka
do ufundowanego własnym sumptem kościoła bernardynów w Iwiu pod Wil-
nem. W umowie fundator zastrzegł, iż najważniejsze figury mają być wyko-
nane z białego marmuru (kararyjskiego) na wzór wykonanego wcześniej przez
Pohla marmurowego pomnika rodziny księcia Krzysztofa Radziwiłła, het-
mana polnego litewskiego, w zborze kalwińskim w Dubinkach pod Wilnem93.
92 Janusz Pałubicki, Rzeźbiarz gdański Hans Caspar Gockheller, „Gdańskie Studia Mu-
zealne” 1978, t. 2, s. 121-140, tu s. 136, ił. 21; Iwicki, Oliwa wczoraj i dziś..., s. 47, 83, 97-98,
ił. nlb. s. 84, 97.
93 Warszawa, Archiwum Główne Akt Dawnych (AGAD), Archiwum Warszawskie Radzi-
wiłłów (AR), Dział X, papiery Kiszków, zesp. 354, sygn. 525, Kopiariusz dokumentów prywatnych
118
ciecha i Św. Krzyża (1674)92.
II. 22. Oliwa, kościół Cystersów (obecnie
katedra), ołtarz boczny św. Antoniego
Padewskiego, 1638, wyk. nieustalony
warsztat gdański, marmo bianco
ordinario, fot.
Michał Wardzyński, 2005
II. 23. Oliwa, kościół Cystersów (obecnie
katedra), ołtarz transeptowy św. Kazi-
mierza, 1635, wyk. nieustalony warsztat
gdański, marmo bianco ordinario venato
i nieustalony marmur włoskiego pocho-
dzenia, fot. Michał Wardzyński, 2005
W stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, 30 sierpnia 1632 r. Mikołaj
Kiszka, podówczas wojewoda mścisławski, zawarł ze znanym rzeźbiarzem
wileńskim Wilhelmem Pohlem kontrakt na wykonanie własnego nagrobka
do ufundowanego własnym sumptem kościoła bernardynów w Iwiu pod Wil-
nem. W umowie fundator zastrzegł, iż najważniejsze figury mają być wyko-
nane z białego marmuru (kararyjskiego) na wzór wykonanego wcześniej przez
Pohla marmurowego pomnika rodziny księcia Krzysztofa Radziwiłła, het-
mana polnego litewskiego, w zborze kalwińskim w Dubinkach pod Wilnem93.
92 Janusz Pałubicki, Rzeźbiarz gdański Hans Caspar Gockheller, „Gdańskie Studia Mu-
zealne” 1978, t. 2, s. 121-140, tu s. 136, ił. 21; Iwicki, Oliwa wczoraj i dziś..., s. 47, 83, 97-98,
ił. nlb. s. 84, 97.
93 Warszawa, Archiwum Główne Akt Dawnych (AGAD), Archiwum Warszawskie Radzi-
wiłłów (AR), Dział X, papiery Kiszków, zesp. 354, sygn. 525, Kopiariusz dokumentów prywatnych
118