DOI Artikel:
Strzałkowski, Zbigniew: Obraz Opłakiwanie Chrystusa z Czarnego Potoka w Tarnowskim Muzeum Diecezjalnym
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.29198#0096
84
ZBIGNIEW STRZAŁKOWSKI
Dopiero Łuszczkiewicz po odbytej wycieczce po Sądeczyźnie ^ usto-
sunkował się krytycznie do dotychczasowej opinii naukowej, która we-
dług niego aż do roku 1874 zaliczała obrazy średniowieczne bądź to do
szkoły staroniemieckiej, bądź też do bizantyńskiej. Opinia ta przetrwała
dłużej niż sądził Łuszczkiewicz, który chyba pierwszy w miarę dobrze
datował zabytki, łącząc je w krąg sądecki, różniący się od krakowskiego
warsztatu.
W odkryciu naszego zabytku duże zasługi położył Józef Łepkowski,
wielki badacz i miłośnik przeszłości. On to pierwszy zwrócił uwagę opinii
naukowej na obraz z Czarnego Potoka, sugerując się napisem biegnącym
przez całą szerokość obrazu u góry, w którym pod nazwiskiem Wincen-
tego Radławity (ryc. 17) dopatrywał się autora i roku powstania tegoż
obrazu, co za nim powtórzył Rastawiecki Sądzę za Walickim ^ że pod
datą 1595 należy rozumieć adnotację odnoszącą się do restauracji obrazu,
dokonanej przez tegoż Wincentego Radławitę, piszącego się ,,per GRECUM
YINCENTlUM RADŁAVITA."
Od Kopery ^ począwszy jako przykład ilustrujący całokształt osiąg-
nięć artystycznych warsztatu sądeckiego przytacza się Opłakituame
z Chomranic, mające swe analogie m. in. w obrazie z Czarnego Potoka.
Takie samo stanowisko zajmuje Zahorska resumując stan badań nad ma-
larstwem polskim is. Dopiero okres lat trzydziestych naszego wieku zwró-
cił uwagę badaczy na odrębność dzieł z Podkarpacia w konfrontacji z za-
bytkami Małopolski Powojenne badania zamykają się danymi Sza-
błowskiego 2°, Dutkiewicza 21, Dobrowolskiego 22 i Walickiego 22, który
14 W. Łuszczkiewicz, Z mycieczki z uczniami m rokit 1892, ,,Wiadom.
Num.-Archeol.", 2 (1895) 273—277.
45 E. Rastawiecki, Słomnik malarzom polskich, tudzież obcych m Polsce
osiadłych lab czasomo m niej przebymajgcych, Warszawa 1851, t. 2, s. 321.
i6 M. Walicki, op. cit., s. 98, przypis 17.
i? F. Kopera, Dzieje malarstma polskiego, t. I. Kraków 1925, s. 226.
16 S. Zahorska, Dzieje malarstma polskiego, [W:] Wiedza o Polsce, t. II, s. 601.
19 M. Walicki, Ze stadiom nad malarstmem ziemi sgdeckiej m m. XV, ,,Spra-
wozdania z czynności posiedzeń PAU" 37 (1932); J. E. Dutkiewicz, iVieznane
rzeźbi/ XIV—XVI m. na terenie Małopolski poladniomo-zachodniej, ..Biuletyn Hi-
storii Sztuki i Kultury", 2 (1933—1934); tenże, Ołtarz gotycki z Ptaszkomej
XV m., ,,B. H. S. i K.", 3 (1933); A. Bochnak, Z dziejom malarstma gotyckiego na
Podkarpacia, „Prace Komisji Historii Sztuki", VI (1934), z. 1.
2°J. Szabłowski, Zabytki sztaki m Polsce. Pom. żymiecki, Warszawa 1948,
s. 225.
21 J. E. Dutkiewicz, Nomy Sącz — polska Siena, s. 7.
22 T. Dobrowolski, Rzeźba i malarstmo gotyckie m mojemództmie ślgskim,
Katowice 1937.
