DOI article:
Wojtczak, Katarzyna Anna: Dekoracja rzeźbiarska fasady gmachu Dyrekcji Kolei w Gdańsku oraz jej twórcy
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.43437#0227
z dekoracją gdańskiego gmachu Dyrekcji Ko-
lei - Stanislausa Cauera11 (il. 17). Był przedstawi-
cielem trzeciego pokolenia rodziny12, w której tra-
dycję artystyczną zapoczątkował jego dziad Emil
(1800-1867). Po zdobyciu wykształcenia rzeźbia-
rza osiadł w położonym w Nadrenii Bad Kreu-
znach, gdzie założył atelier, którego klientami
byli kuracjusze odwiedzający miasteczko. Dzięki
licznym zleceniom na popiersia portretowe, de¬
koracyjne statuetki, rzeźby ogrodowe i sepulkral¬
ne, a także umiejętności pracy w różnorodnych
materiałach - gipsie, terakocie, marmurze czy
brązie, Emil Cauer zyskał sławę i majątek. Ciągły
wzrost zamówień sprawił, że pracownia w Bad
Kreuznach stała się bardzo dobrze prosperują-
cą wytwórnią, a Emil do zawodu przyuczył obu
swoich utalentowanych synów - Carla i Roberta.
Starszy z nich, Carl (1828-1885), szybko wspo-
mógł rozwój rodzinnej firmy, zarówno przez cie-
kawe wynalazki ułatwiające i przyspieszające pro-
ces produkcji rzeźb, jak i wybitny talent do por-
tretów, które cieszyły się wśród kuracjuszy niegasnącym powodzeniem. Carl
Cauer był najwybitniejszym artystą w rodzinie, a jego talent doceniono nie
tylko w rodzinnym kurorcie. Między 1851 a 1854 r. w Londynie zrealizo-
wał liczne zamówienia, podobnie jak w Wiedniu, gdzie wykonał marmu-
rową statuę przedstawiającą cesarza Franciszka Józefa (1857). Jego synowie
również zajmowali się rzeźbiarstwem: Robert zwany Młodszym (1863-1947)
ostatecznie osiadł w Darmstadt, a Hugo (1864-1918), Ludwig (1866-1947)
i Emil zwany Młodszym (1867-1946) - w Berlinie.
Drugi z synów Emila, Robert Cauer (1831-1893), ojciec Stanislausa
(1867-1943), był człowiekiem nieco mniej kreatywnym. Wspierał przez jakiś
czas rodzinną firmę naśladując styl ojca, a następnie udał się do Rzymu, gdzie
zwrócił się ku tematyce religijnej. We Włoszech zajmował się ponadto nad-
zorowaniem niemieckich stypendystów w atelier Willego Strohl-Ferna. Jego
syn, Stanislaus, spędził dzieciństwo i uczył się fachu wraz z licznymi kuzynami
II. 17. Stanislaus Cauer, wg Elke
Masa, Stanislaus Cauer 1867-1943,
Amsterdam 2000
11 Allgemeines Kiinstlerlexikon. Die bildenden Kiinstler alter Zeiten und Volker, Bd. 17,
Miinchen 1997, s. 335 (oprać. Gudrun Schmidt-Esters); Elke Masa, Stanislaus Cauer 1867-1943,
Amsterdam 2000; Herbert Meinhard, Konigsberger Skulpturen und ihre Meister 1255-1945,
Wiirzburg 1970, s. 33-54.
12 Anne Tesch, Die Bildhauer Familie Cauer, Bad Kreuznach 1977; Elke Masa, Die Bild-
hauer Familie Cauer im 19. und 20. Jahrhundert, Berlin 1989; Die Bildhauer Familie Cauer,
Hg. Klaus Freckmann, Angela Nestler-Zapp, Koln 2000; Bloch, Grzimek, Die Berliner Bildhau-
erschule..., s. 158-161.
225
lei - Stanislausa Cauera11 (il. 17). Był przedstawi-
cielem trzeciego pokolenia rodziny12, w której tra-
dycję artystyczną zapoczątkował jego dziad Emil
(1800-1867). Po zdobyciu wykształcenia rzeźbia-
rza osiadł w położonym w Nadrenii Bad Kreu-
znach, gdzie założył atelier, którego klientami
byli kuracjusze odwiedzający miasteczko. Dzięki
licznym zleceniom na popiersia portretowe, de¬
koracyjne statuetki, rzeźby ogrodowe i sepulkral¬
ne, a także umiejętności pracy w różnorodnych
materiałach - gipsie, terakocie, marmurze czy
brązie, Emil Cauer zyskał sławę i majątek. Ciągły
wzrost zamówień sprawił, że pracownia w Bad
Kreuznach stała się bardzo dobrze prosperują-
cą wytwórnią, a Emil do zawodu przyuczył obu
swoich utalentowanych synów - Carla i Roberta.
Starszy z nich, Carl (1828-1885), szybko wspo-
mógł rozwój rodzinnej firmy, zarówno przez cie-
kawe wynalazki ułatwiające i przyspieszające pro-
ces produkcji rzeźb, jak i wybitny talent do por-
tretów, które cieszyły się wśród kuracjuszy niegasnącym powodzeniem. Carl
Cauer był najwybitniejszym artystą w rodzinie, a jego talent doceniono nie
tylko w rodzinnym kurorcie. Między 1851 a 1854 r. w Londynie zrealizo-
wał liczne zamówienia, podobnie jak w Wiedniu, gdzie wykonał marmu-
rową statuę przedstawiającą cesarza Franciszka Józefa (1857). Jego synowie
również zajmowali się rzeźbiarstwem: Robert zwany Młodszym (1863-1947)
ostatecznie osiadł w Darmstadt, a Hugo (1864-1918), Ludwig (1866-1947)
i Emil zwany Młodszym (1867-1946) - w Berlinie.
Drugi z synów Emila, Robert Cauer (1831-1893), ojciec Stanislausa
(1867-1943), był człowiekiem nieco mniej kreatywnym. Wspierał przez jakiś
czas rodzinną firmę naśladując styl ojca, a następnie udał się do Rzymu, gdzie
zwrócił się ku tematyce religijnej. We Włoszech zajmował się ponadto nad-
zorowaniem niemieckich stypendystów w atelier Willego Strohl-Ferna. Jego
syn, Stanislaus, spędził dzieciństwo i uczył się fachu wraz z licznymi kuzynami
II. 17. Stanislaus Cauer, wg Elke
Masa, Stanislaus Cauer 1867-1943,
Amsterdam 2000
11 Allgemeines Kiinstlerlexikon. Die bildenden Kiinstler alter Zeiten und Volker, Bd. 17,
Miinchen 1997, s. 335 (oprać. Gudrun Schmidt-Esters); Elke Masa, Stanislaus Cauer 1867-1943,
Amsterdam 2000; Herbert Meinhard, Konigsberger Skulpturen und ihre Meister 1255-1945,
Wiirzburg 1970, s. 33-54.
12 Anne Tesch, Die Bildhauer Familie Cauer, Bad Kreuznach 1977; Elke Masa, Die Bild-
hauer Familie Cauer im 19. und 20. Jahrhundert, Berlin 1989; Die Bildhauer Familie Cauer,
Hg. Klaus Freckmann, Angela Nestler-Zapp, Koln 2000; Bloch, Grzimek, Die Berliner Bildhau-
erschule..., s. 158-161.
225