DOI article:
Ilkosz, Jerzy: Hala Stulecia we Wrocławiu: dzieło Maxa Berga
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.17216#0200
194
JERZY II.KOSZ
53. Oskar Kokoschka, projekt fresków dla wrocławskiego krematorium,
listopad 1914, Staatlichen Kunstsammlungen w Dreźnie
bądź, utopijny pomysł, gdyby powstał po I wojnie światowej, podzieliłby zapewne los wieżowców dla Wro-
cławia, bowiem nawet w czasach prosperity stanowił kolosalne obciążenie dla budżetu miasta239. Na minima-
lizację programu artystycznego hali miał również wpływ krótki czas trwania inwestycji. Zamierzenia archi-
tekta rozszerzające koncepcje projektowe potwierdzają zachowane rysunki, a także jego uwagi zawarte w ar-
tykułach i korespondencji. W liście do profesora SeeBelberga napisał: „Moim zamiarem było nadanie całej
budowli przez kolor i rzeźbę symbolicznego wyrazu ducha kształtującego człowieka"240. Pisząc zaś do Paula
Heima, stwierdził: „Projektując halę myślałem o położeniu największego nacisku na kolorystykę przez wpro-
wadzenie witraży, barwnie opracowanych pendentywów i sklepienia kopuły"241. Inspiracją dla Berga był
w tym zakresie poruszony na nowo przez reformatorów problem podniesienia, dzięki odpowiedniej kolorysty-
ce, estetyki budownictwa, zdominowanego przez szare domy czynszowe. W roku 1901 Fritz Schumacher
wzywał do myślenia o kolorze budowli jeszcze w trakcie projektowania242. Pozostaje natomiast otwarte py-
tanie, jaką koncepcję dekoracji przedsięwziął Berg dla swojej Hali Stulecia. Pomocne tutaj mogą być zacho-
239 Por. IIkosz, Wieżowiec w strukturze miasta, s. 59-61.
240 List do Friedricha SeeBelberga.
241 Auszuge aus einem Briefe von Max Berg an Paul Heim.
242 E. Herrel, Farbę in der Architektur der Moderne, [w:] Moderne Architektur [...]. Expressionismus und Neue Sachlich-
keit, s. 99.
JERZY II.KOSZ
53. Oskar Kokoschka, projekt fresków dla wrocławskiego krematorium,
listopad 1914, Staatlichen Kunstsammlungen w Dreźnie
bądź, utopijny pomysł, gdyby powstał po I wojnie światowej, podzieliłby zapewne los wieżowców dla Wro-
cławia, bowiem nawet w czasach prosperity stanowił kolosalne obciążenie dla budżetu miasta239. Na minima-
lizację programu artystycznego hali miał również wpływ krótki czas trwania inwestycji. Zamierzenia archi-
tekta rozszerzające koncepcje projektowe potwierdzają zachowane rysunki, a także jego uwagi zawarte w ar-
tykułach i korespondencji. W liście do profesora SeeBelberga napisał: „Moim zamiarem było nadanie całej
budowli przez kolor i rzeźbę symbolicznego wyrazu ducha kształtującego człowieka"240. Pisząc zaś do Paula
Heima, stwierdził: „Projektując halę myślałem o położeniu największego nacisku na kolorystykę przez wpro-
wadzenie witraży, barwnie opracowanych pendentywów i sklepienia kopuły"241. Inspiracją dla Berga był
w tym zakresie poruszony na nowo przez reformatorów problem podniesienia, dzięki odpowiedniej kolorysty-
ce, estetyki budownictwa, zdominowanego przez szare domy czynszowe. W roku 1901 Fritz Schumacher
wzywał do myślenia o kolorze budowli jeszcze w trakcie projektowania242. Pozostaje natomiast otwarte py-
tanie, jaką koncepcję dekoracji przedsięwziął Berg dla swojej Hali Stulecia. Pomocne tutaj mogą być zacho-
239 Por. IIkosz, Wieżowiec w strukturze miasta, s. 59-61.
240 List do Friedricha SeeBelberga.
241 Auszuge aus einem Briefe von Max Berg an Paul Heim.
242 E. Herrel, Farbę in der Architektur der Moderne, [w:] Moderne Architektur [...]. Expressionismus und Neue Sachlich-
keit, s. 99.