DOI Heft:
Heft 2
DOI Artikel:Skarbek, Jan: Pomoc Galicji dla powstania listopadowego w województwie lubelskim
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.29201#0258
90
JAN SKARBEK
we magazyny, przeznaczając na ten cel niektóre klasztory lwowskie.
Stacjonujące oddziały były jednak zbyt szczupłe w stosunku do stawia-
nych im zadań. Główne siły austriackie jeszcze 30 I 1831 r. stały pod
Krakowem i we Lwowie, a wewnątrz kraju rozlokowane były tylko
3 regimenty. Lobkowitz nie miał wielkiego zaufania do tych oddzia-
łów, dłatego też domagał się od rządu wiedeńskiego zastąpienia garni-
zonów lwowskich pułkami węgierskimiNaczelnicy cyrkułowi otrzy-
mali polecenie rozciągnięcia tajnego nadzoru nie tylko na osoby przy-
bywające z Królestwa, ale i na tych mieszkańców Galicji, których prze-
konania polityczne nie budziły zaufania. Szczególną uwagę m^eli zwra-
cać na młodzież, by nie przekradała się przez granicę. Dnia 25 XII ro-
zesłano z cyrkułów listy okólne do wszystkich ziemian celem złożenia
podpisów w imieniu swoim i poddanych, zapewniających, że nie wezmą
udziału w rewolucji, gdyby taka wybuchła w Galicji. Upoważniono ko-
misarzy cyrkułowych do przeglądania korespondencji U Wprowadzono
nadto i inne jeszcze obostrzenia w stosunku do osób przybywających
z Królestwa. W styczniu komory celne w myśl zarządzeń nie wpuszcza-
ły nikogo do Galicji, nawet posiadaczy paszportów polskich, wizowa-
nych przez konsula austriackiego w Warszawie, barona Oechsnera. Po
pewnych wahaniach zgodzono się na przyjęcie emigrantów z Królestwa,
ale dopiero po uprzednim podaniu przez nich miejsca pobytu
Województwo lubelskie zajmowało południowo-wschodnią część ob-
szaru Królestwa. Od południa i południowego zachodu sąsiadowało z Ga-
licją na przestrzeni ok. 300 km. Naturalne granice wyznaczały rzeki —
od zachodu Wisła, na wschodzie Bug. Granica biegła powyżej miejsca,
gdzie San wpada do Wisły, od Borowa do Łążek, dolnym biegiem rzeki
Sanny, dalej linią w okolicach Brzozy do Dąbrowy, następnie przez Go-
liszowiec, Świdry, Deputaty, Maziarnię, Żuk do Krzeszowa (od Kamion-
ki do Kulna Sanem) i przez Dąbrówkę, Luchów, Lubliniec, Poor, Kordy-
nie, Szlatyn, Rzeplin, Zabezie do Bugu. Na całym tym obszarze wystę-
powały lasy. Zwartym pasem ciągnęły się one wzdłuż granicy od Za-
wichostu do Tomaszowa. Przecinały je liczne niewielkie rzeki o doli-
nach przeważnie bagnistych (wzdłuż rzeki Tanew, poniżej Tępiły) R
Ważnym punktem oparcia na Lubelszczyźnie była twierdza Zamość.
i- AGAD WC, rkps 457 a, k. 245 -— Komisarz obw. hrubieszowskiego do KWL
28 X11 1830; AGAD WC, rkps 626, k. 5 — Raport Dembskiego 28 1 1831; rkps
547 a, k. 148 — Bromirski do KWL 28 XII 1830; Dutkiewicz, op. cit., s. 32, 48.
is Rkps 547a, k. 219 — Wolanowski do KWL 25 XII 1830; k. 148 — Bromirski do
KWL 18 XII 1830; Dutkiewicz, op. cit., s. 32.
*4 Rkps 626, k. 5 — Raport Wyszomirskiego do KW Sandomierskiego 28 1 1831.
K. Flemning, GaiiUen und Aordo^timga?*?! (1; 600 000). Na pozostałe dwa wo-
jewództwa graniczące z Galicją — krakowskie i sandomierskie — przypadało
niecałe 200 km granicy.
