DOI Heft:
I. Z zagadnień sztuki dawnej
DOI Artikel:Waźbiński, Zygmunt: Z zagadnień autoportretu humanistycznego: (na przykładzie jednego obrazu Dürera)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13220#0062
56
ZYGMUNT WAŹBIŃSKI
14. Nieznany malarz włoski z pocz. XVI w., Portret pięciu Florentczyków
Vasari wyjaśnia genezę wielu portretów renesansowych: były one kopiami istniejących wizerun-
ków zrobionych di naturalc. W ten sposób powstawały ogromne galerie portretów „sławnych ludzi",
sceny historyczne bądź też portrety zbiorowe przeznaczone dla studiola humanisty czy budowli pu-
blicznej. Każdy z portretów historycznych był kopią istniejącego już wizerunku. Wyraziła się w tym
jakaś niesłychana skrupulatność ludzi tej epoki wobec autentycznego effigia ludzkiego.
15. Nieznany malarz włoski z pocz. XVI w. 16. Masaccio, Autoportret (odwrócony)
(„Giotto"), Fragment portretu pięciu Florentczyków
O rozmiarach kultu „wizerunku" świadczyć mogą opisy domów i kościołów włoskich. Szczegól-
nie te ostatnie były rodzajami niesamowitych „archiwów" zmarłych. Wystarczy tutaj przytoczyć
ciekawą statystykę z r. 1630, dotyczącą florenckiego kościoła S. Annunziata: znajdowało się tam
600 posągów jeźdźców naturalnej wielkości, 3600 wizerunków umarłych oraz 22 000 ekswotów46.
46 Andreucci, II fiorentino istruito nclla chiesa delia Nuziata, 1858, s. 249 (za A. Warburgicm, Bildniskunst und
florentinisches Burgcrtum, Leipzig [b. г.], s. 31).
ZYGMUNT WAŹBIŃSKI
14. Nieznany malarz włoski z pocz. XVI w., Portret pięciu Florentczyków
Vasari wyjaśnia genezę wielu portretów renesansowych: były one kopiami istniejących wizerun-
ków zrobionych di naturalc. W ten sposób powstawały ogromne galerie portretów „sławnych ludzi",
sceny historyczne bądź też portrety zbiorowe przeznaczone dla studiola humanisty czy budowli pu-
blicznej. Każdy z portretów historycznych był kopią istniejącego już wizerunku. Wyraziła się w tym
jakaś niesłychana skrupulatność ludzi tej epoki wobec autentycznego effigia ludzkiego.
15. Nieznany malarz włoski z pocz. XVI w. 16. Masaccio, Autoportret (odwrócony)
(„Giotto"), Fragment portretu pięciu Florentczyków
O rozmiarach kultu „wizerunku" świadczyć mogą opisy domów i kościołów włoskich. Szczegól-
nie te ostatnie były rodzajami niesamowitych „archiwów" zmarłych. Wystarczy tutaj przytoczyć
ciekawą statystykę z r. 1630, dotyczącą florenckiego kościoła S. Annunziata: znajdowało się tam
600 posągów jeźdźców naturalnej wielkości, 3600 wizerunków umarłych oraz 22 000 ekswotów46.
46 Andreucci, II fiorentino istruito nclla chiesa delia Nuziata, 1858, s. 249 (za A. Warburgicm, Bildniskunst und
florentinisches Burgcrtum, Leipzig [b. г.], s. 31).