DOI Heft:
II. Z zagadnień sztuki XIX i XX w.
DOI Artikel:Starzyński, Juliusz: Delacroix i Baudelaire
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13221#0139
DELACROIX I BAUDELAIRE
133
4. E. Delacroix, Orfeusz i Eurydyka, szkic, 1862, Montpclier, Musée Fabre
Jego „klasycznemu" wówczas usposobieniu odpowiadała ta definicja piękna, jaką daje De Sénancourt
w oparciu o podstawowe „pojęcia porządku, proporcji, jedności, a nawet użyteczności"14. Z drugiej
znów strony wymogi romantyka zaspokajały następujące wywody, oparte na interpretacji uroków,
płynących z malarsko-muzycznej „nieuchwytności" :
14 De Sénancourt, Obermamt, deuxième édition, Paris 1833, s. 152.
133
4. E. Delacroix, Orfeusz i Eurydyka, szkic, 1862, Montpclier, Musée Fabre
Jego „klasycznemu" wówczas usposobieniu odpowiadała ta definicja piękna, jaką daje De Sénancourt
w oparciu o podstawowe „pojęcia porządku, proporcji, jedności, a nawet użyteczności"14. Z drugiej
znów strony wymogi romantyka zaspokajały następujące wywody, oparte na interpretacji uroków,
płynących z malarsko-muzycznej „nieuchwytności" :
14 De Sénancourt, Obermamt, deuxième édition, Paris 1833, s. 152.