JAN SKARBEK
we magazyny, przeznaczając na ten cel niektóre klasztory lwowskie.
Stacjonujące oddziały były jednak zbyt szczupłe w stosunku do stawia-
nych im zadań. Główne siły austriackie jeszcze 30 I 1831 r. stały pod
Krakowem i we Lwowie, a wewnątrz kraju rozlokowane były tylko
3 regimenty. Lobkowitz nie miał wielkiego zaufania do tych oddzia-
łów, dłatego też domagał się od rządu wiedeńskiego zastąpienia garni-
zonów lwowskich pułkami węgierskimiNaczelnicy cyrkułowi otrzy-
mali polecenie rozciągnięcia tajnego nadzoru nie tylko na osoby przy-
bywające z Królestwa, ale i na tych mieszkańców Galicji, których prze-
konania polityczne nie budziły zaufania. Szczególną uwagę m^eli zwra-
cać na młodzież, by nie przekradała się przez granicę. Dnia 25 XII ro-
zesłano z cyrkułów listy okólne do wszystkich ziemian celem złożenia
podpisów w imieniu swoim i poddanych, zapewniających, że nie wezmą
udziału w rewolucji, gdyby taka wybuchła w Galicji. Upoważniono ko-
misarzy cyrkułowych do przeglądania korespondencji U Wprowadzono
nadto i inne jeszcze obostrzenia w stosunku do osób przybywających
z Królestwa. W styczniu komory celne w myśl zarządzeń nie wpuszcza-
ły nikogo do Galicji, nawet posiadaczy paszportów polskich, wizowa-
nych przez konsula austriackiego w Warszawie, barona Oechsnera. Po
pewnych wahaniach zgodzono się na przyjęcie emigrantów z Królestwa,
ale dopiero po uprzednim podaniu przez nich miejsca pobytu
Województwo lubelskie zajmowało południowo-wschodnią część ob-
szaru Królestwa. Od południa i południowego zachodu sąsiadowało z Ga-
licją na przestrzeni ok. 300 km. Naturalne granice wyznaczały rzeki —
od zachodu Wisła, na wschodzie Bug. Granica biegła powyżej miejsca,
gdzie San wpada do Wisły, od Borowa do Łążek, dolnym biegiem rzeki
Sanny, dalej linią w okolicach Brzozy do Dąbrowy, następnie przez Go-
liszowiec, Świdry, Deputaty, Maziarnię, Żuk do Krzeszowa (od Kamion-
ki do Kulna Sanem) i przez Dąbrówkę, Luchów, Lubliniec, Poor, Kordy-
nie, Szlatyn, Rzeplin, Zabezie do Bugu. Na całym tym obszarze wystę-
powały lasy. Zwartym pasem ciągnęły się one wzdłuż granicy od Za-
wichostu do Tomaszowa. Przecinały je liczne niewielkie rzeki o doli-
nach przeważnie bagnistych (wzdłuż rzeki Tanew, poniżej Tępiły) R
Ważnym punktem oparcia na Lubelszczyźnie była twierdza Zamość.
i- AGAD WC, rkps 457 a, k. 245 -— Komisarz obw. hrubieszowskiego do KWL
28 X11 1830; AGAD WC, rkps 626, k. 5 — Raport Dembskiego 28 1 1831; rkps
547 a, k. 148 — Bromirski do KWL 28 XII 1830; Dutkiewicz, op. cit., s. 32, 48.
is Rkps 547a, k. 219 — Wolanowski do KWL 25 XII 1830; k. 148 — Bromirski do
KWL 18 XII 1830; Dutkiewicz, op. cit., s. 32.
*4 Rkps 626, k. 5 — Raport Wyszomirskiego do KW Sandomierskiego 28 1 1831.
K. Flemning, GaiiUen und Aordo^timga?*?! (1; 600 000). Na pozostałe dwa wo-
jewództwa graniczące z Galicją — krakowskie i sandomierskie — przypadało
niecałe 200 km granicy.