DOI Artikel:
Barylewska-Szymánska, Ewa: Przyczynek do sytuacji materialnej gdańskich rzeźbiarzy w XVIII w.
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.43437#0210
Ewa
Barylewska-
-Szymańska
zespołu mebli siedziskowych wchodzących w Gdańsku szerzej w tym czasie
w modę. Były one obijane jednorodnie i składały się najczęściej właśnie
z kanapy i 6 bądź 12 krzeseł, rzadziej uzupełnianych także fotelami. Takie
właśnie przypuszczenie nasuwa fakt, że kanapę i krzesła sprzedano w czasie
licytacji za 36 florenów.
II. 6. Projekt schodów Ratusza Głównego Miasta, fot. ze zbiorów Archiwum Państwowego
w Gdańsku
Mistrz Linek miał też zegar z kurantem (z mechanizmem piszczałkowym),
sprzedany na licytacji za nieco ponad 100 florenów, był to najkosztowniejszy
sprzęt w jego domu. Wprawdzie szafka zegara była polichromowana (wyższe
ceny osiągały zegary umieszczone w szafkach fornirowanych orzechem bądź
mahoniem), niemniej jednak zegar miał sześć wymiennych „wałków” i wygry-
wał pewnie wiele melodii (niestety o repertuarze nie wspomniano). Zegary
grające stanowiły w domach gdańskich swego rodzaju wyznacznik luksusu
i należały do sprzętów kosztownych i dość rzadkich, a ich ceny były wysokie24.
Na ścianie wisiało modne lustro w ramie fornirowanej drewnem orze-
chowym, pod nim mogła stać konsola wykonana z gipsu. Zapewne, co często
praktykowano, w tym samym pomieszczeniu wstawiono też fornirowany orze-
chem kantor z blatem do pisania („Schreib-Contoir”). Był to niewątpliwie naj-
ciekawszy mebel w domu Lincka. Tego typu sprzęty w dolnej części z szafką
bądź szufladami miały podnoszony blat do pisania i nastawę z szafką niekiedy
24 Ewa Barylewska-Szymańska, Wojciech Szymański, Zegary domowe w Gdańsku w dru-
giej połowie XVIII wieku [w:] Zegary gdańskie, katalog wystawy, Muzeum Historyczne Miasta
Gdańska, red. Zuzanna Prószyńska, Ewa Barylewska-Szymańska, Dariusz Kaczor, Konrad
Nawrocki, Stefan S. Mieleszkiewicz, Wojciech Szymański, Gdańsk 2005, s. 81-83, 86.
208
Barylewska-
-Szymańska
zespołu mebli siedziskowych wchodzących w Gdańsku szerzej w tym czasie
w modę. Były one obijane jednorodnie i składały się najczęściej właśnie
z kanapy i 6 bądź 12 krzeseł, rzadziej uzupełnianych także fotelami. Takie
właśnie przypuszczenie nasuwa fakt, że kanapę i krzesła sprzedano w czasie
licytacji za 36 florenów.
II. 6. Projekt schodów Ratusza Głównego Miasta, fot. ze zbiorów Archiwum Państwowego
w Gdańsku
Mistrz Linek miał też zegar z kurantem (z mechanizmem piszczałkowym),
sprzedany na licytacji za nieco ponad 100 florenów, był to najkosztowniejszy
sprzęt w jego domu. Wprawdzie szafka zegara była polichromowana (wyższe
ceny osiągały zegary umieszczone w szafkach fornirowanych orzechem bądź
mahoniem), niemniej jednak zegar miał sześć wymiennych „wałków” i wygry-
wał pewnie wiele melodii (niestety o repertuarze nie wspomniano). Zegary
grające stanowiły w domach gdańskich swego rodzaju wyznacznik luksusu
i należały do sprzętów kosztownych i dość rzadkich, a ich ceny były wysokie24.
Na ścianie wisiało modne lustro w ramie fornirowanej drewnem orze-
chowym, pod nim mogła stać konsola wykonana z gipsu. Zapewne, co często
praktykowano, w tym samym pomieszczeniu wstawiono też fornirowany orze-
chem kantor z blatem do pisania („Schreib-Contoir”). Był to niewątpliwie naj-
ciekawszy mebel w domu Lincka. Tego typu sprzęty w dolnej części z szafką
bądź szufladami miały podnoszony blat do pisania i nastawę z szafką niekiedy
24 Ewa Barylewska-Szymańska, Wojciech Szymański, Zegary domowe w Gdańsku w dru-
giej połowie XVIII wieku [w:] Zegary gdańskie, katalog wystawy, Muzeum Historyczne Miasta
Gdańska, red. Zuzanna Prószyńska, Ewa Barylewska-Szymańska, Dariusz Kaczor, Konrad
Nawrocki, Stefan S. Mieleszkiewicz, Wojciech Szymański, Gdańsk 2005, s. 81-83, 86.
208