DOI Artikel:
Kaleciński, Marcin: Oblicza historyzmu w malarstwie Rzymu i Bolonii w latach około 1580 - 1615
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.17216#0088
82
MARCIN KALECIŃSK.I
26. Federico Zuccari, Scipione Pulzone, Św. Łukasz malujący Madonnę,
Rzym, Accademia di San Luca, fot. według Z. Waźbiński, San Luca che dipinge
la Madonna..., „Artibus et Historiae", XII: 1985
ustalił się, oparty na schemacie Św. Cecylii Rafaela, typ kompozycji dwustrefowej: z anielską glorią u góry
i uszeregowanymi na jednej wysokości świętymi na dole. Ten typ rafaelowskiej sacra conversazione, statyczny,
by nie rzec hieratyczny, szczególną popularność zdobył właśnie w tym czasie, a stosowany był niemal wyłącznie
we wspomnianym kontekście ikonograficznym.
Za jedno z najstarszych tego rodzaju przedstawień może uchodzić obraz Św. Adrian ze świętymi męczen-
nikami: Nereuszem, Achilleuszem, Domicylą, Papią, Symeonem i Justynem w rzymskim kościele S. Maria
delia Mercede (il. 27). Obraz ten, przypisywany Cesare Torellemu, datowany jest na około 1590 r. i pierwotnie
znajdował się w kościele S. Adriano126. O ile w przypadku tego dzieła można mówić o ogólnym podobieństwie
kompozycyjnym do Św. Cecylii Rafaela, o tyle obraz Św. Domicyla ze świętymi Nereuszem i Achilleuszem,
namalowany przez Cristofana Roncallego zw. II Pomarancio (ukończony w 1599 г., S. Nereo ed Achilleo)
może być uznany za pierwsze w malarstwie rzymskim pełne zastosowanie kompozycji bolońskiego obrazu
Rafaela w celu przywołania idealizowanego malarstwa początków chrześcijaństwa (il. 28). Obraz ten, zamówio-
P. Lee Rubin, Giorgio Vasari. Art and History, London 1995, s. 374-375.
Roma di Sisto V..., s. 60.
MARCIN KALECIŃSK.I
26. Federico Zuccari, Scipione Pulzone, Św. Łukasz malujący Madonnę,
Rzym, Accademia di San Luca, fot. według Z. Waźbiński, San Luca che dipinge
la Madonna..., „Artibus et Historiae", XII: 1985
ustalił się, oparty na schemacie Św. Cecylii Rafaela, typ kompozycji dwustrefowej: z anielską glorią u góry
i uszeregowanymi na jednej wysokości świętymi na dole. Ten typ rafaelowskiej sacra conversazione, statyczny,
by nie rzec hieratyczny, szczególną popularność zdobył właśnie w tym czasie, a stosowany był niemal wyłącznie
we wspomnianym kontekście ikonograficznym.
Za jedno z najstarszych tego rodzaju przedstawień może uchodzić obraz Św. Adrian ze świętymi męczen-
nikami: Nereuszem, Achilleuszem, Domicylą, Papią, Symeonem i Justynem w rzymskim kościele S. Maria
delia Mercede (il. 27). Obraz ten, przypisywany Cesare Torellemu, datowany jest na około 1590 r. i pierwotnie
znajdował się w kościele S. Adriano126. O ile w przypadku tego dzieła można mówić o ogólnym podobieństwie
kompozycyjnym do Św. Cecylii Rafaela, o tyle obraz Św. Domicyla ze świętymi Nereuszem i Achilleuszem,
namalowany przez Cristofana Roncallego zw. II Pomarancio (ukończony w 1599 г., S. Nereo ed Achilleo)
może być uznany za pierwsze w malarstwie rzymskim pełne zastosowanie kompozycji bolońskiego obrazu
Rafaela w celu przywołania idealizowanego malarstwa początków chrześcijaństwa (il. 28). Obraz ten, zamówio-
P. Lee Rubin, Giorgio Vasari. Art and History, London 1995, s. 374-375.
Roma di Sisto V..., s. 60.