ILUSTRACJE APOKALIPSY
39
18. Ewangeliarz z Moguncji (fol. 17 v°)
Wg H. Swarzenskicgo
1260127. Rękopis ten wiąże się, według Swarzenskicgo, z produkcją trewirską, a jego związku z Mo-
guncją nie można tłumaczyć lokalną produkcją artystyczną, lecz proweniencją; o przeznaczeniu
Ewangeliarza dla Moguncji świadczą dokonane współcześnie z tekstem liturgiczne wpisy na margi-
nesie Ewangelii128.
Różni badacze zajmujący się Ewangeliarzem mogunckim zgodnie podkreślali jako jego główną
cechę silnie bizantynizujące elementy stylowe. W ikonografii przedstawień widoczny jest jednakże
wpływ współczesnego miniatorstwa francuskiego, a także malarstwa ottońskiego. Czwartym źródłem
wpływów jest miniatorstwo południowoniemieckie, z rejonu Salzburg-Regensburg. Z punktu wi-
dzenia ikonografii — źródła Ewangeliarza tkwią w kręgu zachodnim i pozabizantyńskim. Elementy
bizantynizmu sprowadzają się do problemów natury formalnej. Figury Ewangeliarza nacechowane są
patosem gestów, z którym wiąże się ostry i zdecydowany rysunek szat. Występują tu charakterystyczne
także dla rękopisu wrocławskiego prosto- i ostrokątne, postrzępione krawędzie kostiumów. Układ
szat podkreśla na ogół formy ciała, widoczny jest też zazwyczaj zarys nóg, podkreślonych drobnymi,
skośnymi zmarszczkami materii. Modclunek jest jednak dość płaski, a w całości przeważa element
linearny. W obu rękopisach podobne są przysadziste, krępe proporcje figur, a niezmiernie pouczające
127 Swarzcnski, op. cit., I, s. 25—30, 101; il. 220—223.
128 Tenże, op. cit., I, s. 101.
39
18. Ewangeliarz z Moguncji (fol. 17 v°)
Wg H. Swarzenskicgo
1260127. Rękopis ten wiąże się, według Swarzenskicgo, z produkcją trewirską, a jego związku z Mo-
guncją nie można tłumaczyć lokalną produkcją artystyczną, lecz proweniencją; o przeznaczeniu
Ewangeliarza dla Moguncji świadczą dokonane współcześnie z tekstem liturgiczne wpisy na margi-
nesie Ewangelii128.
Różni badacze zajmujący się Ewangeliarzem mogunckim zgodnie podkreślali jako jego główną
cechę silnie bizantynizujące elementy stylowe. W ikonografii przedstawień widoczny jest jednakże
wpływ współczesnego miniatorstwa francuskiego, a także malarstwa ottońskiego. Czwartym źródłem
wpływów jest miniatorstwo południowoniemieckie, z rejonu Salzburg-Regensburg. Z punktu wi-
dzenia ikonografii — źródła Ewangeliarza tkwią w kręgu zachodnim i pozabizantyńskim. Elementy
bizantynizmu sprowadzają się do problemów natury formalnej. Figury Ewangeliarza nacechowane są
patosem gestów, z którym wiąże się ostry i zdecydowany rysunek szat. Występują tu charakterystyczne
także dla rękopisu wrocławskiego prosto- i ostrokątne, postrzępione krawędzie kostiumów. Układ
szat podkreśla na ogół formy ciała, widoczny jest też zazwyczaj zarys nóg, podkreślonych drobnymi,
skośnymi zmarszczkami materii. Modclunek jest jednak dość płaski, a w całości przeważa element
linearny. W obu rękopisach podobne są przysadziste, krępe proporcje figur, a niezmiernie pouczające
127 Swarzcnski, op. cit., I, s. 25—30, 101; il. 220—223.
128 Tenże, op. cit., I, s. 101.