DOI article:
Ilkosz, Jerzy: Hala Stulecia we Wrocławiu: dzieło Maxa Berga
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.17216#0172
166
JERZY ILKOSZ
29. Max Berg, Hala Stulecia, wnętrze, fragment obejścia, stan współczesny
które dominują swoim wymiarem oraz masywnością i określają plan przestrzeni. Podporządkowane są im
wnętrza apsyd z mocno zarysowanym podziałem sześciu potężnych łuków odporowych. Pomiędzy łukami
umieszczone są tarle okien w dwóch poziomach. Prospekt organowy miał okładzinę z drewnianej boazerii.
Apsyda zachodnia, przylegająca do głównego wejścia, mieści amfiteatralnie ustawioną widownię z dwoma
wejściami w części wyższej i trzema u podstawy amfiteatru.
Żebra kopuły przykryte są od zewnątrz pasami szklanej ściany w trzech poziomach, ukształtowanej
przez zespolone betonowe ramy, grupujące po trzy skrzydła okienne, podzielone słupkiem i szprosami. Sto-
larka okienna została wykonana z drzewa żelazowego (kazuarynowego) sprowadzonego z Australii. Analo-
gicznie kształtowane były okna w apsydach. Cztery strefy okien tej części budowli zwężają się ku górze
w równomiernym rytmie, w układzie schodkowym, podkreślonym przez poziome pierścienie stropów łączą-
cych ścianę okien z żebrami kopuły. Ze względu na warunki akustyczne stropy te od spodu wyłożono wykła-
dziną z mieszaniny korka i cementu.
W kompozycji wnętrza wyeksponowane zostały elementy konstrukcyjne w powiązaniu z fakturą suro-
wego betonu, na którym widoczne są odciski desek szalunków. Pierwotnie barwa betonu miała odcień znacz-
nie cieplejszy, piaskowy i kontrastowała znakomicie ze stolarką okienną oraz drzwiową w kolorze rdzawo-
czerwonym.
Obejście podzielone jest wewnątrz prostymi betonowymi prostopadłościennymi słupami. Trakt wewnętrzny
służy głównie komunikacji. Trakt zewnętrzny mieści cztery pomieszczenia wydzielone na planie dwunastobo-
ku zbliżonego do elipsy, które usytuowane są symetrycznie między założonymi na planie kwadratu obszerny-
mi holami przy wejściach do budynku. Hol wejścia głównego jest dwukondygnacyjny, na piętrze usytuowano
owalną salę przyjęć - dawną salę cesarską. Pomieszczenie to zostało przykryte szklanym dachem, a strop
JERZY ILKOSZ
29. Max Berg, Hala Stulecia, wnętrze, fragment obejścia, stan współczesny
które dominują swoim wymiarem oraz masywnością i określają plan przestrzeni. Podporządkowane są im
wnętrza apsyd z mocno zarysowanym podziałem sześciu potężnych łuków odporowych. Pomiędzy łukami
umieszczone są tarle okien w dwóch poziomach. Prospekt organowy miał okładzinę z drewnianej boazerii.
Apsyda zachodnia, przylegająca do głównego wejścia, mieści amfiteatralnie ustawioną widownię z dwoma
wejściami w części wyższej i trzema u podstawy amfiteatru.
Żebra kopuły przykryte są od zewnątrz pasami szklanej ściany w trzech poziomach, ukształtowanej
przez zespolone betonowe ramy, grupujące po trzy skrzydła okienne, podzielone słupkiem i szprosami. Sto-
larka okienna została wykonana z drzewa żelazowego (kazuarynowego) sprowadzonego z Australii. Analo-
gicznie kształtowane były okna w apsydach. Cztery strefy okien tej części budowli zwężają się ku górze
w równomiernym rytmie, w układzie schodkowym, podkreślonym przez poziome pierścienie stropów łączą-
cych ścianę okien z żebrami kopuły. Ze względu na warunki akustyczne stropy te od spodu wyłożono wykła-
dziną z mieszaniny korka i cementu.
W kompozycji wnętrza wyeksponowane zostały elementy konstrukcyjne w powiązaniu z fakturą suro-
wego betonu, na którym widoczne są odciski desek szalunków. Pierwotnie barwa betonu miała odcień znacz-
nie cieplejszy, piaskowy i kontrastowała znakomicie ze stolarką okienną oraz drzwiową w kolorze rdzawo-
czerwonym.
Obejście podzielone jest wewnątrz prostymi betonowymi prostopadłościennymi słupami. Trakt wewnętrzny
służy głównie komunikacji. Trakt zewnętrzny mieści cztery pomieszczenia wydzielone na planie dwunastobo-
ku zbliżonego do elipsy, które usytuowane są symetrycznie między założonymi na planie kwadratu obszerny-
mi holami przy wejściach do budynku. Hol wejścia głównego jest dwukondygnacyjny, na piętrze usytuowano
owalną salę przyjęć - dawną salę cesarską. Pomieszczenie to zostało przykryte szklanym dachem, a strop