DOI Heft:
II. Z zagadnień sztuki przełomu XIX i XX w.
DOI Artikel:Jaworska, Władysława: Ze studiów nad Szkołą Pont-Aven
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13220#0285
ZE STUDIÓW NAD SZKOŁĄ PONT-AVEN
279
35. Jacob Meyer de Haan, Martwa natura z jabłkami, ok. 1890
jaśniało twarz pospolitą i energiczną[...] Gospodyni nie odznaczała się holenderskim zamiłowaniem do
czystości, ale miała dobre serce i znakomicie gotowała"25.
Samotna, niezamężna oberżystka z nieślubnym dzieckiem, która do tego przyjęła na stałe do swej
gospody malarzy, ludzi o obyczajach nader swobodnych i ekscentrycznych, tolerowała ich zachowanie,
a nawet przyjmować miała udział w ich nocnych eskapadach na wieś w przebraniu za duchy — nic
zaskarbiła sobie najlepszej opinii wśród miejscowej, surowej w obyczajach ludności bretońskicj26.
„Matka ślicznie śpiewała, była ładna i młoda, a przy tym biedna i sama; nie miał kto stanąć w jej
obronie, źli ludzie wyzyskiwali jej niedoświadczenie"27 — mówi jej córka Maria Ida Cochennec. „Źli
ludzie" — to był przede wszystkim Gauguin.
Bo Maria-Lalka miała swoją wiejską moralność. Z dwóch „konkurentów", którzy zaraz po
sprowadzeniu się zaczęli ubiegać się o jej względy — la belle patronne bez namysłu odrzuciła agresyw-
nego Gauguina jako „człowieka żonatego i ojca dzieci", a jego awanse oceniała w tej sytuacji jako
„bezwstydne". Więc nie wódz, nie wspaniały imponujący mężczyzna Gauguin podbił jej serce, lecz
25 J. Verkade, Le Tourment de Dieu, Paris 1926, s. 113—114.
26 „Nocą nakładali białe prześcieradła i tak przebrani błądzili wokół sadzawki przy drodze do Clohars-Carnoët, udając
duchy praczek, które rzucają uroki na przechodniów. Marie Henry, choć urodzona tuż obok w Moëlan-sur-Mer, przyczy-
niała się mimo woli do ich złej reputacji". Ch. Chassé, Gauguin et son temps, s. 67—68.
27 Wg notatek autorki z przeprowadzonej rozmowy z p. Idą Cochennec w Rospordcn 2 kwietnia 1959 r.
279
35. Jacob Meyer de Haan, Martwa natura z jabłkami, ok. 1890
jaśniało twarz pospolitą i energiczną[...] Gospodyni nie odznaczała się holenderskim zamiłowaniem do
czystości, ale miała dobre serce i znakomicie gotowała"25.
Samotna, niezamężna oberżystka z nieślubnym dzieckiem, która do tego przyjęła na stałe do swej
gospody malarzy, ludzi o obyczajach nader swobodnych i ekscentrycznych, tolerowała ich zachowanie,
a nawet przyjmować miała udział w ich nocnych eskapadach na wieś w przebraniu za duchy — nic
zaskarbiła sobie najlepszej opinii wśród miejscowej, surowej w obyczajach ludności bretońskicj26.
„Matka ślicznie śpiewała, była ładna i młoda, a przy tym biedna i sama; nie miał kto stanąć w jej
obronie, źli ludzie wyzyskiwali jej niedoświadczenie"27 — mówi jej córka Maria Ida Cochennec. „Źli
ludzie" — to był przede wszystkim Gauguin.
Bo Maria-Lalka miała swoją wiejską moralność. Z dwóch „konkurentów", którzy zaraz po
sprowadzeniu się zaczęli ubiegać się o jej względy — la belle patronne bez namysłu odrzuciła agresyw-
nego Gauguina jako „człowieka żonatego i ojca dzieci", a jego awanse oceniała w tej sytuacji jako
„bezwstydne". Więc nie wódz, nie wspaniały imponujący mężczyzna Gauguin podbił jej serce, lecz
25 J. Verkade, Le Tourment de Dieu, Paris 1926, s. 113—114.
26 „Nocą nakładali białe prześcieradła i tak przebrani błądzili wokół sadzawki przy drodze do Clohars-Carnoët, udając
duchy praczek, które rzucają uroki na przechodniów. Marie Henry, choć urodzona tuż obok w Moëlan-sur-Mer, przyczy-
niała się mimo woli do ich złej reputacji". Ch. Chassé, Gauguin et son temps, s. 67—68.
27 Wg notatek autorki z przeprowadzonej rozmowy z p. Idą Cochennec w Rospordcn 2 kwietnia 1959 r.