DOI Heft:
II. Z dziedziny stosunków artystycznych polsko-francuskich i polsko-włoskich
DOI Artikel:Ryszkiewicz, Andrzej: Jacques-Louis David i Polacy
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13222#0112
108
ANDRZEJ RYSZKIEWICZ
11. Atelier J. L. Davida, Portret Davida, 1790
Wyjątkiem był tylko wizerunek Davida, oceniony na 10 dukatów, pewnie więc sprzedany od-
dzielnie. Może uważano go raczej za replikę autoportretu niż za cudzą kopię; Zidentyfikowanie obra-
zu ułatwia określenie w inwentarzu, że artysta przedstawiony został w profilu. Wszystkie obrazy jesz-
cze w 1819 r. pozostały na miejscu. Ich dalszy los nie jest znany.
W inwentarzu kolekcji monarchy raz jeszcze natrafiamy na zapis autoportretu Davida, tym razem
wyodrębniony. Oto pod numerem 1962 czytamy90: David à Paris. Portrait de lui même. Obraz liczył
26x21,5 cala (tj. około 64,5x53,5 cm) i znajdował się w chwili rozprzedaży galerii w pracowni Baccia-
rcllego. Nie jest wykluczone, że był tym samym (małą różnicę w wymiarach można by położyć na karb
tego, że tamte określono en bloc, choć przecież pewnie ściśle tych samych rozmiarów nie miały), co i
wzmiankowany wyżej, a wyłączono go może i dlatego, że budził większe zainteresowanie. W 1818 r.
Siarczyński wypożyczył ten obraz, za zgodą kasztelana Linowskicgo, podając, że ma on służyć ,,do ma-
lowania dla syna mego". 22X1818 gen. Dominik Paszkowski wydał dzieło na ręce umyślnego41. Za-
pisując to Paszkowski zanotował nr 2174, ale go przekreślił i wpisał 1962. Obraz sprzedany został 16 XI
1819 r. baronowi Mohrcnheim.
Paweł Mohrcnheim był dyplomatą rosyjskim i dzieł sztuki z jego posiadania szukać należałoby
przede wszystkim na terenie ZSRR. Dlatego też obraz z galerii Stanisława Augusta, replikę czy auto-
90 T. Mańkowski, op. cil., s. 414.
91 Według autografu ze zbioru Ossolineum; zob. T. Mańkowski, op. cit., s. 414.
ANDRZEJ RYSZKIEWICZ
11. Atelier J. L. Davida, Portret Davida, 1790
Wyjątkiem był tylko wizerunek Davida, oceniony na 10 dukatów, pewnie więc sprzedany od-
dzielnie. Może uważano go raczej za replikę autoportretu niż za cudzą kopię; Zidentyfikowanie obra-
zu ułatwia określenie w inwentarzu, że artysta przedstawiony został w profilu. Wszystkie obrazy jesz-
cze w 1819 r. pozostały na miejscu. Ich dalszy los nie jest znany.
W inwentarzu kolekcji monarchy raz jeszcze natrafiamy na zapis autoportretu Davida, tym razem
wyodrębniony. Oto pod numerem 1962 czytamy90: David à Paris. Portrait de lui même. Obraz liczył
26x21,5 cala (tj. około 64,5x53,5 cm) i znajdował się w chwili rozprzedaży galerii w pracowni Baccia-
rcllego. Nie jest wykluczone, że był tym samym (małą różnicę w wymiarach można by położyć na karb
tego, że tamte określono en bloc, choć przecież pewnie ściśle tych samych rozmiarów nie miały), co i
wzmiankowany wyżej, a wyłączono go może i dlatego, że budził większe zainteresowanie. W 1818 r.
Siarczyński wypożyczył ten obraz, za zgodą kasztelana Linowskicgo, podając, że ma on służyć ,,do ma-
lowania dla syna mego". 22X1818 gen. Dominik Paszkowski wydał dzieło na ręce umyślnego41. Za-
pisując to Paszkowski zanotował nr 2174, ale go przekreślił i wpisał 1962. Obraz sprzedany został 16 XI
1819 r. baronowi Mohrcnheim.
Paweł Mohrcnheim był dyplomatą rosyjskim i dzieł sztuki z jego posiadania szukać należałoby
przede wszystkim na terenie ZSRR. Dlatego też obraz z galerii Stanisława Augusta, replikę czy auto-
90 T. Mańkowski, op. cil., s. 414.
91 Według autografu ze zbioru Ossolineum; zob. T. Mańkowski, op. cit., s. 414.