DOI Heft:
III. Nieznane dokumenty do dziejów polskiej kultury artystycznej
DOI Artikel:Tomkiewicz, Władysław: Weduty polskie z albumu J. R. Storna
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12454#0293
286
W. TOMKIEWICZ
Rysunki Storna stanowią—jak się wydaje piszącemu te słowa — dość cenny materiał histo-
ryczny przede wszystkim z powodu rzucającego się w oczy realizmu. Jeżeli się je zestawi z cyklem
rycin Brauna (a nawet Dahlberga), od razu stanie się widoczna niechęć Storna do traktowania wedut
jako idealnych kompozycji, na których osiedla mają charakter pieścidełek urbanistyczno-architekto-
nicznych, uderzających swym ładem, porządkiem i czystością.
34. J. R. Storn, Stogi, zbiory Muzeum Odbudowy Miasta Moskwy
35. J. R. Storn, Jantar, zbiory Muzeum Odbudowy Miasta Moskwy
Wprawdzie Storn rysował weduty polskie w bardzo niekorzystnym momencie, bo w niespełna
rok od zawarcia pokoju po niezwykle niszczycielskiej wojnie, jaka przeszła przez ziemie polskie —
ale obserwowane widoki odtworzył nie tylko bez tendencji do fantazjowania, lecz również i bez zacię-
cia karykaturzysty. Stornowi po prostu się wierzy — o tyle, o ile na wierność rysunku pozwalały mu
warunki, w których wykonywał swe szkice — i na tym głównie polega wartość jego albumu.
Historyk sztuki odnajdzie w albumie zapewne niejeden obiekt architektoniczny w jego pier-
wotnych, nie skażonych przez późniejsze przebudowy, kształtach. Historyk architektury obronnej
W. TOMKIEWICZ
Rysunki Storna stanowią—jak się wydaje piszącemu te słowa — dość cenny materiał histo-
ryczny przede wszystkim z powodu rzucającego się w oczy realizmu. Jeżeli się je zestawi z cyklem
rycin Brauna (a nawet Dahlberga), od razu stanie się widoczna niechęć Storna do traktowania wedut
jako idealnych kompozycji, na których osiedla mają charakter pieścidełek urbanistyczno-architekto-
nicznych, uderzających swym ładem, porządkiem i czystością.
34. J. R. Storn, Stogi, zbiory Muzeum Odbudowy Miasta Moskwy
35. J. R. Storn, Jantar, zbiory Muzeum Odbudowy Miasta Moskwy
Wprawdzie Storn rysował weduty polskie w bardzo niekorzystnym momencie, bo w niespełna
rok od zawarcia pokoju po niezwykle niszczycielskiej wojnie, jaka przeszła przez ziemie polskie —
ale obserwowane widoki odtworzył nie tylko bez tendencji do fantazjowania, lecz również i bez zacię-
cia karykaturzysty. Stornowi po prostu się wierzy — o tyle, o ile na wierność rysunku pozwalały mu
warunki, w których wykonywał swe szkice — i na tym głównie polega wartość jego albumu.
Historyk sztuki odnajdzie w albumie zapewne niejeden obiekt architektoniczny w jego pier-
wotnych, nie skażonych przez późniejsze przebudowy, kształtach. Historyk architektury obronnej