DOI issue:
II. Z dziedziny stosunków artystycznych polsko-francuskich i polsko-włoskich
DOI article:Karpowicz, Mariusz: Rodowód artystyczny Michelangelo Palloniego
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.13222#0201
RODOWÓD ARTYSTYCZNY MICHELANGELO PALLONIEGO
197
20. M. A. Palloni, pcndcntyw z Apoteozą śu>. Kazimierza, fresk. Wilno, kaplica
Św. Kazimierza
cją trójjcdności są dzieła powstałe w kręgu Berniniego : Cathedra Petri w bazylice Św. Piotra, kaplica Cor-
naro w kościele S. Maria di Vittoria, ale przede wszystkim dekoracja sklepienia, kopuły i czaszy apsydy
del Gesù, wykonana, jak wiadomo, przez Bacciccię według szkiców Gian Lorenza. Bernini doprowa-
dził do perfekcji zestrojenie wszystkich możliwych środków dla spotęgowania ekspresji. Jednolicie, w
imię jednego zasadniczego celu, projektował architekturę, rzeźbę, malarstwo, światło, przestrzeń, kolor.
Dla tym większego zespolenia wszystkich elementów już w r. 1644 dokonał zatarcia granicy między
malowidłem a stiukicm37. Anioły, wyczarowane pędzlem Guida Ubalda Abbattiniego na sklepieniu
Cappella Pio w S.Agostino, wpłynęły na stiukowe chmury. Ta innowacja spotkała się ze zrozumieniem
i uznaniem współczesnych, co zanotował Passeri. W osiem lat potem Gian Lorenzo w kaplicy Corna-
ro dokonał po raz pierwszy (znów rękami Abbattiniego) realizacji trójwymiarowego malarstwa. Ma-
larstwa nie tylko ściśle połączonego z rzeźbą, ale ponadto atakującego architekturę. W ten sposób ma-
larstwo i rzeźba stały się elementami organizacji przestrzeni równie ważnymi jak architektura. Najdo-
37 Wittkower, op. cit., s. 113. Do sprawy tej, jak również „trójwymiarowego" malarstwa powrócę jeszcze w roz-
dziale „Zagadnienie ekspresyjności u Palloniego".
197
20. M. A. Palloni, pcndcntyw z Apoteozą śu>. Kazimierza, fresk. Wilno, kaplica
Św. Kazimierza
cją trójjcdności są dzieła powstałe w kręgu Berniniego : Cathedra Petri w bazylice Św. Piotra, kaplica Cor-
naro w kościele S. Maria di Vittoria, ale przede wszystkim dekoracja sklepienia, kopuły i czaszy apsydy
del Gesù, wykonana, jak wiadomo, przez Bacciccię według szkiców Gian Lorenza. Bernini doprowa-
dził do perfekcji zestrojenie wszystkich możliwych środków dla spotęgowania ekspresji. Jednolicie, w
imię jednego zasadniczego celu, projektował architekturę, rzeźbę, malarstwo, światło, przestrzeń, kolor.
Dla tym większego zespolenia wszystkich elementów już w r. 1644 dokonał zatarcia granicy między
malowidłem a stiukicm37. Anioły, wyczarowane pędzlem Guida Ubalda Abbattiniego na sklepieniu
Cappella Pio w S.Agostino, wpłynęły na stiukowe chmury. Ta innowacja spotkała się ze zrozumieniem
i uznaniem współczesnych, co zanotował Passeri. W osiem lat potem Gian Lorenzo w kaplicy Corna-
ro dokonał po raz pierwszy (znów rękami Abbattiniego) realizacji trójwymiarowego malarstwa. Ma-
larstwa nie tylko ściśle połączonego z rzeźbą, ale ponadto atakującego architekturę. W ten sposób ma-
larstwo i rzeźba stały się elementami organizacji przestrzeni równie ważnymi jak architektura. Najdo-
37 Wittkower, op. cit., s. 113. Do sprawy tej, jak również „trójwymiarowego" malarstwa powrócę jeszcze w roz-
dziale „Zagadnienie ekspresyjności u Palloniego".