Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (13.2014)

IL 13. Młodzieniec z maską, 1904-1905, Arthur Lewin-Funcke, wg www.lewin-
funcke.de
Przetrwały one wojenne zawirowania dzięki temu, że były później często powie-
lane. Do najlepszych należą wizerunek Maxa Fleischera (1924) wykonany dla
Rijksherbarium w Lejdzie oraz Martina Niemóllera (1934) znajdujący się dziś
w Berlinie (Berlin-Dahlem: Niemóller-Gedenkort im Friedenszentrum).
W zróżnicowanym dorobku artysty znane są też rzeźby małofbrmatowe.
Liczne statuetki przedstawiające postacie kobiece przeznaczone do dekoracji
wnętrz salonów i gabinetów były dobrym źródłem dochodu. Ważnym aspek-
tem twórczości Lewina-Funckego jest cykl wyobrażeń, który artysta stworzył
w ostatnich latach życia. Głównym tematem tych wolnych od komercji dzieł
są postacie niewidomych, zarówno wizerunki portretowe (il. 14), jak i pełne
sylwetki (il. 15). W tych rzeźbach o uproszczonej, niecyzelowanej formie
ujawniają się emocje starego mistrza, który z nielicznymi wyjątkami tworzył
je dla własnej satysfakcji zafascynowany „widzeniem” pozbawionych wzroku9.
Artysta przez większość swojego życia prowadził dziennik, w którym
notował między innymi listy zamówień, historię realizacji rzeźb i prywatne
spostrzeżenia dotyczące własnej twórczości. Dzięki temu niepublikowane-
mu dokumentowi można prześledzić kilkuletnią współpracę10, którą arty-
sta nawiązał z Królewską Dyrekcją Kolei (Kónigliche Eisenbahndirektion).

9 Arthur Lewin-Funcke, Blinde haben mich sehend gemacht. Geist und Arbeit, „Deutsche
Evangelische Zeitschrift” 1932, Jg. 2, Nr. 7, s. 214-216.
10 Dostęp do niepublikowanych materiałów pozostałych po Arthurze Lewinie-
-Funcke - fragmentów dziennika, spisów zamówień oraz szkiców, był możliwy dzięki uprzej-
mości wnuczki artysty p. Karin Weyert, której składam serdeczne podziękowania.

Dekoracja
rzeźbiarska
fasady gmachu
Dyrekcji Kolei
w Gdańsku...

223