JERZY TF.ODORCZYK I ZDZISŁAW ŻYGULSKI JUN.
12. Bronisław Gembarzewski, Husaria, rysunek według obrazu olejnego
Bitwa pod Orszą (niedługo po 1514) z Muzeum Narodowego
w Warszawie, fot. M. Wesołowska
kie, czarne skrzydło w drewnianej ramie, przyczepione do tylnego łęku siodła. Dowódca husarski, dla brawu-
ry , ale też po to, aby być dobrze widocznym, gardził szyszakiem, na głowę kładł czapkę z piórem, a w ręku
dzierżył oznakę swej funkcji - buzdygan lub nadziak. Cenny wizerunek husarii z początków XVII w. znajduje
się na obrazie Bitwa pod Kłuszynem, namalowanym przed rokiem 1620 przez lwowskiego mistrza Szymona
Boguszowicza pod okiem samego hetmana Stanisława Żółkiewskiego, należącym dziś do Lwowskiej Galerii
Obrazów, a wystawionym w pokapucyńskim kościele w Olesku37 (il. 13 i 14). Jest to obraz tym cenniejszy,
że w kompozycji nieco zbliżony do obrazu z Sassenage, choć znacznie prymitywniejszy. Husaria kłuszyńska
występuje w zwartych oddziałach, z długimi kopiami, a na plecach jeźdźców widnieją pasiaste kilimki i niskie
czarne skrzydełka.
Husaria za czasów króla Władysława IV osiągnęła pełnię swego bojowego rozwoju, otrzymując świetne,
polskiego wyrobu półzbroje i szyszaki. Stan ten utrzymał się aż do czasów króla Jana III i wyprawy wiedeń-
skiej. Zmierzch bojowy husarii nastąpił w czasach saskich, kiedy w polu nie wytrzymywała już skoncentro-
Ży gul ski jun., Bitwa pod Orszą..., s. 85-132.
12. Bronisław Gembarzewski, Husaria, rysunek według obrazu olejnego
Bitwa pod Orszą (niedługo po 1514) z Muzeum Narodowego
w Warszawie, fot. M. Wesołowska
kie, czarne skrzydło w drewnianej ramie, przyczepione do tylnego łęku siodła. Dowódca husarski, dla brawu-
ry , ale też po to, aby być dobrze widocznym, gardził szyszakiem, na głowę kładł czapkę z piórem, a w ręku
dzierżył oznakę swej funkcji - buzdygan lub nadziak. Cenny wizerunek husarii z początków XVII w. znajduje
się na obrazie Bitwa pod Kłuszynem, namalowanym przed rokiem 1620 przez lwowskiego mistrza Szymona
Boguszowicza pod okiem samego hetmana Stanisława Żółkiewskiego, należącym dziś do Lwowskiej Galerii
Obrazów, a wystawionym w pokapucyńskim kościele w Olesku37 (il. 13 i 14). Jest to obraz tym cenniejszy,
że w kompozycji nieco zbliżony do obrazu z Sassenage, choć znacznie prymitywniejszy. Husaria kłuszyńska
występuje w zwartych oddziałach, z długimi kopiami, a na plecach jeźdźców widnieją pasiaste kilimki i niskie
czarne skrzydełka.
Husaria za czasów króla Władysława IV osiągnęła pełnię swego bojowego rozwoju, otrzymując świetne,
polskiego wyrobu półzbroje i szyszaki. Stan ten utrzymał się aż do czasów króla Jana III i wyprawy wiedeń-
skiej. Zmierzch bojowy husarii nastąpił w czasach saskich, kiedy w polu nie wytrzymywała już skoncentro-
Ży gul ski jun., Bitwa pod Orszą..., s. 85-132.