DOI article:
Ilkosz, Jerzy: Hala Stulecia we Wrocławiu: dzieło Maxa Berga
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.17216#0160
154
J] R/Y II M )S/
17. Max Berg, projekt rozbudowy ogrodu zoologicznego i podziału terenów wystawowych, koniec 1910,
reprodukcja z „Deutsche Bauzeitung", Jg. XLVII, nr 42, s. 389
ulicy Wróblewskiego. Z opisu projektów pokonkursowych zamieszczonych w „Schlesische Zeitung" można
wnosić, że zdobywcy pierwszej nagrody projektowali w otoczeniu hali place podzielone trawnikami i rabat-
kami kwiatów z małymi stawami wodnymi na planie prostokąta. W południowej części dawnego toru wyści-
gów konnych usytuowali w otoczeniu parkowym restaurację, z ogrodem muzycznym po stronie południowej
i małym placem po stronie północnej, korespondującym z otoczeniem hali. Pawilony projektowane dla rozbu-
dowywanego ogrodu zoologicznego zostały wyraźnie kompozycyjnie oddzielone od terenów wystawowych.
Idea odizolowania obu obszarów była prawdopodobnie głównym powodem przyznania pierwszej nagrody.
Połączenie terenów wystawowych z ogrodem zoologicznym, do którego dążyła Rada Miejska, stwarzało dla
twórców groźbę zagubienia jednolitego wyrazu artystycznego wystawy oraz jej kształtu urbanistycznego
i architektonicznego84. W maju 1911 roku Spółka Akcyjna Ogrodu Zoologicznego zwróciła się do Rady
Miejskiej z prośbą o przekazanie terenów pod przyszłą wystawę w celu realizacji planów rozbudowy. Rada
odłożyła decyzję na pół roku i nie wróciła już do koncepcji połączenia ogrodu zoologicznego z terenami
wystawowymi85.
Niezależnie od projektów konkursowych Max Berg na początku 1911 roku stworzył własną wizję roz-
planowania przyszłych terenów wystawowych, którą przedłożył władzom miasta do realizacji. Projekt ten, dla
którego wytyczne stanowiły wyniki „Konkursu na rozbudowę Ogrodu Zoologicznego i ukształtowania Tere-
X4 Przeciwnikiem łączenia funkcji wystawowych z ogrodem zoologicznym byli przede wszystkim Karl Masncr i Max Berg.
Masner, omawiając projekty konkursowe, w zasadzie ograniczał się do krytyki łączenia powyższych funkcji. Masncr, Breslaus
zukiinftiger Festplatz.
85 „Schlesische Zeitung", 27 V 1911.
J] R/Y II M )S/
17. Max Berg, projekt rozbudowy ogrodu zoologicznego i podziału terenów wystawowych, koniec 1910,
reprodukcja z „Deutsche Bauzeitung", Jg. XLVII, nr 42, s. 389
ulicy Wróblewskiego. Z opisu projektów pokonkursowych zamieszczonych w „Schlesische Zeitung" można
wnosić, że zdobywcy pierwszej nagrody projektowali w otoczeniu hali place podzielone trawnikami i rabat-
kami kwiatów z małymi stawami wodnymi na planie prostokąta. W południowej części dawnego toru wyści-
gów konnych usytuowali w otoczeniu parkowym restaurację, z ogrodem muzycznym po stronie południowej
i małym placem po stronie północnej, korespondującym z otoczeniem hali. Pawilony projektowane dla rozbu-
dowywanego ogrodu zoologicznego zostały wyraźnie kompozycyjnie oddzielone od terenów wystawowych.
Idea odizolowania obu obszarów była prawdopodobnie głównym powodem przyznania pierwszej nagrody.
Połączenie terenów wystawowych z ogrodem zoologicznym, do którego dążyła Rada Miejska, stwarzało dla
twórców groźbę zagubienia jednolitego wyrazu artystycznego wystawy oraz jej kształtu urbanistycznego
i architektonicznego84. W maju 1911 roku Spółka Akcyjna Ogrodu Zoologicznego zwróciła się do Rady
Miejskiej z prośbą o przekazanie terenów pod przyszłą wystawę w celu realizacji planów rozbudowy. Rada
odłożyła decyzję na pół roku i nie wróciła już do koncepcji połączenia ogrodu zoologicznego z terenami
wystawowymi85.
Niezależnie od projektów konkursowych Max Berg na początku 1911 roku stworzył własną wizję roz-
planowania przyszłych terenów wystawowych, którą przedłożył władzom miasta do realizacji. Projekt ten, dla
którego wytyczne stanowiły wyniki „Konkursu na rozbudowę Ogrodu Zoologicznego i ukształtowania Tere-
X4 Przeciwnikiem łączenia funkcji wystawowych z ogrodem zoologicznym byli przede wszystkim Karl Masncr i Max Berg.
Masner, omawiając projekty konkursowe, w zasadzie ograniczał się do krytyki łączenia powyższych funkcji. Masncr, Breslaus
zukiinftiger Festplatz.
85 „Schlesische Zeitung", 27 V 1911.