23 M. Walicki, Malarstmo polskie. Gotyk, renesans, mczesny manieryzm,
Warszawa 1961, s. 31, 301.
ZBIGNIEW STRZAŁKOWSKI
Dopiero Łuszczkiewicz po odbytej wycieczce po Sądeczyźnie ^ usto-
sunkował się krytycznie do dotychczasowej opinii naukowej, która we-
dług niego aż do roku 1874 zaliczała obrazy średniowieczne bądź to do
szkoły staroniemieckiej, bądź też do bizantyńskiej. Opinia ta przetrwała
dłużej niż sądził Łuszczkiewicz, który chyba pierwszy w miarę dobrze
datował zabytki, łącząc je w krąg sądecki, różniący się od krakowskiego
warsztatu.
W odkryciu naszego zabytku duże zasługi położył Józef Łepkowski,
wielki badacz i miłośnik przeszłości. On to pierwszy zwrócił uwagę opinii
naukowej na obraz z Czarnego Potoka, sugerując się napisem biegnącym
przez całą szerokość obrazu u góry, w którym pod nazwiskiem Wincen-
tego Radławity (ryc. 17) dopatrywał się autora i roku powstania tegoż
obrazu, co za nim powtórzył Rastawiecki Sądzę za Walickim ^ że pod
datą 1595 należy rozumieć adnotację odnoszącą się do restauracji obrazu,
dokonanej przez tegoż Wincentego Radławitę, piszącego się ,,per GRECUM
YINCENTlUM RADŁAVITA."
Od Kopery ^ począwszy jako przykład ilustrujący całokształt osiąg-
nięć artystycznych warsztatu sądeckiego przytacza się Opłakituame
z Chomranic, mające swe analogie m. in. w obrazie z Czarnego Potoka.
Takie samo stanowisko zajmuje Zahorska resumując stan badań nad ma-
larstwem polskim is. Dopiero okres lat trzydziestych naszego wieku zwró-
cił uwagę badaczy na odrębność dzieł z Podkarpacia w konfrontacji z za-
bytkami Małopolski Powojenne badania zamykają się danymi Sza-
błowskiego 2°, Dutkiewicza 21, Dobrowolskiego 22 i Walickiego 22, który
14 W. Łuszczkiewicz, Z mycieczki z uczniami m rokit 1892, ,,Wiadom.
Num.-Archeol.", 2 (1895) 273—277.
45 E. Rastawiecki, Słomnik malarzom polskich, tudzież obcych m Polsce
osiadłych lab czasomo m niej przebymajgcych, Warszawa 1851, t. 2, s. 321.
i6 M. Walicki, op. cit., s. 98, przypis 17.
i? F. Kopera, Dzieje malarstma polskiego, t. I. Kraków 1925, s. 226.
16 S. Zahorska, Dzieje malarstma polskiego, [W:] Wiedza o Polsce, t. II, s. 601.
19 M. Walicki, Ze stadiom nad malarstmem ziemi sgdeckiej m m. XV, ,,Spra-
wozdania z czynności posiedzeń PAU" 37 (1932); J. E. Dutkiewicz, iVieznane
rzeźbi/ XIV—XVI m. na terenie Małopolski poladniomo-zachodniej, ..Biuletyn Hi-
storii Sztuki i Kultury", 2 (1933—1934); tenże, Ołtarz gotycki z Ptaszkomej
XV m., ,,B. H. S. i K.", 3 (1933); A. Bochnak, Z dziejom malarstma gotyckiego na
Podkarpacia, „Prace Komisji Historii Sztuki", VI (1934), z. 1.
2°J. Szabłowski, Zabytki sztaki m Polsce. Pom. żymiecki, Warszawa 1948,
s. 225.
21 J. E. Dutkiewicz, Nomy Sącz — polska Siena, s. 7.
22 T. Dobrowolski, Rzeźba i malarstmo gotyckie m mojemództmie ślgskim,
Katowice 1937.
23 M. Walicki, Malarstmo polskie. Gotyk, renesans, mczesny manieryzm,
Warszawa 1961, s. 31, 301.