DOI Heft:
II. Z zagadnień sztuki przełomu XIX i XX w.
DOI Artikel:Jaworska, Władysława: Ze studiów nad Szkołą Pont-Aven
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13220#0270
264
WŁADYSŁAWA JAWORSKA
22. Vincent van Gogh, Autoportret dedykowany Gauguinowi, 1888
Autoportret Gauguina jest obrazem, w którym autor chce wyrazić swe najbardziej przyjacielskie
(w owym czasie) uczucia — i to zarówno do' Van Gogha, jak i do Emila Bernard, którego wizerunek
umieszcza w tle obok swej głowy, a obraz podpisuje Les Misérables/ à l'ami Vincent, co poprzez aluzję
do Nędzników Victora Hugo miało odnosić się do bardzo ciężkich warunków, w jakich znajdowali się
wówczas obaj przyjaciele — Gauguin i Bernard. Poza tym portret miał być symbolem koncepcji
impresjonizmu, tak jak go rozumiał Gauguin, oraz napiętnowania „impresjonisty" przez społeczeństwo.
Oto, co pisał na ten temat w liście do Schuffeneckera :
Zrobiłem mój portret dla Vincenta, który mnie o to prosił. Sądzę, że jest to jedna z moich najlepszych rzeczy:
absolutnie niezrozumiała (wyobraź sobie), tak jest abstrakcyjna. Na pierwszy, rzut oka głowa bandyty, jakiś Jean Valjean
(Nędznicy), będący także uosobieniem zniesławionego malarza-imprcsjonisty, noszącego ciągle dla świata łańcuch.
Jego rysunek jest zupełnie specjalny, kompletna abstrakcja. Oczy, usta, nos są jak kwiaty na perskim dywanie personi-
fikując również stronę symboliczną. Kolor jest kolorem dalekim od natury; przedstaw sobie nieokreślone wspomnienie
ceramicznych naczyń zżartych dużym ogniem. Wszystkie czerwienie, fiolety napiętnowane wybuchami ognia, jak
piekło płonące w oczach, miejscu walk myśli malarza. Całość na tle chromu z rozsianymi dziecinnymi bukiecikami.
Pokój niewinnej dziewczyny. Impresjonista jest czysty, nie splamiony jeszcze zgniłym pocałunkiem Beaux-
-Arts (Szkoły)31.
P. Gauguin do Schuffeneckera, Quimpcrlé, 8 października 1888, Malingue, LXXI.
WŁADYSŁAWA JAWORSKA
22. Vincent van Gogh, Autoportret dedykowany Gauguinowi, 1888
Autoportret Gauguina jest obrazem, w którym autor chce wyrazić swe najbardziej przyjacielskie
(w owym czasie) uczucia — i to zarówno do' Van Gogha, jak i do Emila Bernard, którego wizerunek
umieszcza w tle obok swej głowy, a obraz podpisuje Les Misérables/ à l'ami Vincent, co poprzez aluzję
do Nędzników Victora Hugo miało odnosić się do bardzo ciężkich warunków, w jakich znajdowali się
wówczas obaj przyjaciele — Gauguin i Bernard. Poza tym portret miał być symbolem koncepcji
impresjonizmu, tak jak go rozumiał Gauguin, oraz napiętnowania „impresjonisty" przez społeczeństwo.
Oto, co pisał na ten temat w liście do Schuffeneckera :
Zrobiłem mój portret dla Vincenta, który mnie o to prosił. Sądzę, że jest to jedna z moich najlepszych rzeczy:
absolutnie niezrozumiała (wyobraź sobie), tak jest abstrakcyjna. Na pierwszy, rzut oka głowa bandyty, jakiś Jean Valjean
(Nędznicy), będący także uosobieniem zniesławionego malarza-imprcsjonisty, noszącego ciągle dla świata łańcuch.
Jego rysunek jest zupełnie specjalny, kompletna abstrakcja. Oczy, usta, nos są jak kwiaty na perskim dywanie personi-
fikując również stronę symboliczną. Kolor jest kolorem dalekim od natury; przedstaw sobie nieokreślone wspomnienie
ceramicznych naczyń zżartych dużym ogniem. Wszystkie czerwienie, fiolety napiętnowane wybuchami ognia, jak
piekło płonące w oczach, miejscu walk myśli malarza. Całość na tle chromu z rozsianymi dziecinnymi bukiecikami.
Pokój niewinnej dziewczyny. Impresjonista jest czysty, nie splamiony jeszcze zgniłym pocałunkiem Beaux-
-Arts (Szkoły)31.
P. Gauguin do Schuffeneckera, Quimpcrlé, 8 października 1888, Malingue, LXXI.